Senliğinde erimiş bir şarkı benliği

Kül

Seni anlatmaya başladım bugün. Ardı arkası kesilmedi sigaraların, su gibi aktı avuçlarımdan. Genel içici değildi benimkisi, adının geçtiği yerlerde içilirdi. Hani dumanında sen gizliymişsin, onu da yeni fark ettim. Ve bir kıza hiç yakışmıyor parmak uçlarına sigara konması, içi de onunla beraber küle dönüyor, geç fark ettim. Senin de yüreğin küllenmiş, üflesem uçacaksın gözlerimin önünden gökyüzüne doğru.. Affet beni, adın geçti, dumanı süzüldü yalnızlığımın..

Daha fark edilecek ne kaldı çok merak ediyorum aslında. İki ayrı şehirde bir sevdayı kim sahiplenecek ? Azalır mı günden güne ruhun bedenimden; yoksa artar mı içimdeki derin yara senin yüreğinden ? Gitmek tek çare diyorlardı, gitmek başkasına karışmak dediler. Sen başkasına karıştığında, bambaşka sevdalar ağır gelmez mi yüreğimize ? Affet, düşünmeden edemiyorum bu aralar, seninle farklı yollarda iki yabancı olmak, bana çareden ziyade ceza gibi geliyor. 

İkimiz de bir külüz bu sevdada. Birilerinin üflemesini bekliyoruz sadece. Ya birbirimize karışırız bu karmaşada, ya da bambaşka taraflara süzülürüz istemeden de olsa..