Jullie weten wat jullie moeten doen...gewoon even op dat leuke sterretje klikken en een vote plaatsen! Het is immers maar zo'n kleine moeite. Bovendien heeft degene die boven me staat bij de Watty Awards 5.203 votes, en om boven haar te staan moet ik er meer krijgen. Dus als voten toch zo'n kleine moeite is, waarom dan niet?
'Blijf dicht bij me', fluisterde Mason in mijn oor toen we voor de deur van mijn huis stonden. Ik voelde mijn hart nu al als een razende tekeer gaan, ik had geen idee wat ik kon verwachten.
Mason opende langzaam de deur en wachtte even af, ondertussen klampte ik me stevig aan hem vast. Ik kon me de vorige keer dat Cars doordraaide nog goed herinneren...toen hij was veranderd en mij had gebeten. Ik hoopte dat hij nu kalm genoeg kon blijven en dat er niet weer zoiets zou gebeuren. Het had namelijk niet bepaald fijn gevoeld. 'Jules, Cars!' Riep Mason, 'we zijn er!' We liepen de hal in, Mason leek op zijn hoede. Hij was op het kleinste geluidje gespitst, klaar om me te verdedigen en beschermen. Ik voelde me veilig bij hem, maar dat betekende niet dat ik niet bang was.
'Mason, kom verder', Jules opende de deur van het kantoor en gebaarde dat we moesten komen.
Hij keek vragend van Mason naar mij en toen weer naar Mason. 'Ze wilde zelf mee', zei Mason uiteindelijk maar, antwoord gevend op de ongestelde vraag. Mason liep het kantoor in, hij bleef voor me staan en blokkeerde me de weg.
Snel keek ik om hem heen, ik zag...
Ik zag Cars, hij zat op één van de stoelen.
Hij leek gebroken, maar dan ook echt gebroken.
Zijn ogen leken beroofd van elk sprankje leven, ze stonden leeg. Er was gewoon niets meer.
Hij staarde maar wat voor zich uit, zijn gezicht vertoonde geen enkele emotie.
Ik wilde om Mason heen lopen, maar hij greep snel mijn pols beet, 'niet doen.' Zei hij zacht.
Ik knikte snel en verstrengelde mijn hand met de zijne, ik was blij dat ik hier was. Ik wilde er voor mijn broer zijn, ondanks dat ik hem de laatste tijd niet kon uitstaan. Familie liet je niet in de steek.
'Jules, hebben jullie al wat wolven gestuurd om te zoeken naar Brynne?' Vroeg Mason, hij gebruikte zijn autoritaire Alpha stem, hoorde ik.
Jules schudde zijn hoofd en liet zijn schouders hangen, 'wie moeten we sturen dan? Nic en Edyth? Kyan en Danny of zelfs Celeste? We zijn met zo weinig Mason, bijna onze hele Roedel zit in Parijs. We weten niet tegen wie we op moeten, ik kan mijn familie toch niet sturen?' Hij zag er al bijna net zo gebroken uit als Cars. Hij had wallen onder zijn ogen en zijn gezicht leek bleker dan anders, hij straalde één en al machteloosheid uit.
Mason legde zijn hand op Jules zijn schouder, 'het komt goed, ik zal mijn mensen sturen om haar te gaan zoeken. We zullen het hele gebied uitkammen, we gaan haar vinden!' Zijn stem klonk zo zelfverzekerd, zo krachtig. Ik kon niet anders dan me trots voelen. Dit was mijn mate.
Dat onze mate gewoon een Alpha is...ik kan het nog altijd niet helemaal geloven. Is het niet geweldig om te zien hoe gemakkelijk hij mensen gerust kan stellen, hoe hij precies weet wat hij moet zeggen! Dat hoort bij een Alpha zijn, geweldig is het niet?
Ik was het helemaal eens met Kailyn, om Mason zo te zien was echt onbeschrijfelijk. Ik had hem altijd van één kant gezien; iemand die me meerdere keren had gekwetst en mijn hart had gebroken. Maar zo...dit was hoe zijn Roedel hem moest zien. Sterk, krachtig, een echte Alpha.
