Senliğinde erimiş bir şarkı benliği

Bir Ölü Sessizliği

Gelmişiz saniyelerin durduğu, canı acıyanların şarkılara mıhlandığı saatlere. Zaten benim saatim 17.10'da durdu. Senin gönül yağışına tutuldum son kez. İçim sırılsıklam sana tutuldu son kez. Bilirim dahası olmaz bakışlarını resmetmek yüreğime. Bir daha görüşememek tarif edilemez bir acı halinde.

Ayrılık denebilir mi buna? Sen benim cenazeme geldin o gece. Hakkını helal edip gittin sonra. Yeniden dirilmek için çok zaman gerek. Önce akrep yelkovana "hadi" demeli, "hadi artık, zaman geldi"...

İstemedim hiç ben böyle olmasını. Şiirlerine bedduam karıştı. Kızıyorum kendime: Etme beddua, bırak, sen yeterince üzüldün, o üzülmesin bari..." Ama merak etme sevdiğim, ölülerin bedduası kabul olmaz. Zaten ben de içten etmedim kötülük.

Şimdi uzaklaşma sırası bana geldi. Uzaklaşma vakti şimdi kendimden. Ölülerin sessizliğiyle acılarımı karıştırma zamanı şimdi. Ben kendimi çoktan kaybettim sevdiğim. Ruhum araf misali gözlerinde kayboldu. Affet beni; saatim durmuş, çalışmıyor senden ileri.