Geef toe, dit is een snelle update!!!! Vergeet niet te voten, Xxx
We hadden ruzie gehad...en nu was hij weg.
Ik vond het verschrikkelijk dat hij zo weg was gegaan, boos, woedend zelfs, en in staat om alles te verwoesten of te doden wat op zijn pad kwam.
Niet echt goed dus...
Iets wat er bij mij ingestampt was wel dat je het altijd goed moest maken voordat je vertrok, of als iemand anders wegging, zodat als er iets gebeurde... Ik moest er niet aan denken...
Straks gebeurde er iets met hem en dan was de laatste herinnering die hij had onze ruzie! Ik begon direct in paniek te raken, wat als...
Eigenlijk moest ik direct stoppen met deze waanideeën, maar dat kon ik niet. Ze bleven maar opkomen in mijn hoofd en wilden niet vertrekken. Het knaagde aan me als een gek, en ik kon er niets aan doen. Tenzij...
Nee, nee, nee.
Dat moest ik wel uit mijn hoofd laten.
Er zal ons heus niets overkomen in wolf vorm.
Kailyn dacht misschien dat ze onverslaanbaar was, maar dat dacht ik niet. Ik had gezien wat ze Dax en Brynne aan hadden gedaan, ik huiverde al bij het idee dat dat mij ook zou overkomen.
Ik had het al bijna niet gehaald.
Maar straks overkomt hem wat omdat hij alleen maar een rode waas voor ogen ziet, straks doet hij iets stoms.
Daar zag ik hem inderdaad wel voor aan, om iets stoms te doen. Maar aan de andere kant was hij een sterke en krachtige wolf, hij was een Alpha.
Hij kon best wat aan, plus dat hij zijn Roedelgenoten bij zich had, die zouden hem vast wel een beetje in de gaten houden.
Dus ga je hier maar een beetje zitten afwachten en niets doen? Straks gebeurd er iets en is het te laat, dan zul je spijt hebben dat je niet gegaan bent. Ga gewoon, nu!
Ik probeerde Kailyn te negeren, wat erg moeilijk ging als ze zo hysterisch bleef schreeuwen in mijn hoofd. Soms was ze echt zo irritant.
Ik begon door de woonkamer te ijsberen, wat moest ik nu? Aan de ene kant had Kailyn gelijk, ik zou spijt krijgen als er iets zou gebeuren.
Maar wat als ik echt zou gaan? Wat moest ik dan doen? Bovendien was ik nog maar twee keer veranderd, het kon uren duren voordat het me was gelukt. En dan moest ik de druïden niet vergeten, die nog altijd op vrije voet rondliepen.
'Ik ga niet', zei ik hardop, 'het is te gevaarlijk.'
'Wat is te gevaarlijk?' Hoorde ik een onbekende stem vragen. Vliegensvlug draaide ik me om en stond oog in oog met een vreemde man.
'Wie-wie ben jij...en wat doe je hier?' Stotterde ik. Hij zag er nogal wild uit... Hij leek op iemand die uit een film was gestapt waarin iedereen terug in de tijd ging en er geen elektriciteit was. De mensen moesten dan weer jagen voor eten en...
Hij had twee lange zwaarden in zijn handen...gek genoeg was dat me blijkbaar nog niet eerder opgevallen. Ik slikte moeizaam en deed een stap achteruit. 'Wie ben jij?' Herhaalde ik.
'Dat doet er nu niet toe.' Zei hij terwijl hij een stap in mijn richting deed. Ik hield de hele tijd zijn zwaarden in de gaten, bang dat als ik ze uit het oog zou verliezen, ik er geweest was.
'Wat kom je hier doen?' Ik merkte dat ik in paniek begon te raken. Was hij een druïde?
Zou hij me vervloeken net zoals bij Brynne en Dax? Zou hij me vermoorden...
'Ja, ik ben een druïde. Nee, ik ga je niet vervloeken en ook niet vermoorden. Ik ben hier om je mee te nemen, dat is alles.'
Gek genoeg schoot ik in de lach, 'dat is alles? Serieus? Zo klinkt het alsof het helemaal niet erg is...' Hij kwam weer dichterbij, veel te rustig naar mijn zin. Alsof hij een soort slang was die langzaam zijn prooi besloop, het bezorgde me de rillingen. 'Zo erg is het ook niet, we zijn niet van plan je iets aan te doen. We willen alleen maar wat dingen...ophelderen...' Hij schoot razendsnel op me af, drukte me tegen de muur en zette één van zijn zwaarden tegen mijn keel.
'Ik neem je gewoon mee en verder niets. Je schreeuwt niet, praat niet, je bent gewoon stil. Is dat duidelijk?' Toen ik knikte glimlachte hij.
'Mooi, dan is er namelijk niets aan de hand. Mocht je proberen iets uit te halen, dan zorg ik ervoor dat je binnen één seconde bewusteloos bent en dan neem ik je alsnog mee. Heb je dat begrepen?' Weer knikte ik.
'Goed...dan kunnen we nu gaan.' Hij greep mijn bovenarm vast en sleepte me mee, richting de voordeur. Was hij serieus echt zo dom om via die deur te gaan? Er waren echt wel genoeg wolven opgesteld in de tuin om hem aan te vallen...
Lectrum spirita verdi miss!