'Cars, zou je mee willen? Jij kent haar geur het best, je zou de patrouille kunnen leiden.' Mason sprak rechtstreeks tot mijn oudere broer, hij keek op. Zijn ogen stonden nog altijd leeg.
'Ja, natuurlijk doe ik dat.' Hij stond op en knikte, 'waar verzamelen we met de rest?' Vroeg hij.
'Wacht Cars, voordat we gaan wil ik nog een paar dingen weten. Want hoe is het gebeurd, heb je enig vermoeden wie hierachter kan zitten? Had je vijanden in Parijs misschien?' Mason vuurde direct allemaal vragen op hem af. Ik zag Cars zijn kaak verstrakken, 'met praten verdoen we alleen maar onze tijd! Waarom gaan we haar niet direct zoeken? Wat heb je aan details Mason, ze is weg...Ze is verdomme weg!' Snauwde hij boos.
Ik zag hoe hij zijn handen tot vuisten balde, er ging blijkbaar meer door hem heen dan hij liet zien aan de buitenkant. Hij had een masker opgezet, maar verried zichzelf hierdoor.
'Die details zijn juist belangrijk Cars en dat weet je zelf net zo goed als ik. Ik wil gewoon weten wie hier de vijand is, wie denk je dat hierachter kan zitten?' Ondanks dat Cars op ontploffen stond, bleef Mason rustig. Zijn stem nog altijd kalm. Ik stond werkelijk versteld van het feit hoe goed hij hiermee kon handelen.
'Dat-dat kan niet...zij kunnen ons niet gevonden hebben...' Mompelde Cars plots. Hij schudde zijn hoofd en ging met zijn hand door zijn haar.
'Nee, dat kan niet...verdomme!' Hij smeet de stoel waarop hij zojuist gezeten had weg, ik kromp ineen toen hij hard tegen de muur aankwam en er wat dingen van de kast afvielen.
Een paar fotolijstjes lagen gebroken op de grond.
'Het is Alec, hij moet het wel zijn!' Cars wreef met zijn hand over zijn gezicht, 'maar als hij Brynne heeft...dan overleefd ze dit niet.' Zijn hele lichaam sidderde, hij stond op het punt om te veranderen. Ik keek Mason aan, die voor zich uit staarde. Hij leek diep in gedachten verzonken.
'Je hebt het hier over Alec Ramirez...dé Alec Ramirez?' Vroeg Mason bijna fluisterend.
Cars knikte, 'Parijs is zijn territorium, hij is een Koning daar...er is iets gebeurd, mijn Roedel raakte met de zijne in conflict. Er zijn een paar doden gevallen, wat hij niet pikte. Hij wilde wraak...zijn broer is namelijk omgekomen tijdens dat gevecht. Ik dacht dat we hier veilig waren, wij dachten dat allemaal. Dat is de reden dat ik mijn Roedel hierheen had willen halen, zodat ze hier allemaal veilig zouden zijn. Maar nu hij Brynne heeft', hij schudde zijn hoofd, 'hij gaat me terugpakken door haar te doden, hij wil zijn broer wreken. Een oog om oog, tand om tand, begrijp je?' Mason knikte, ik zag scheurtjes ontstaan in zijn maar al te kalme houding. 'April...bel Kay en Dax op, ik breng je nu onmiddellijk naar mijn huis.' Hij wierp een blik op Cars en Jules, 'als ik haar in veiligheid heb gebracht kom ik terug en kammen we het gebied uit.' Mijn oom en broer knikten en zeiden niets meer, ze protesteerden niet om de wat kleinere vertraging.
Iedereen begreep hoe serieus deze zaak was.
Mason leidde me het kantoor uit, in stilte liepen we naar buiten richting de auto. Toen we er beiden in zaten en hij de motor startte durfde ik pas weer te spreken. 'Ik begrijp nog steeds niet wie Alec Ramirez is...' Fluisterde ik.
