Senliğinde erimiş bir şarkı benliği

Detone Tınılar

"Bende bir resmin var, yüzüme bakmıyor."

İntihara dayalı bir hayatın kurtuluşu sendin sevgili. Ardında bıraktığın onca dikişler sökük kaldı senden sonra. Şarkılarda aranılan çareler, insanı zehirleyen bir panzehirdi ve senin ıssız şehirlerinde sessiz bir kedi ölmeyi tercih etti. 

Şarkıların en kırık yerlerinde kopmayı tercih ettik biz. Ve ben şarkılarda seni ararken, kendimi bulduğumu fark ettim. Bir fotoğrafın duruyordu sol köşede. Yırtılmış, çöpe atılmayı bekliyordu. Artık o bile yabancıydı bana. O bile bakmadı bana. Ve bir söz tınladı şarkının en derininden: "Bende bir resmin var, yüzüme bakmıyor." Bakmıyordu, o bile kırıktı bana. Ve bu şarkı tam da bizi anlatıyordu. 

Aslında biz şarkıların yalancısıydık. Başımıza ne geldiyse, şarkılardan geldi. Acımıza ortak, acımıza kat oldu şarkılar. Şarkıların azizliğine uğradık vesselam. Ancak varımız yoğumuz ne varsa şarkılardı onlar. İyi günde, kötü günde...

Bakıyorum da bir rüzgar gibi uçurmuşsun saçlarımı. Esip geçmişsin yüreğimden. Alıp götürmüşsün benden kalan ne varsa. Bir şarkı çalıyor şimdi. "Ben Sana Vurgunum" diyor. Ve "Vurgun Yedim" derken bile seni sayıklıyor en acıklı notalarında. Şimdi sen çal başucumda. Her oktavında beni vurgula. Boşver detone olsun, senliğinden eksilmez hiçbir tınılar.