Senliğinde erimiş bir şarkı benliği

S'ona Beş Kala

Bir şehir yakınlığında, yürüdüğüm yolun sonunda sevdim;

Seni.

Sesindeki melodi buluşturdu;

Yazılarımla ruhumdaki sensizliği.

Yaş oldun bazen, şarkı oldun, bir fotoğrafta gülücük oldun,

Bir saatin akrebi oldun, boynumdan hiç çıkarmadığım kolye oldun.

Değişmedi hiç; hep sol yanımda bir ninniydin.

Seni sadece ben duyabildim.

Hecenle çıktım aydınlıklara,

Siyahların kızı olmak yakışır artık bana.

Sen de 'Şiirden Adam'ımsın benim.

Hep aynı saatte, gecenin en şiirsel saatlerinde,

Erir gözlerindeki bulutlar, yağdırır yağmurlarımı.

Elbet bir şiir buluşturur bizi,

Aynı kafiyelerin altında,

Tek bir hece olmaya 5 kala.