OMG GUYS, weer een nieuwe update van TWM!!!! Niet vergeten te voten en heel-heel-heel veel leesplezier! P.s hebben jullie mijn nieuwe verhaal: Watersong al gezien?? Als je net zo gek bent op sprookjes als mij is het echt een aanrader, hihi geniet van het hoofdstuk :D
Ik was alleen, dwaalde door lege gangen, het was er stil. Ik verloor mezelf in mijn gedachten, die alle kanten op leken te vliegen. Ik liet mijn vingers over één van de marmeren zuilen glijden, het gesteente voelde ijskoud aan. Rozenblaadjes lagen overal verspreid op de grond, ik voelde ze onder mijn blote voeten. Ze waren heerlijk zacht, kietelden mijn huid. Ik volgde ze, ging steeds verder het kasteel in tot ik voor zijn deuren stond.
Ik wist dat hij daar was.
Voelde dat hij daar was.
Ik legde mijn hand op de deurkruk, zonder na te denken duwde ik hem omlaag.
Hij stond daar, verwachtte me al.
'April...' Fluisterde hij op een sensuele toon.
Hij droeg geen kleren, ik zag hem zoals hij was.
Hij toonde me zijn schoonheid, zijn goddelijkheid. Want dat was wat hij was, een God.
'Kom hier', zijn toon was laag, bijna commanderend. Mijn benen kwamen in beweging, brachten me dichter naar hem toe. Ik wilde bij hem zijn. Moest bij hem zijn, het was het enige waar ik nog aan kon denken.
Hem, hem, hem...
Hij raakte me aan, pakte mijn schouder vast en trok me in een brute beweging dichter naar zich toe. 'Vanaf dit moment ben je alleen van mij.'
Hij scheurde het luchtige jurkje kapot dat ik aan had en tilde me op, kuste me in mijn nek.
'Ik wil je helemaal, alles van je...' zei hij terwijl hij mijn kaak begon te kussen, steeds verder omhoog totdat hij bij mijn oor was. 'Geef jezelf aan mij, laat me toe', vervolgde hij.
Ik kon me niet bewegen, bijna alsof ik was betoverd. Hij had me compleet in zijn macht.
Hij begon te lopen, met mij nog altijd in zijn armen, zette me op zijn bureau en veegde er alles in één beweging vanaf. Ik keek in zijn donkere lustvolle ogen, ze waren pikzwart, zoals de nacht en dan nog donkerder. Alsof er schaduwen in gevangen zaten die een eigen leven leken te leiden. Langzaam bracht ik mijn gezicht dichter naar het zijne, raakte zijn lippen met de mijne.
Een schok ging door me heen, mijn lichaam begon te trillen en te schokken en ik gilde.
Maar hij smoorde mijn kreten door me vurig terug te kussen, hij hield mijn lichaam stil door me in een ijzeren greep te houden. En hoe langer hij me zo vasthield en hoe vaker hij me kuste, hoe minder erg het werd. De schokken begonnen te verminderen en te vervagen, alsof ze verslagen waren...alsof ze het opgaven om te vechten.
'Je zal van mij zijn April', bleef hij al die tijd herhalen tussen de kussen door. Bijna alsof hij ook zichzelf moest overtuigen.
Ik voelde zijn gewicht, voelde zijn lichaam op het mijne, voelde zijn handen die me streelden.
Maar vreemd genoeg was het ook niet echt aanwezig, een deel van mezelf leek te zijn verdoofd, werd geblokkeerd. Misschien was het ook verslagen en had het opgegeven te vechten.
Ik probeerde mijn arm op te tillen, die trilde als een gek. Zo goed als ik kon duwde ik hem weg, maar hij leek het niet te merken. Hij leek het niet eens te voelen. Ik beet op mijn lip, wanhopig probeerde ik ook mijn andere arm op te tillen om meer kracht te kunnen zetten. Maar mijn lichaam leek bijna volledig te zijn verlamd. Ik kon alleen maar liggen, kijken en luisteren terwijl hij me kuste en me aanraakte.
