Senliğinde erimiş bir şarkı benliği

Kapısı Kapalı

Bir insan neden korkar sevmekten? Neden kilitler kapılarını hırsız misali? Neden mutlu olamıyoruz, dürüst olamıyoruz? Sevmenin hazzını neden hissedemiyoruz iliklerimizde? Seni delicesine seviyorum, utanmadan, kilitlemeden, sonuna kadar açık olan kapılarım.. Neden bu geri çekmeler, iteklemeler, hunharca savurmalar aşkı? Aklım almıyordu, bıraktım aklımı. Yüreğime söz geçiremiyordum, düğüm oldu yalnızlığım. Sen bir özlem içimde, hep o şarkı, diyerek. Açtığım kapılar sanaydı, kapatmaya kıyamadığım. Sonsuz bekleyişlere serili bi perdeyi kapatmaya razıydım. Anladım ki son olmalı uğraşlarım. İnsan çabası sonsuz evrene sığamıyormuş.
"Gelgit gibidir bir erkeğin ilişkileri,selde sürüklenir, kaderine doğru ihmal edilmiştir." Sen ziyan olmak ve ihmal edilmeyi birbirine karıştırmıştın. Yağmur yağıyor, sele yakalanmamalısın. Bizim için geç olmuş, ziyan olmuş, yitik kalmış. Başkaları ihmal etmesin seni.