İKİ ATEŞ ARASINDA (Tamamlandı)

68.BÖLÜM

Playlist - Cat Stevens / Wild World

...

Konuştuklarımızın ne kadarını duyduğunu bilmiyordum. Aras buluşan bakışlarımıza sakin olmamı ister gibi karşılık verdi. Onun için ortada bir sorun yoktu. Yanımdan kalkıp Çağan'ın önümde durduğunda, onu yoklayan gözleri aradığı cevabı almış gibiydi. Elini dostane bir tavırla omzuna vurup "Pişman olacağın birşey yapma." dedi.

Çağan'dan bir cevap gelmeyince, odadan çıkması gerektiğini anlayarak bana son bir bakış attı. Burada kalıp Çağan ile itişlerini izlemek istemediğimden ağzımı sessizce iyiyim şeklinde oynattım. Çağan ne harekette bulunuyor ve konuşuyordu. Ölüm gibi gelen saniyelerden sonra Aras'ın arkasından kapıyı kapattı. Aşina olduğum kıskançlıkla doluydu. İstediği şey Aras'ın beni teselli etmesiyse, bunu çok güzel başarmıştı. Şimdi bana kırılmasını anlamıyordum.

Tedirginliğimi belli etmemeye çalışarak "Ne kadarını duydun?" diye sordum.

Gözlerini kırpıştırıp ayıldı. "Duymam gereken birşey mi vardı?"

Yalan atmaktan kaçınarak kafamı boş boş salladığımda, odanın benden uzak bir köşesine dik dik baktı. "Bende seninle biraz kalabilir miyim?"

Benim iznime bağlı olduğunu bilmediğim sorusunu onayladım. Beni şaşırtacak kadar çekingen davranıyordu. Tekrar ayni sandalyeye oturduğunda ona garip garip baktım. "Neden oraya oturuyorsun?"

"Böylesi daha iyi." diye cevapladı. Aramızdaki rahatsız edici uzaklıkta gözlerimi kıstım. Uykusuz ve yorgun olduğu her yerden belliydi. Yatağımdaki yemekleri toplayarak bir poşeti çöp haline getirdim. Hala bir porsiyon daha kalmıştı. "Yemek yedin mi?"

Yüzü daha fazla solgunlaştı. "Zıkkım yerim daha iyi!"

Aras'a bu kadar tepkili olmasına şaşırdım. "Madem böyle kıracaktın, neden en başta onu buraya getirdin."

Bana çıldırmışım gibi baktı. "Sen istedin diye!"

Bağırtısına yüzümü buruşturarak örtümü çekiştirdim. Aksilikle başımı çevirmem, sırtımda varlığını yeni hissettiğim ağrılarımı kuvvetlendirdi. Yüzüm daha da ekşidi. "Sanki her istediğimi yaparsın!"

Çağan hareketimi gözünden kaçırmayarak yerinden doğrularken, dizlerime koyduğu elleriyle kendini geri oturttu. "Ne istedin de yapmadım!"

Soğuk sesi moralimi bozuyordu. "Bana düşüneceğini söylemiştin. Bende bekledim. Ne zaman bitecek bu düşünme işi?" dedi.

"Bilmiyorum." dedim huysuzluğumdan vazgeçemeyerek. "Daha bitmedi."

"Düşündükten sonra bana geri dönecek misin? Yoksa boşuna mı bekliyorum!"

"Gidecek başka yerim var sanki!"

Mavi gözleri her hareketimi takip edem bekçiler gibiydi. "Benimle mecburiyetten kalıyordun. Gidecek bir yerin olsa bir dakika durmazdın, durmadın da."

Beni böyle suçlaması, yıllarca birlikte yaşamış ve birlikte büyümüş ikimiz için tam bir öfke patlamasıydı. Yüzümde ve tüm bedenimde patladı.

"Bana öyle bakma." dedi hiç acımayarak. "Sen beni terk ettin." Sinirle soluyup başını tavana kaldırdı. "Madem bıraktın beni. Neden ona gitmedin?" Ağzından en zor şeyi çıkaracak gibi yutkundu. "Babana."