"Ben seni sevemem Tartuç, baksana önümüz kış. Kırılamaz duvarlarımın arasından soğuk sızar. Güneşim batar seni severken. Yazdığın tüm yazılar ateş olur, boğar seni kafiyelerin, düzlüğe gömülürsün.
Ben seni sevemem Tartuç, ben yaşadım o duyguyu. Sağ ol derim ben almayayım. Canım yanmışken, küle dönmüş yüreğim. Seni sevmeye küllerim yetmez.
Sen seviyorsun belli, farkındayım kurduğun gezegenlerde kendine güneş yarattığının. Farkındayım bir sevda küllerinden yürek yaratmaya çalıştığının. Ama aşk olandan var edilmez ki, malzemelerden tekrar yaratasın. Ben de böyle bir gecedeyim gündüzüm eskilerden yok olma.
Ben seni sevemem Tartuç. Şiirlerin çok güzel fakat kafiye çok sert bu şiirde. Kırarsan zincirlerimi, mezarındaki mermer erir nefretimden. Seni sevmek, bir ölüye can gelmesi gibi. Zombiye dönüştürme kırıcı kalbimi."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Senliğinde erimiş bir şarkı benliği
RomanceSeninle kavrulmuş tüm şarkılar, yokluğunda biz'liğine kavuştular.
