Senliğinde erimiş bir şarkı benliği

Baestuma

9 yaşımdayken çok yakın bir arkadaşım vardı. Hep hayaller kurardım ben ve onunla ortak bir müzik grubu kuracaktık. İsimlerimizi birleştirdik ve ortaya çok hoş bir uydurma isim çıktı: "Baestuma"
Grup bu kadar kolay tamamlanmıştı.
Ben 10 yaşımdan sonra hayal kurmayı da bıraktım. Keşke 9 yaş kadar kolay olsaydı her şey. Büyüyünce çok mu güzel oldu her şey? Büyüdük de adam mı olduk acaba ?
Ne zaman aklıma gelse Baestuma, bir çocuk saflığıyla gülümserim geri gelmeyecek yıllara. Kimse bir çocuk kadar saf olamayacak ve her geçen yıl bir tık daha kirleneceğiz beyazlığımızda.
Keşke büyüyen şey kaygılarımız değil de, hayallerimiz olsaydı. Korktuklarımız başımıza gelmeseydi de hayallerimiz gerçekleşseydi.
Diş perimin babam olduğunu öğrendiğim gün çocukluğum tepetaklak olmuştu mesela. O da mı uydurma bir hikayeydi? Keşke en büyük derdimiz hala bu olsaydı. Hala diş perisi neden yok diye ağlasaydım köşelerde. Kalp kıranlara inat legolar kursaydım. Dört yapraklı gonca arasaydım bahçelerde. Aşık olmasaydım da kurbağalardan prens olacağına inansaydım keşke hala. Keşke öküzlerden prens olmayacağını anlasaydım.
Evet Arı Fesma sen benim en güzel çocukluğum olarak kalacaksın tüm bu yalanlara inat. Kaygılarımı boşver sen, aşkı çocukluğuma saymaya çalışıyorum belki neşemi geri toplarım diye.