Senliğinde erimiş bir şarkı benliği

Kurgulu Kurşun

Bugün kafamı dağıtacak bir sürü iş yaptım. Seni düşündüm, seni yazdım, sonra yetmedi seni okudum.
Bunları zaman geçirmek için yaptığımı sanıyorsundur muhakkak. Ya da yalan gelir sözlerim sana. Ama kimlikte yazan Tartuç 20 yıl sonra küfrediyor bana. Daha önceki tüm aşklar teğet geçmiş yüreğimden. Şimdiki kurşun duvara toslamış, çıkmıyor onca çabalara rağmen.
Kafamı dağıttım, seni dağıtamadım bir türlü.
Yanlış anlama suçlamıyorum seni. Sen bana bir gül verdin en dikenlisinden, ben de onu yüreğime sapladım. Zormuş bir insanı her şeye rağmen sevebilmek, canını sofraya koyup "hadi afiyet olsun" diyebilmek.
Ben safımdır sana göre, hemen her şeye aldanırım. Ama şunu kavrayamadın. Ben sana saftım çocuk, hiçbir sözünü sorgulamadım. Artık "şıpsevdi" değil, sadece sana yazılıydım. Sen varsan ben tamdım, yoksan koparılmıştı umutlarım.
Şimdi sen yoksun en acılı kışımda. Bekleyişe kefen örtüp yok oluyorsun bir anda. Ben seni kimseye inandıramadım be çocuk. Seni savunmaktan çok yoruldum, gel kendini savun, sonra sal kendini en uzaklara. Kendimi kanıtlayamazken sana, seni başkalarına kanıtlamak çok imkansız kalıyor bu masalda.
Şimdi sen kurşun sanıyorsun kendini, kurduğun tüm bu düzeni bozduğunu sanıyorsun. Bozmayı geç, yerle bir ettin kurgu evrenimi.