Heeeee lievelings lezertjes van me!!!!!!! Hier is weer een nieuw hoofdstuk van True Wolfs Mate, zijn jullie daar niet blij om??? Ik wel, hahaha niet vergeten te voten!!!! Xxxxx :D
'Bedankt', zei Mason toen we weer in de auto zaten. Ik glimlachte en haalde mijn schouders op, 'daar zijn we toch mates voor of niet?' Hij knikte, het leek er even op alsof hij nog iets wilde zeggen, maar hij zweeg. Het was stil in de auto, op het geluid van de radio na dan. Normaal zou zo'n stilte misschien ongemakkelijk geweest zijn, maar ik vond het eerlijk gezegd wel fijn. Ik was moe en had eigenlijk niet zoveel zin om de hele tijd wat te praten. Ik was blij dat Mason toch niet teveel had gedronken, omdat we anders een taxi hadden moeten bellen. Nu konden we gewoon in onze eigen auto gaan, wat ik heel wat prettiger vond. Ik keek uit het raam en twijfelde of ik misschien wel of niet mijn ogen dicht kon doen. Aan de ene kant wilde ik het graag, maar ik was te bang dat ik dan in slaap zou vallen, dus besloot ik het niet te doen. We reden Eivissa uit en gingen richting San José, 'wat gaan we daar doen?' Ik gaapte, 'ik ben namelijk zo slaperig en val bijna om Mason...' Hij schonk me snel een geruststellende blik, 'daar zullen we overnachten, rustig maar engel...je zult snel in je bedje liggen.' Hij grinnikte en begon harder te rijden, als ik minder moe was geweest had ik het misschien griezelig gevonden, maar nu niet. We sloegen een paadje in en gingen door een brede bocht, 'kijk nu eens naar buiten', hoorde ik Mason zeggen.
Ik deed wat hij vroeg en keek mijn ogen uit toen ik onder me een prachtige baai zag liggen. Ik kon het niet helemaal goed zien, maar door de kleine lichtjes op de boten zag ik genoeg. Het was schitterend. Langzaam begonnen we naar beneden te rijden, via vele haarspeldbochten die me deden denken aan North Hill. Al snel reden we het schattige plaatsje San José in. Hier was het een stuk rustiger dan het in Eivissa en Playa d'en Bossa was geweest, ook hoorde ik hier niet op de achtergrond het geluid van nachtclubs.
Mason reed rustig door het plaatsje en ging ergens naar rechts, waardoor we weer omhoog begonnen te rijden. 'Hier is het zometeen...' Mompelde hij zacht.
De weg kwam uit voor een grote poort, uit een vakje haalde Mason een afstandbediening en drukte op één van de knopjes, de poort ging vervolgens langzaam open. We reden de oprijlaan op en ik keek mijn ogen uit. Voor ons was een gigantische witte villa die verlicht werd door tientallen tuinlampjes. Aan weerzijden van de oprijlaan waren palmbomen en vanaf hier kon ik al zien dat er een zwembad was. Doordat de villa hoger gelegen en op een klif lag, hadden we perfect uitzicht op de zee...Dit was een paradijsje. Mason had echt uitgepakt met deze vakantie, dit was gewoon niet normaal!
Hij parkeerde de auto vlak voor de ingang en keek me aan, 'hoe vind je het?' Vroeg hij.
Ik kon hem slechts aanstaren, 'Mason...dit is echt, wow...dit is echt niet normaal gewoon! Hoeveel heb je wel niet betaald om deze villa te kunnen huren?' Hij begon plots te lachen en pakte mijn handen vast, 'April, ik heb dit huis niet gehuurd...ik heb het voor je gekocht.'
Ik slikte moeizaam, dat meende hij toch niet echt? 'Je-je...je hebt dit huis voor mij gekocht?' Hij knikte, 'ja natuurlijk!' Zei hij enthousiast.
Ik schudde mijn hoofd en bleef het geloof ik tijden volhouden, 'dat kan ik toch niet aannemen Mason!' Hij boog zich naar me toe en kuste me, zijn lippen voelden zacht en warm tegen de mijne. 'Jawel, dat kun je wel...bovendien heb ik alles al op je naam gezet.' Hij stapte uit en kwam naar mijn kant, hij tilde me op in bruidsstijl en lachte toen ik zei dat ik zelf kon lopen.
'Schatje...je mag dan wel niet mijn bruid zijn, toch wil ik je graag over de drempel van ons nieuwe huisje tillen.' Ik proestte het uit toen hij "huisje" zei, alsof het om een piepklein huisje ging, terwijl dit duidelijk een gigantische villa was. 'Goed, goed', stemde ik met tegenzin in.