Hoorde ik hem zeggen. Vervolgens opende hij heel zachtjes de deur en duwde mij eerst naar buiten. Hij volgde me en sloot de deur weer net zo zachtjes. Hij drukte het mes tegen mijn rug en drukte zijn vinger tegen zijn lippen in teken dat ik stil moest zijn. Hij duwde me naar voren en we begonnen te lopen, gewoon dwars door de tuin.
Ik zag een wolf rondlopen en staarde ernaar, hij leek ons niet te zien, niemand zag ons.
Ik kreeg een harde duw, ik moest doorlopen.
Blijkbaar had de man ons onzichtbaar gemaakt door de woorden die hij had uitgesproken.
Toen we op de weg liepen, richting een kant van het dorp waar ik niet eerder was geweest, sprak hij pas tegen me. 'Wil je weten wie ik ben?' Vroeg hij. Ik knikte, ik zei maar niets, straks zou hij me nog iets aandoen omdat ik zijn "regeltje" overtrad. Ondertussen dacht ik; duh...dat heb ik toch al weet ik veel hoe vaak gevraagd!
'Mijn naam is Daimhin, wat poëet betekent in het Keltisch. Ik ben een Strijder van de ware druïden, een Waker van de Oude Magie.' Vertelde hij plechtig. Zoals hij het zei, zo eervol, was ik bijna onder de indruk. Bijna...
Ik wilde wat zeggen, maar hield me nog even aan zijn stomme regel, dus zei ik niets en knikte.
Hij zuchtte, 'je mag spreken, we zijn ver genoeg.'
'En Daimhin, waarom wil je mij zo graag meenemen? Wat heeft het voor zin, waar heb je me in godsnaam voor nodig?' Siste ik naar hem.
Hij grijnsde, 'als ik dat verklap is het toch geen verassing meer, of wel soms? Nee...ik laat je nog even in onwetendheid.' Hij pakte mijn bovenarm weer beet en trok me verder mee, blijkbaar was hij klaar met de praatjes.
We gingen de bossen in, wat me niet zo verbaasde. Ik vroeg me af hoe ver hun kamp zou zijn. Ik had verwacht dat we uren zouden moeten lopen, maar dat was niet zo. Het was zelfs dichterbij dan ik had verwacht. Waarom had Masons Roedel ze niet kunnen vinden? Ze moesten er zeker een paar keer langs zijn gekomen. Daimhin zag mijn niet begrijpende blik en grinnikte. 'Denk je echt dat we zo dichtbij gaan zitten zonder bescherming? Wij hebben zo onze trucjes om de boel wat te...veranderen...ik weet niet of dat het goede woord is. In ieder geval, zullen ze ons hier nooit vinden.' We liepen dichter naar het kamp, wat groter leek te zijn dan ik had verwacht. Dit was niet zomaar even een kamp, dit leek wel een soort rondtrekkend dorp van druïden. 'Het zijn er meer dan je dacht, of niet?' Zei hij zacht, somber voor zich uit kijkend.
'Ooit hadden we vaste plekken, dorpen waar we generaties lang veilig konden leven...maar dat is allemaal veranderd. Nu worden we gedwongen rond te trekken, als een soort nomaden.' Zijn stem klonk treurig. Voor een ontvoerder was hij...oké... Ik had zelfs medelijden met hem, omdat hij zo moest leven. 'Wat is er gebeurd?' Vroeg ik aan hem. Ik zag zijn uitdrukking harder en killer worden, zijn ogen leken doods.
'De wolven, dat is wat er is gebeurd. Ze hebben ervoor gezorgd dat dit ons leven is geworden, dat we nergens meer kunnen wonen. Ze hebben onze dorpen verwoest, onze huizen platgebrand...Ze hebben hele families vermoord en afgeslacht, wij verdienen onze wraak.'
We liepen zwijgend verder, ik wilde nog iets zeggen, maar durfde het steeds niet.
Uiteindelijk deed ik het toch.
'Wat moeten jullie met mij Daimhin?'
Hij stopte en draaide zich naar me toe, 'daar zul je zo achter komen.'
Follow me on twitter: @_AnnaKristina_
Jeeehh, daar ben ik weer met een nieuwe update!! Hij is niet zo lang als de vorige, maar ook niet mega kort (toch?). Ik heb in ieder geval mijn best gedaan en hoop dat jullie het een beetje leuk vinden!!!!! Ik ben nu in ieder geval alweer druk bezig met het volgende hoofdstuk, dus misschien heb ik dat morgen wel af! Wie weet, wie weet...
Wat denken jullie, zullen de druiden echt slecht zijn, of zit er meer achter?
Jullie hebben Daimhin nu ook ontmoet, hij heeft niet echt een goede eerste indruk gemaakt, of wel??? Hahaha, maar houd hem goed in de gaten, hij kan nog wel eens belangrijk worden in dit verhaal. Maar dat is nog niet helemaal zeker, ik moet nog even zien wat ik met hem wil. Mochten jullie leuke ideeen hebben, kom dan maar op!!!
(En nee, hij wordt geen vervanger van Mason of Alec!) Ik hoop dat iedereen daardoor nu gerustgesteld is..
En over Alec gesproken...jullie hebben niet zoveel meer van hem gehoord, dat weet ik...dat weet ik! Daarom kan ik jullie alvast beloven dat er weer wat Alec scenes zullen komen, jeeehhhhhh!!!! (Ik blijf voor TEAM MASON) Sorry guys..
En als laatste....vergeet niet te voten, commenten en te followen!!!!! Xxxxxxxx
