Senliğinde erimiş bir şarkı benliği

Hiç

Yine yürüdüğüm yolları başa sarıyorum. Siz beni, yıllardır yürüdüğüm yollara yabancılaştırdınız. Gittiğim okullara yabancılaştırdınız. Kaldığım odalara, yıllarca yaşadığım şehirlere.. Her yokuşun sana çıkması peki? Sen de beni kendime yabancılaştırdın. Gidemiyorum, kalamıyorum, uyuyamıyorum. Öyle çok ırak ettiniz ki, hiçbir olguyu tanıyamıyorum. Bir hafıza kaybı değil benimki. Benimseyemiyorum yaşadığım hiçbir şeyi. Gittim, uzak kaldım. Hep aynı boşluk dedim, dolduramadım. Hep aynı acı dedim, unutamadım. Hep sonradan dedim; ama aklım hala gelmedi başıma. Ben bir türlü algılayamıyorum bu oyunu. Oyun bu çünkü kuralları var. Oyun çünkü izleyicisi var, oyun bilhassa çünkü kazananı var; kaybedeni var.  Mağlubum gittiğim yokuşlara, mağlubum sevgilere, aşka. Mağlumunuz, biraz da hiç'e saydınız. Hiç olur mu öyle şey? Hiç olduk vesselam