Ik zat achterop bij Collin en had mijn armen stevig om hem heen geslagen. Beiden gierden we het uit van het lachen terwijl we in volle vaart de berg op scheurden. Mijn haar wapperde in de wind en adrenaline raasde door me heen als een woeste storm. Nog nooit eerder had ik het zo naar mijn zin gehad. 'We zijn er bijna!' schreeuwde Collin over het geluid van de sneeuwscooter heen. Hij gaf nog wat meer gas en ik slaakte een gilletje van plezier, Dax en Jake hadden we al bijna ingehaald, zo snel gingen we.
In het begin had ik het gigantisch eng gevonden, omdat we op sommige stukken toch behoorlijk steil omhoog moesten. Maar Collin had bewezen dat hij een keurige bestuurder was, dus begon ik er de lol van in te zien als we keihard gingen. Ik kon me nu in ieder geval voorstellen waarom ze zo graag wedstrijdjes organiseerden.
In de verte zag ik lichtjes opdoemen bovenop de berg en vanaf hier konden we de muziek al horen. Was dit wat de jongeren van North Hill deden? Rondhangen op een berg en racen met sneeuwscooters? Ik begreep wel waarom ze zich nooit verveelden! Als je dit soort dingen kon, waarom zou je dan ook überhaupt ergens anders willen wonen? Hier kon Parijs niet tegenop.
Collin remde langzaam af tot we voor de houten berghut tot stilstand kwamen. Er waren vuurkorven buiten neergezet en loungebanken met daarop dikke schapenvachten en kleden om mensen warm te houden. Het had iets knus en gezelligs. Het bezorgde me zo'n gevoel dat ik ook altijd kreeg bij open haarden en warme chocolademelk met slagroom. Iets echt winters.
Dit was echt een compleet andere wereld...
'Ben je er klaar voor?' vroeg Collin me terwijl hij me hielp met van de sneeuwscooter af te klauteren. 'Zeker!' Wist ik licht blozend uit te brengen.
'Als je toch liever iets anders wilt doen, kun je dat gewoon zeggen hoor, ik wil niet dat je je ongemakkelijk voelt.' Hij schonk me zijn meest stralende glimlach ooit. Het was echt hartverwarmend, hij was echt de vriendelijkste persoon die ik kende.
'Komen jullie nog of blijven jullie daar voor eeuwig staan!' Hoorde ik Dax naar ons roepen, gevolgd door luid gegiechel van de meiden. 'Dat is echt onwijs lief van je, maar ik vind het echt hartstikke leuk dat je me hebt meegenomen, dus laten we snel die kant op gaan want ik bevries hier zowat van de kou.' Ik porde hem speels in zijn zij en trok toen een sprintje, 'wedden dat ik er als eerste ben!' riep ik over mijn schouder naar hem.
Ik zag hem nog net breed grijnzen en wist gewoon dat hij achter me aan zou komen. 'Je bent wel erg snel voor zo'n kleintje!' Hij had me inmiddels al bijna ingehaald en kwam niet veel later als eerste slippend tot stilstand voor de blokhut. Ik stond natuurlijk als een gek uit te hijgen terwijl hij nergens last van leek te hebben. Ik moest echt eens wat aan mijn conditie gaan doen...
Hij hield de deur voor me open en liet me voorgaan. 'Welkom in The Wolf Cage!' zei hij enthousiast toen we eenmaal binnen stonden. De muziek stond zo luid dat ik hem amper kon horen, maar hij wist nog net over het lawaai heen te komen. We trokken onze jassen uit, hingen die aan de kapstok - want zo ging dat hier blijkbaar gewoon - en liepen vervolgens naar de bar.
'Ik wist wel dat je verbaasd zou zijn!' Collin grinnikte geamuseerd om mijn verwonderde blik. Ik haalde mijn schouders op en grijnsde, 'als je kijkt naar het inwonersaantal van North Hill, dan is een supermarkt al bijzonder, laat staan een club!' Het was hier ook nog eens veel drukker dan ik had verwacht, alsof de volledige jeugd van North Hill en omstreken zich hier had verzameld om te feesten.
'Collin man, kom wat met me drinken!' riep een onbekende gast naar ons, hij gebaarde dat we moesten komen en bestelde ondertussen drankjes voor ons bij de barman. Collin greep mijn hand en sleurde me mee, 'Tyler, dit is April.' Hij stelde me direct voor en Tyler grijnsde vrolijk, 'eindelijk eens een nieuwe chick in town, dan is er dus toch nog wat te beleven vanavond!' schreeuwde hij over de muziek uit. Ik schoot in de lach en besloot dat ik Tyler wel mocht, ik hield ervan als mensen lekker recht-op-de-man-af waren en gewoon alles zeiden wat ze dachten. Het was ook een hele verademing dat hij zoveel opener was dan Dax en Jake.
