Senliğinde erimiş bir şarkı benliği

Seni Yazmak

"Senin olmayan bir yolda yürüyerek nereye gidebilirsin?"

Gidebilirim sandım. Sen olsan yeterdi biliyor musun sevdiğim? Ne olursa olsun yapabilirim sandım. Hayatımın ana noktasındaydın. Bağlantı noktalarımı kopardın giderken. Hayata tutunabilecek ana hatlarım, parmak uçlarında kaldı.

Sensizken bu hayatı yaşamak, bir denizin ortasında yüzmeyi bilmemek gibi. Ne yapacağım bilmiyorum. Can yeleğim sende kalmış, canım bile sende kalmış. Yüreğimi alıp koymuşsun bir kavanoz içine, nefes alamıyorum. 

Nefes almam için kırdın kavanozu belki de. Daha fazla üzmemek, üzülmemek için gittin. Ama kavanoz kırıkları kanattı yüreğimi. Şimdi de yokluğuunda nefes alamıyorum. değişen tek şey; denize döktüler yüreğimi, benim olmayan bir yolda sensizliğe gidiyorum. 

Acınası bir hayatım var artık. Ne de olsa eksiğim. Sana tuhaf gelir böyle şeyler. Sonuçta sen yazmak için yaşadın, ben ise yaşadığım için yazdım seni. Çünkü seni anlatmak tüm nefeslere; tüm engin, tüm derin, tüm imkansız masallardakİ rüyaya ulaşmaktı. Sonuçta sen Kaf Dağı'nın ardındaki büyük gizemdin. Seni en güzel ben yazabilirdim. 

Bir sigara içişine ömrümü katsaydım eğer,

Gözlerinden dökülürdü; sensizlikte çektiğim mahşer.