Hij zuchtte en reed de oprijlaan af, 'Alec Ramirez is één van de meest gevreesde Alpha's van de wereld. Hij is als een Koning van de wolven in Europa, wij hebben nooit last van hem gehad aangezien we praktisch aan de andere kant van de wereld zitten. Bovendien is mijn Roedel veruit de grootste van Canada, dus kan ik mezelf ook beschouwen als een gevreesde Alpha...' Hij was even stil, 'En omdat ik Cars onder mijn hoede heb genomen ben ik nu dus automatisch de grootste vijand van Alec Ramirez. Dat betekend dat hij jou van me zou willen afpakken als hij ontdekt dat je mijn mate bent.' Legde hij uit.
'Hij heeft Brynne al te pakken...ik wil jou niet kwijt April, begrijp je dat?'
Hoe vonden jullie dat hoofdstuk? Vonden jullie hem niet leuk? Ik wel...hihi (duh, ik heb het ook zelf geschreven) Haha, ik vind het zo leuk als Mason zo beschermend doet, jullie dan?
Please, please, please vote/comment/follow!!!! Ik wil jullie allemaal in ieder geval even heel erg bedanken, voor alles wat jullie voor me doen. Al die votes en lieve reacties! Het is echt geweldig om te zien dat jullie nog altijd #Wattys2014 in jullie reactie plaatsen, zo lief gewoon! Ik sta nu op #2... (Jammer genoeg) maar ik haal degene boven me wel weer in, ik heb het eerder gedaan en het gaat vast wel weer lukken (hoop ik). Zonder jullie zou ik het in ieder geval niet kunnen!!!! :D
Nu even de nieuwe "spelregels" voor deze tweede ronde.
1. Het verhaal gaat natuurlijk de hele tijd door, dus jullie ideeen moeten daar ook weer een beetje op aangepast worden. Dit kunnen jullie natuurlijk samen met mij doen, aangezien ik....(nu komt het hoor) alvast ga verklappen aan jullie wat er in de volgende hoofdstukken gaat gebeuren of kan gebeuren.
2. Voor de rest zijn er niet zoveel "spelregels" deze ronde bestaat ook gewoon voor een groot gedeelte uit afwachten aangezien ik al jullie goede ideeen tegen elkaar moet afwegen/met elkaar moet vergelijken om uiteindelijk tot een besluit te komen.
3. Ben je door en heb je gewonnen! Dan begint het echte werk natuurlijk, want dan ga je een hoofdstuk schrijven (samen met mij) dat in TWM komt. Want zo introduceren we direct het nieuwe personage. Ook zul je vanaf dat moment nog steeds betrokken blijven bij het verhaal en natuurlijk bij het ontwikkelen van de verdere verhaallijn van je personage.
4. Oftewel: deze wedstrijd is gewoon hartstikke leuk!
Bij deze wil ik jullie allemaal nog veel succes wensen tijdens het verdere verloop van de wedstrijd! Haha, doe je best allemaal :D
En dan nu...het stukje waar jullie allemaal op gewacht hebben. Ik weet wel dat jullie stiekemerds dit geweldig vinden om te lezen, geef maar toe!
("Je weet wat je moet doen" zegt Mason met een overtuigende, bijna een beetje hypnotiserende stem, in een poging je over te halen om met hem te douchen. "Geef maar toe, je wil dit" Je overweegt al je opties - vernederd worden door toe te geven, te voten en te commenten, of niet in staat zijn met hem te douchen. Zuchtend, knik je uiteindelijk "Ik wil het" Hij grijnsd, "dat was wat ik al dacht" hij trekt je dichter naar zich toe en plaagt je door zijn handen over je lichaam te laten glijden. Hij haakt zijn vingers achter de rand van je slipje en kijkt je aan, "je bent nog iets vergeten liefste" Je knikt, "Moet ik voten en commenten?" Hij glimlacht tevreden en geeft je een snelle kus op je lippen, "ja, ja dat moet je inderdaad")
Follow me on twitter: @_AnnaKristina_
MWOEHAHAAHAHA WAT HEB IK TOCH EEN SLECHTE INVLOED OP JULLIE...EERST LEZEN JULLIE TWM IN DE LES EN DAN SCHRIJF IK DIT SOORT STUKJES....MWOEHAHAHA
