İKİ ATEŞ ARASINDA (Tamamlandı)

75. BÖLÜM

Multimedya - ÇAĞAN - LİDYA - ARAS

Playlist - Burning Heart / Svrcına

Not - Bu bölüm iyice aşk üçgeni olduk :)) Yorumlarınızı bekliyorum, iyi okumalar :)

...

Aras'ta son zamanlarda bir gariplik vardı. Benden sakladığı baklayı ağzından çıkarmasını bekliyordum. Ama konuşmak yerine benden kaçıyor gibi davranıyordu. Uzaklaşıyordu. Sık sık aklı başka alemlere kayıyordu. Gene de dönem boyunca, derslerde bana yardım etmek için elinden geleni yapmıştı. Kalem tutuşuna ve kitaplara bakıp uzun uzun düşünüşüne iyice alışmıştım.

Kurtulmak istediğim dersler bittiğinde, gelecek büyük darbeyi aslında çok önceden sezmiştim. Hayatımda kez okulun bitmesini istemiyordum. Gecenin kötü mesaj attığında, kafamda dönüp duran düşünceler beni hiç unutmadan hazır bekletmişti. Gecenin kaçı olduğunu önemsemeden hızlıca giyindim. Çağan'ı da uyandırmak istesem de, yarın sınavı olduğunu biliyordum.

Aras'ın evine kadar, boş yollarda son sürat sürüp, saçmalamasına kızdım. Birden nereden çıkmıştı gitmek? Nereye gidecekti hem?

Zilin yerini bulamayıp, karanlıkta kapıyı hırsla yumruklarken etraf o kadar sessizdi ki karşı taraftan gelen adım seslerini rahatlıkla duyabildim. Durup bir süre oyalandıktan sonra nihayet kapıyı aralayıp, başını uzattı. "Lidya?"

Varlığımdan emin değil, hatta hayalet görmüş gibiydi. Kapıyı itip aradan geçerken "Ne saçmalıyorsun sen gece gece?" diye atarlandım.

Hala şaşkındı. "Neden geldin?"

"Mesaj atan sendin!"

"Uyuyorsun, sabah görürsün sandım."

Ceketimin cebinden telefonumu çıkarıp mesajı okudum.

İyi geceler Lidya. Uyuyorsundur şimdi. Sen bu mesajı...

Devamını okumaya katlanamayıp alayla konuştum. "Sen bu mesajı okuduğunda ben çok uzaklarda olacağım falan filan?"

Yüzüme bakıp ciddiyetle "Gidiyorum." dedi. "Bir kaç saate uçağım kalkacak."

Sakin olup, telefonu cebime geri kakıştırdım. "Tatil için mi? Ne zaman döneceksin?"

Sorarken bile, aslında bu gidişin çok uzun olacağını hissetmiştim. İnkar etmesi için beklerken tavana bakarak iç çekti. "Babam yurt dışında bir okul ayarladı. Bu dönemin derslerini saydırıp, orada devam edeceğim. Öyle işte..."

Anlatmaya gücü bitmişçe nefeslenirken durduğunda, "Baban yüzünden mi?" diye sordu. "Onlar mı zorluyor?"

Aklıma gelen tek mantıklı bahane buydu. Ama durdu ve gözlerimin içine buruk bir gülümsemeyle baktı. "Hayır, ben istedim." Beni kapıya iter gibi önüme geçmişti. "Vedalaşmaları hiç sevmem, sende uzatmadan git."

"Kovuyor musun beni?" deyip kolunun arkasından evin iç taraflarına göz attım. Koridorun başında usulca ve yalnız başına dikilmiş bir valiz vardı. Gerçekten gidecek miydi? Ve bu neden benim tüm kanımın çekilmesine ve dudaklarımın kurulmasına sebep olmuştu? Valiz ile arama geçip sesini ima ile değiştirdi. "Buraya geldiğinden Çağan'ın haberi var mı? Evde olmadığını fark etmeden dön."

"Birden çıktım." dedim. Mesajı öyle ani gelmişti ki. Yeni yeni bıraktığı kirli sakallarında gözlerimi gezdirdim. Bu hali onu on yaş daha büyük biri gibi gösteriyordu. Ağzım kendi kendine açıldı. "Gerçekten gidecek misin?"