Senliğinde erimiş bir şarkı benliği

Mucize

"Tam her şeyi bıraktığımı düşündüğüm bir anda,
              Bir mucize geldi bana.."
  Fazlasıyla zor dönemlerden geçtik ve geçmeye devam ediyoruz, sayın okuyucu görünümlü uzaktan dinleyiciler. Zor, çok çetindi bu yıllar, bu yollar. Apar topar döndüğüm bu zamanda, elimde bavullarla, sen çıkageldin karşıma. Ben her şeyden vazgeçtiğimi sandığımda, sen belirdin karşımda. Şimdi söyle bana, Mucize değil de nesin sen? Ben, benliğimden sıyrılmışken kimsesiz bir ruha bürünmüşken, senin mucizevi ismin yankılandı gökyüzünde. O sensin, o mucize , o bakışlarındaki ışıltı.. Anladım, benim yıllardır ettiğim dua senmişsin. Dua'm seninle huzur bulmuş, benim Dua'm senin gelişinmiş güzel insan.
  Sana daha önce yazı yazıldı mı bilemiyorum, seni ne denli sevdiler hiç bir fikrim yok ama inan, öyle saf ki sana karşı olan hislerim, yazılarımın berraklığından bunu anlamalısın. Sen benim içimde Turgut Uyar'ın Tomris'i kadar derinsin. Bu cümlenin ciddiyeti çok ağırdır, bilmelisin.
  Kağıtlara sürekli akıtasım geliyor hislerimi, sen benim süregelen ilham perimsin. Mucizelere inanıyorum çünkü karşımda ta kendisi.
Tartuç koptu gidiyor Ey Ahali !!!