Senliğinde erimiş bir şarkı benliği

Yasak Cennet

Çünkü ben seni tek bir sözünle işledim hislerime. Tek bir gülüşünle kazıdım avuçlarıma. Mekanım cennet olsa uğrunda, olmadığın her toprak ateştir bana. Yanarken bile sayıklarım adını. Ah be çocuk, şimdi sen gittin ya benden, sevilesi ne kaldı burada? Hangi şiire sarılsam yokluğun karşılıyor. Ve şiirler sensizlikle boğuşuyor.

Denemedim mi sanıyorsun, yokluğuna alışmayı? Ama cennete yoksun bir günahkar misali tövbelerim kabul görmüyor. Sen gelmedikçe ben batıyorum, sen gelmedikçe ben yanıyorum. Küllerim zikrediyor senin hecelerini. Kayboluyorum bu sonsuz boşlukta, uzaklaşıyorum senden. Sensiz Olmuyor, unutmaya meşgulüm senin kafiyelerini. 

Yasak artık o cennet, günahkar bir benliğe...