Zenuwen en woede uitbarstingen

3.2K 157 25
                                    

Het is nog vroeg wanneer we de gigantische oprijlaan oplopen richting het statige huis van April en Mason. Dauwdruppels glinsteren door de eerste zonnestralen die zich een weg weten te banen door de dichte bossen en hun dans uitvoeren over het gras, het is een zee van groen en fonkelend kristal in alle kleuren van de regenboog. Het grind knerpt onder onze voeten en kleine wolkjes zweven om ons heen wanneer we zenuwachtig diep in en uit ademen. Ondanks dat ik hier laatst ook al ben geweest, voel ik me net zo nerveus als de rest. Het blijft iedere keer weer spannend om naar North Hill af te reizen en April en Mason in levende lijve te zien. We zijn nog niet eens bij de deur aangekomen, of hij wordt opengezwaaid door Collin, die hem direct ook weer woest dicht smijt. Wat zou er met hem aan de hand zijn? 'Klote Alpha...' Horen we hem vloeken terwijl hij met zijn hand door zijn haar gaat.
Dan valt zijn blik op het kleine groepje voor zich, oftewel op ons.
'Hallo', hij lijkt meteen wat vrolijker en glimlacht vriendelijk naar ons, 'wat komen jullie hier doen zo vroeg in de morgen?' Ik stap naar voren en stel mezelf kort voor, 'mijn naam is Anna Kristina, ik ben de schrijfster van dit verhaal.' Ik bleef even stil en liet het tot hem doordringen, 'waar jij ook onderdeel van uitmaakt Collin', voegde ik eraan toe. Hij knikte kort, maar leek het nog niet helemaal te begrijpen. 'We komen hier voor April en Mason, om ze wat vragen te stellen.'
Hij begon te lachen, 'nou succes daarmee! Ze zijn niet bepaald in een goed humeur, Cars is totaal onverwachts langsgekomen en dan is er nog dat gedoe met Alec.' Hij rolde met zijn ogen en schudde zuchtend zijn hoofd, 'nou, ik ga er maar weer eens vandoor. Het was leuk jullie gezien te hebben!' Hij knipoogde naar één van de lezers, 'misschien zie ik jullie nog een keer!' Ik hoorde haar giechelen.
'Zullen we dan maar?' vroeg ik aan ze terwijl ik de trap opliep en mijn hand naar de deurbel bracht.
Een paar seconden streken langzaam voorbij voordat April uiteindelijk open deed en ons binnenliet.
'Welkom! Wat ontzettend leuk dat jullie er zijn, Mason is nog even in gesprek, maar hij zal zich zo wel bij ons voegen. Neem toch plaats',
ze leidde ons naar de woonkamer, waar we direct plaatsnamen.
'Dus jullie zijn echt onze fans?' vroeg ze nieuwsgierig terwijl ze iedereen één voor één aankeek.
Een paar meisjes knikten, en de eerste reactie werd er al uitgegooid, 'je bent echt fucking geweldig!' snel sloeg ze een hand voor haar mond en bloosde. April kon er wel om lachen, 'umh...bedankt!'
'Ben je ook weleens ergens onzeker over?' vroeg iemand anders.
Ze leek nu net zo zenuwachtig als dat wij waren en frunnikte aan de mouw van haar shirt, 'natuurlijk ben ik weleens ergens onzeker over, dat is iedereen toch. Toen Mason en ik elkaar net leerden kennen al helemaal, ik woonde hier nog maar net, kende niemand... Het voelde vreselijk en was af en toe hartstikke ongemakkelijk, Lynn maakte dat natuurlijk nog een stukje erger.' Ze sloeg haar ogen neer, 'ik weet niet of ik er goed aan heb gedaan haar terug te halen', bekende ze zacht, 'ergens hoop ik dat mijn plan werkt, maar de angst blijft natuurlijk altijd. Want wat als Mason voor haar valt, wat als hij verliefd op haar wordt en ons liefdessprookje één grote leugen blijkt te zijn.' Ze keek naar de foto die aan de muur hing, het was een foto die genomen was in de sneeuw. Mason had zijn armen om April heen geslagen en kuste haar, het zag er bijna te perfect uit, te romantisch en onwerkelijk.
'Ik zou het denk ik niet kunnen verdragen om hem kwijt te raken...' Haar stem stierf weg.
'Als je zoveel van Mason houdt, waarom voel je dan ook iets voor Alec? Waarom is het dan nu nog niet goed tussen jullie twee?' April leek geschrokken door die vraag en verstijfde lichtelijk, 'om eerlijk te zijn zou ik niet weten hoe ik die vraag moet beantwoorden. Er is iets tussen mij en Alec, ik weet niet wat het is, maar het lijkt in de verste verte niet op de gevoelens die ik voor Mason heb. Ergens hou ik van Alec, maar als ik er soms over nadenk is het als de liefde die een zus voor haar broer heeft. Vergeet niet dat we ergens allemaal broers en zussen zijn als Goden, het is erg ingewikkeld. En waarom het nog niet goed is tussen Mason en mij is al net zo moeilijk om te beantwoorden. Hij heeft dingen gedaan, hij doet nog steeds dingen. En er is iets anders aan hem, iets waar ik achter moet zien te komen. Alec's woorden achtervolgen me nog altijd, net als die van Zedd. Het is niet zomaar iets.'
We knikten allemaal braaf, 'heb je eigenlijk al aan Mason vertelt dat je Zedd gezien hebt?'
Natuurlijk kwam Mason net op dat moment binnenlopen, wat een timing...
'WAT!' bulderde hij waardoor het voelde dat het hele huis trilde op zijn grondvesten, 'HIJ IS HIER GEWEEST!' Als schrijfster kende ik Mason door en door, kende zijn woede uitbarstingen en driftigheid, maar om het zelf te aanschouwen, om hem zo te zien... 'Waarom heb je me niks gezegd?' snauwde hij naar April, 'ik dacht dat we niet langer dingen voor elkaar zouden verzwijgen, dat we eerlijk zouden zijn, maar blijkbaar heb ik me daarin vergist.' Hij gooide zijn handen gefrustreerd in de lucht en zijn ogen schoten vuur, 'godverdomme April, hoeveel denk je dat ik nog pik! Eerst haal je die klootzak van een broer in huis, moet ik het maar verdragen dat hij onder hetzelfde dak slaapt. En nu dit? En dan hoor ik het niet van jou, maar moet ik het van een ander horen. Had je het eigenlijk wel verteld als zij je niet voor waren geweest?' Hij keek haar aan, maar zij leek niet bang te zijn en beantwoordde zijn blik met dezelfde kracht. 'Nee', zei ze kalm.
Toen explodeerde hij.

Zo...het is nog niet afgelopen hoor, wees niet bang! Ik zal het "interview" vervolgen in een volgende update. Alle dingen die April en Mason zeggen, alles wat om de vragen heen gebeurd, loopt synchroon met het verhaal. Dus wanneer dit "interview" afgelopen is, zijn al die dingen dus echt gezegd en gebeurd. Mason is er nu dus echt achter gekomen dat April Zedd heeft gezien. En Cars is ook echt langsgekomen.

Heb jij nu ook nog vragen en vind je dat die ABSOLUUT gesteld moeten worden, stel ze dan alsnog en laat een reactie achter...misschien zie jij je vraag dan wel terug in één van de volgende "interview" hoofdstukken ;)

Ik hoop dat jullie het leuk vonden, XX

True Wolfs Mate (16+) SLOWLY EDITINGWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu