Senliğinde erimiş bir şarkı benliği

Öteli Berili

-Ötesi var mı bu işin, dedi sevgili dostum.
"Ötesi var. Ötesi ne biliyor musun? Ötesi,berisi, ilerisi, yokuşu, düzlüğü.. bu süregelen tüm yolların sonu intihar. Ötesini bilmiyorum ben dostum. Umarım senin yolun düşmez oraya. 'Çaresizliğin en büyük çaresi derler' intihar için. Sonsuz acının sonsuz kurtuluşudur o. Yazarı sensindir hayatının ve sen tüm evrene küfrederek noktalarsın masalını.
Mesela ben vazgeçtim o düşünceden. Yolumu çıkmaz ettim de gitmedim o yola. Neden dersin belki. Sırf ileride Allah 'Al bak, ölmeseydin böyle bir hayatın olacaktı.'demesin diye sıyrıldım o fikirlerden. Umudum orta şekerli sabahlara, ben geçtim bol şekerliden.
Bazen nefesim kesiliyor. Aslında bazen değil de, neyse. Sanki içimde başka biri yaşıyor o derece bir yabancılık var kalp ritimlerime. Çürümüş kalbim hala nasıl çalışıyor anlam veremiyorum.
İnsanın, işlerini yoluna koyması için kendinden bir şeyler feda etmesi gerekiyormuş. Dostum gerçekten benim feda edecek hiçbir haltım kalmadı, inan. Sigaramdan mı feda etmeliyim, işler yoluna koyulsun diye? Ben artık hayatı umursamama evresindeyim, terk edenlere inat, yalanlara inat, acılara inat..
O yüzdendir ilerisine gitmeyişim. Hayatta her zaman ilerisini görmek de iyi olmuyormuş işte dostum bak.. Bana önün açık, yolun açık olsun deme sakın yolumu bilmeden. Bana sonsuz mutluluklar dile, tükenmeyecek huzurlar, papatya koyulacak güzel vazolar ve sözünün arkasında duracak güzel yürekler.."