Senliğinde erimiş bir şarkı benliği

Çöküş

"Bana dua et olur mu? Çünkü benim dualarım yukarı katta görmezden geliniyor. Dilek tut diyorlar diyecek bir umudum yok, o kadar kırılmışım ki yürek ortağım, tek isteğim var acılarımın sağ çıkması. Boşa gitmesin bu yaşadıklarım, çektiğim her sıkıntıya olsun bu da geçti diyeyim.
Korkuyorum biliyor musun gözleri dolanım. Bir gün ansızın toplayıp bavulu, bildiğimi sandığım bir yerde kaybolmaktan çok korkuyorum.
Arayanlara iyiyim merak etmeyin, demek yakıyor canımı biraz. İyi değilim demek ayıp geliyormuşçasına saklıyorum içimdekileri.
Yalnız kalmayı severdim ben eskiden. Şimdi gölgemden kaçıyorum, gözlerinde yaş olanım. Çünkü korkuyorum yalnızlıktan. Aklımdan geçenleri okusaydın, ürperirdin yalnızlığımdan. Sana beni bırak diyemem beni düşünen'im. Ama kalsan iyi ederdin.
Annemle konuştuk geçenlerde. Sana dua ediyorum, dedi. Anne dedim, tüneldeyim sanırım, burada duaların çekmiyor.
İnsan için en acısı da kendi çöküşüne en yakından an ve an tanık olması.
Üzülme sesime ortak olanım, biliyorsun bu son değil, ben sadece tükenmez bir kalemdim ve beni tükettiler. Yeniden yazılırız belki 7. Kattaki bulut temellerinde.."