Senliğinde erimiş bir şarkı benliği

Gidişini Her Gün İzlemek

Anlatsana bana nasıl kopuyorsun her gün yüreğimden? Her akşam nasıl da şarkıların nakaratından çıkıyorsun? Her ayrılıkta adın çıkıyor, her gidişte hecen yankılanıyor.

Böyle kolay gitmeyi kim öğretti sana? Kim bu kadar canını yaktı da giderken böyle yaktın canımı?

Ya da ben kimin ahını aldım da karşıma sen çıktın? Kim benden böylesine nefret etti de acısı senden çıktı? Bir beddua olup yağdın avuçlarıma.

Çay kaşığının sesi adımlarına benziyor. Her karıştırdığımda ruhuma süzülüyorsun. Bir kanser gibi sarıyorsun hücrelerimi.

Gidişini her gün izlemek, her gün aynı yerden can kesilmek, her gün, her saat yokluğunu dinlemek; inan bana alışkanlıktan öteye gidemiyor.

Aşka sen varsın ve seni sen geçiyor bu günlerde. Bak, yine saatin geldi ve sen gidiyorsun. Adımların yankılanıyor, sesin boşluğa karışıyor. Ne yazık ki ben de kendi hatalarıma karışıyorum. Her hatamda ruhum kırık, gidişin yanık.

Yokluğunu yaşıyorum her gün senin satırlarında.