De vorige keer in True Wolfs Mate:
'We waren verliefd?' Hij zei het vragend, alsof hij bij mij wilde checken of het echt zo was. Maar ik wist niet wat ik moest zeggen. Dit was niet de logische verklaring waar ik op gehoopt had. In plaats daarvan waren mijn gedachten nog chaotischer geworden. Wat moest ik hiermee?
'Er moet een reden voor zijn', bracht ik gehaast uit, 'want dit, wat "dit" ook was, is gewoon niet logisch.' Het liefst wilde ik zoveel mogelijk afstand tussen ons creëren. Ik had helemaal geen behoefte aan magische mysteries, ik wilde gewoon een nieuw kunstwerk maken en genieten van mijn rust. 'Maar wat als de verklaring helemaal niet logisch is?' mompelde hij zacht, 'wat als dat half-dronken idee de waarheid blijkt te zijn?'
Maar ik schudde mijn hoofd. 'Dat kan gewoon niet, dat soort dingen bestaan niet.' Ik al mijn wanhoop en frustratie begon ik te lachen, 'we zitten toch niet vast in een sprookjesboek.'
Of toch wel?
Er zijn meerdere vertellingen over de Godin van de Maan, geïllustreerd op kunstwerken van de oude Grieken en Romeinen, gevonden in oude en vergeten geschriften die dateerden uit de tijd van de Mongoolse Yuan-dynastie. Maar ook andere culturen vertellen verhalen over de Maan en haar "goddelijke" kinderen. Zo is er een legende over Luna, één van de eerste Onsterfelijken die de wereld bewandelde. Ze was elysisch en puur, geboren om de harten van de mensheid te verlichten met haar eerlijkheid. Maar haar gaven werden al snel bestempeld als gevaarlijk en de liefde die ze uitstraalde werd beantwoord met achterdocht en haat. Want het geschenk dat ze had gekregen van de Maan, was voor velen onverklaarbaar. Maar Luna was niet de enige Onsterfelijke op de wereld. Chaos, de allereerste Godheid, keek vol teleurstelling toe hoe één van zijn dochters werd verjaagd naar de schaduwen. Haar prachtige licht werd gedoofd door het onbegrip van de mensheid. En die duisternis werd haar uiteindelijk fataal... Het veranderde haar, tot ze niet langer was wie ze behoorde te zijn. De lieflijkheid in haar veranderde in bloeddorst en haar schoonheid kreeg een dierlijke vorm.
Om zijn dochter te redden van dit afschuwelijke lot, keerde Chaos zich tot de Maan. Hij smeekte haar om in te grijpen, maar de Maan weigerde om de jonge dienares te helpen. Luna had dit lot over haarzelf afgeroepen door haar geschenk te delen met de mens. Als Chaos zijn dochter echt wilde behoeden voor een leven vol dierlijke bloeddorst, dan zou Luna gebonden moeten worden aan een goddelijke natuurkracht, een hogere macht die haar innerlijke beest onder controle zou kunnen houden. De Maan zag in deze situatie een uitweg, een manier om te ontsnappen aan haar verplichtingen. Want hoewel ze haar taak altijd vol trots had uitgevoerd, was ze het na duizenden jaren zat geworden om te stralen in de duisternis. Dus sloot ze een deal met Chaos.
Met haar maan magie zou ze het beest in Luna temperen, waardoor ze slechts met volle maan beïnvloed zou worden door de duisternis in haar hart. Om haar te beschermen, schonk de Maan haar ook een vorm van sterfelijkheid, zodat de mens niet langer achterdochtig zou zijn. Dit betekende dat Luna kon sterven, om vervolgens in een nieuw lichaam herboren te worden. Want hoewel de Maan krachtig was, kon ze de "goddelijkheid" in haar dochter niet wegtoveren met een spreuk. Het zou onderhuids blijven smeulen, als een wild vuur dat niet uitgedoofd kon worden. Want welke gedaante Luna ook aan zou nemen, haar ziel bleef Onsterfelijk.
In ruil voor de bescherming, zou Luna op een dag haar rol als Godin van de Maan overnemen. Luna zou een andere lotsbestemming geschonken krijgen. Een eervolle taak, beschermster van de nacht, waker over zij die licht nodig hadden in tijden van duisternis. Deze minuscule manipulatie van de sterren, zou haar op geen enkele manier schaden. Ze zou het niet eens beseffen. Dat was wat de Maan beloofde aan Chaos. De God dacht hier een moment over na, hij wist als geen ander wat het betekende om een God te zijn, wat de zware last was van de verantwoordelijkheid. 'Ze zou kunnen regeren aan je zijde', voegde de Maan er slinks aan toe. Ze wist maar al te goed wat de zwakte van de aloude God was.
Voor Chaos was die opmerking doorslaggevend. Want zolang Luna gebonden bleef aan de wereld van de Sterfelijken, zou hij nooit een rol in haar leven kunnen spelen. Goddelijke bemoeienis met de mensheid was namelijk verboden. En hoewel Luna Onsterfelijk was, was ze geen Godin. Haar lotsbestemming veranderen was gevaarlijk... Maar als het haar geen pijn zou doen - zoals de Maan hem verzekerde - dan kon het in zijn ogen geen kwaad. Ze zou er namelijk ook zoveel voor terug krijgen. Als Godin zou ze vereerd worden door de mens, ze zou een ongelooflijke kracht bezitten en de liefde van de andere Goden ontvangen. Ze zou bij haar familie kunnen zijn. Haar echte familie.
'Doe het', zei hij uiteindelijk tegen de Maan, 'verander haar lotsbestemming.'
Maan glimlachte verraderlijk en sprak de eeuwenoude spreuk uit. Eindelijk zou ze verlost zijn van de eeuwigheid. Eindelijk zou ze bevrijd worden van de zware ketens die haar bonden aan de Hemel. Eindelijk zou ze kunnen sterven.
Eerder werd het al duidelijk dat Luna een Godin werd door de inmenging van de Goden. Dat de Goden onder de indruk waren van haar 'puurheid' en dat ze opviel door haar lieflijke persoonlijkheid. Nu weten we waarom ze de aandacht trok: ze was helemaal niet 'menselijk', vanaf het begin der tijden was ze eigenlijk al een Onsterfelijke met goddelijk bloed. Een dochter van de allereerste godheid - Chaos - met gaven geschonken door de Maan. Ook weten we nu dat haar lotsbestemming (het worden van een Godin) eigenlijk helemaal niet haar echte lotsbestemming was! Dat wat geschreven stond in de sterren, werd namelijk door een spreuk van de Maan 'herschreven'. Dus wat zou haar werkelijke lotsbestemming zijn? En wat zegt dit verhaal over April? Betekent dit dat ze nog altijd onsterfelijk is, omdat haar goddelijke innerlijk niet weggetoverd kan worden? Ik ben benieuwd naar jullie reacties!!
P.S hoe gaat het met jullie? Overleven jullie deze Corona-crisis nog een beetje?