Heel stiekem vond ik het gebaar natuurlijk wel lief, maar dat ging ik mooi niet toegeven!
Hij opende de deur en drukte zijn lippen nog even vurig op mijn lippen voordat hij met mij nog altijd in zijn armen over de drempel stapte.
'Ik hou van je...' Fluisterde hij in mijn oor.
De lichten gingen aan en ik keek mijn ogen uit, voorzichtig zette hij me neer en bestudeerde mijn gezicht. ' Wat vind je ervan?' Vroeg hij zacht.
Dat hij dat nog vroeg? Deze plek...
Ik wilde wat zeggen, maar was sprakeloos.
Mijn woorden zouden het nooit kunnen omschrijven. 'Mason, ik...ik weet niet wat ik moet zeggen. Het is hier, wauw...' Ik liep verder het huis in, wilde iedere kamer bekijken. Dit huis was zo anders ingericht dan het huis in de Rockys! Dit was veel lieflijker, speelser en met een kleurrijke en creatieve twist her en der. Bijna alles was wit, en daardoor sprongen de kleuren er extra uit als ze er waren. Ik zag de mooiste schilderijen, de prachtigste meubels...het was gewoon een droom van een huis.
'Kunnen we hier niet gewoon voor altijd blijven?' Vroeg ik hem met een brede glimlach op mijn gezicht. Hij grinnikte, 'zoiets had ik al verwacht dat je ging zeggen. Maar nee...je weet dat dat niet mogelijk is liefste.' Ik knikte, dat begreep ik wel. We hadden de Roedel, hij was tenslotte Alpha en ik Luna. We hadden onze verplichtingen. 'Wil je het zwembad zien?' Hij pakte mijn hand en trok me al mee voordat ik antwoord kon geven. Hij opende de deuren in de woonkamer die ons toegang gaven tot de gigantische tuin. Er was een terras, een buitenkeuken, een heerlijke loungeplek met een vuurkorf en dus het zwembad...
'Er is een mini waterval!' Bracht ik verrukt uit.
Lachend legde hij zijn armen om mijn middel en trok me dicht tegen zich aan, 'ik ben blij dat je het leuk vind.' Ik vond het meer dan alleen leuk, maar ik zei niets en genoot van het gevoel om zijn armen om me heen te hebben.
'Je weet toch dat dit allemaal teveel van het goede is hè? Dit had echt allemaal niet gehoeven, hoewel ik het natuurlijk geweldig vind! Maar weet dat je je voor mij niet meer hoeft te bewijzen, uit te sloven of wat dan ook...ik hou toch al van je Mason, zielsveel.' Ik legde mijn gezicht tegen zijn gespierde borst en sloot mijn ogen, luisterde naar het kloppen van zijn hart, de geluiden van de zee in de verte. Ik genoot met volle teugen van dit moment. 'Dat weet ik wel April, maar dat betekend niet dat ik je dan niet meer hoef te verwennen...ik moet er toch ook voor zorgen dat het zo blijft tussen ons, of niet soms?' Hij knipoogde toen ik opkeek.
Ik rolde met mijn ogen, 'we zijn mates Mason, ik denk niet dat de kans bestaat dat dat ooit zal gebeuren.' Ik voelde dat hij zijn schouders ophaalde, 'toch...bovendien vind ik het leuk om te doen, om je te verrassen en je gezicht te zien.' Hij raakte mijn gezicht aan en ik keek omhoog, keek in zijn ogen, die vol liefde stonden.
'Ik zal altijd voor je vechten, ik zal je hart keer op keer blijven veroveren. Ik zal ervoor zorgen dat je telkens weer voor me valt, verliefd op me wordt en van me gaat houden...hoe vaak dat ook nodig is om je niet kwijt te raken.' Er was iets in zijn ogen, iets dat ik niet begreep. Het was een diepte, een oneindige diepte die meer dingen verborgen hield dan ik voor mogelijk hield. Het was alsof ik er een gigantisch verleden in zag, een eeuwenlange wijsheid, geheimen en kennis die ik nooit zou kunnen begrijpen. Er was meer, zoveel meer dan ik ooit zou kunnen bevatten. 'Waarom heb ik altijd het gevoel dat er dingen zijn Mason, dingen waarvan ik niets weet...kun je me alsjeblieft iets beloven? Kun je me beloven dat je het me ooit verteld, want ik wil dat je weet dat je me kunt vertrouwen. Ik wil dat je weet dat ik er voor je ben en er altijd voor je zal zijn. Ik laat je niet in de steek, nooit.' Ik ging op mijn tenen staan en kuste hem vederlicht, hij pakte me vast en kuste me ruw en hard terug. Hij tilde me op en ik sloeg mijn benen om zijn middel, direct veranderde er iets, werd de kus dieper...intenser.
