Başlangıç tarihinizi buraya not düşebilirsiniz💓💓
₪₪
"Sakın!" diye uyardım. "Aklında ne varsa çıkar at hemen."
Tuttuğu kolumu bırakıp kendini ikna etmek ister gibi gözlerini yumdu. Kafasını yana çevirip benden uzaklaşırken "Git!" diye bağırdım.
Hızla arkasını dönüp büyük adımlarla odadan çıktı. Kaybolduğu kapının ardından baktım. Kalbim deli gibi çarpıyordu. Az önce olacak olan şey gerçek miydi? Yoksa bir kabus mu? Kafamı duvara dayayıp derin derin nefesler alırken, öpüşme fikrini zihnimden atmaya çalıştım.
Oda olması gerekenden dar geliyordu. Sıkışmış gibi boş bakışlarımı yere odakladım. Adım seslerini duymasaydım başımı kaldıramazdım da. Sesin geldiği yere döndüm.
Çağan çıktığı kapıdan hızla içeri girdi. Gözlerini gözlerimden ayırmadan aramızda bir adım mesafe kalıncaya kadar durmadı. Ağzımı açıp bağırmak istedim ama donakaldım. Gözleri kararmış, ışıksız serin geceler gibiydi.
Kaçmamı engellemek için ellerini yanaklarım ve boyum arasına koydu. Parmakları saçlarımı okşayıp enseme doğru süzüldü. Nefesini hiç bu kadar yakından hissetmemişken sıcak dudakları dudaklarımla ilk temasını kurdu.
Nefret ettiğim biriyle öpüşmenin tadı acıydı.
Dudaklarının verdiği his yakıcı...
Bağımlılık yapacak kadar acı...
Gözlerim kapalıydı ama görebiliyordum. Yalvarır gibi, benden karşılık dilenir gibi. Israrlı ama umutsuz. Gene de vazgeçmedi. Kararlı dudakları dudaklarıma istekle tutundu.
Ben kollarımda kalmış son güçle direnmeyi bırakana kadar yalvardı bana. Acı tadı her yanıma yayıldı. Ellerim göğsünün üstünde onu itmeyi bırakınca aramızdaki boşluğu kapatıp kendini bana daha sert yasladı. Hızlanan nefesinin ritmi kalbimle uyuşmuştu. Dudaklarımın üstünde tehlikeli yollar çizerken ensemdeki elleri kafamı daha derinlerine çekti, dudaklarıma sertçe bastırdı. Gırtlağından titrek bir ses yükseldi. Tüm hakimiyetimi o an bitirdim, tüm nefretimle karşılık verdim.
Tek ışık belirtisi olmayan bu zifiri karanlıkta ona tüm kötülüğümü bulaştırdım.
Alışmaktan korktuğun için
Dokunmaktan vazgeçtiğin insanlar vardır.
~La Fille Sur Le Pont~