Senliğinde erimiş bir şarkı benliği

Dikişsiz Tümleç

Her yeni sevdanın başı, bir eski sevdanın bitişindedir. Yani sevda aynıdır; ama rolleri başka kişiler ev sahipliği yapar.

Kalıcı olan tek şey aşktır,bilirim. Ama aşk öyle bir kuştur ki, gönüllerden gönüle bir liman oluşturur, anlayamadığın anda seversin bir başka yüreği. Ve anlayamadığın anda yıktığı gibi yüceltir seni aşk. Sonuçta kapanan kapıları kilitler aşk, başka kapıları sonuna kadar da açmayı eksik etmez. 

Yazacak çok şey vardı aslında. Ama durup düşününce sana yazılanlar sana kalmalıydı. Ya da sana yazılan her şey ben de durmalıydı. Şimdi bu sayfaya başka ünlemler yazmak sana yakışmaz elbette. Ama sen, fiillerimin başlangıcı, yüklemimin noktası biz farklı sevdaların insanıyız senin de dediğin gibi. Yani aynı cümlede iki yüklem olamayız seninle. Çünkü seninle aynı yerde fiil olmak hep eksiltecektir beni. Ben eksilmek istemem ki! Ben çoğalmak isterim yazılarımda. Duygularım şu sayfalara dolsun, taşsın isterim. Ne zormuş seni sevmek, tüm bu tümleçlerin arasında. Ve ne zormuş bir yazara yazmak, tüm bu imla hataları arasında. Diyorum ya, biz birbirimize en büyük hatayız, doğrularımızdan sıyrılan. 

Şimdi sana başka cümle kalıpları gerek, içinde sevda barındırmayan.