'Ik zal je alles vertellen, maar niet nu. Dit is niet het goede moment, bovendien...' Hij keek me aan met glinsterende ogen, 'ben ik heel iets anders van plan.' Met die woorden sprong hij met mij in zijn armen in het zwembad. Ik schreeuwde het uit van schrik en hapte naar adem toen ik het water voelde. 'Je bent gestoord!' Gilde ik toen hij me nat spetterde. 'Maakt het wat uit?' Vroeg hij met een ondeugende en jongensachtige grijns.
Ik schudde mijn hoofd en spetterde terug, hij dook op me af en trok me vanuit het niets onderwater. Ik probeerde hem van me af te drukken maar hij hield me stevig vast. Ik opende mijn ogen en zag hem, ook hij keek mij aan.
Hier onderwater was alles rustig, sereen en stil.
We waren samen, hij en ik, verder was er niets.
De zwembadlichtjes gaven alles om ons heen iets magisch en betoverend, iets waardoor ik eeuwig onder water wilde blijven om het te bewonderen.
Zonder me te bewegen bleef ik hem bestuderen, zijn ogen waren goudkleurig en schitterden van een wild en ontembaar verlangen. Zijn ogen waren het tegenovergestelde van de vredige stilte en sereniteit waar we ons in begaven.
Hij stak zijn hand naar me uit en raakte me aan, een schok schoot door me heen en direct brandde ik van hetzelfde verlangen dat ik in zijn ogen zag.
Voorzichtig trok hij me naar zich toe en boog zich voorover, alles zo ellendig langzaam dat ik er gek van werd. We leken gevangen te zitten in een wereld die niet de onze was, hier onder water stond de tijd stil en ontdekten we nieuwe dingen.
Hij bewoog in slow motion en ik besefte dat ik hetzelfde deed. Het was alsof we de spelers waren in een spel dat we eigenlijk niet kenden, als marionettenpoppetjes aan touwtjes. Een kracht leek ons te sturen, iets wat buiten onszelf stond.
Het ging allemaal vanzelf...
Hij drukte zijn lippen op de mijne, een kus die me de adem benam. Kleuren schitterden voor mijn ogen, sleurden me mee in een wilde stroming van emoties en gevoelens die ik niet begreep maar vanzelf zou leren kennen.
'Ik zal je iets laten zien...'
Ik hoorde zijn stem, zo helder en duidelijk.
Ik sloot mijn ogen en gaf me eraan over, liet alles toe dat op me af leek te komen. De kleuren, de schitteringen de beelden. Het was overweldigend, het waren zijn herinneringen...en hij deelde ze met me...
Follow me on twitter: @_AnnaKristina_
Aahhh...........dat was het al weer, hoe stom..... Ik voel echt met jullie mee, ik vind het einde van een hoofdstuk ook nooit leuk bij een verhaal dat ik lees!
Maar wel een voordeel dat jullie de laatste tijd zoveel updates van me krijgen, of niet soms???? Dus een einde...ja...iets minder erg toch? (jullie hoeven tenminste niet maanden te wachten, dat is toch echt een voordeel).
Nou, ik zal zo snel mogelijk verder gaan met het volgende hoofdstuk!!!!! Ieehhhh dat word nog wat, hahahaha ik ben veeeeeel van plan (misschien kunnen jullie het al raden, in ieder geval moet het een lang, lang, langgg hoofdstuk worden) Hihi *knipoog*knipoog*!!!!!!!!!!
Vandaag had ik weer mijn eerste schooldag na de vakantie....om te huilen dus....nee hoor, het was een prima dag! Ik heb heerlijk actief meegedaan en heb samenvattingen gemaakt en dat soort actieve les dingen....ppfff ik moet echt veel vaker mijn best doen, over drie weken heb ik alweer tentamens!!!! OMG OMG spannend! Maar dat betekend natuurlijk wel dat ik binnenkort minder tijd krijg om te schrijven omdat ik dus moet LEREN! Heel belangrijk...en saai....
ZOOOOOOO dat was het alweer!!!! Niet vergeten te voten, commenten en te followen! Xxxxx
