My Make-Believe Boyfriend College Hottie Series : Bobby and Ashley

Chapter 18 : From Make-Believe To The Real Thing

ASHLEY

KUMAKATOK PA LANG si Bobby sa pintuan nina Miranda ay ang lakas na ng kabog ng dibdib ko. Inaaral ko na nga sa isip kung ano ba ang dapat na maging reaksyon ko o kung paanong ngiti ba ang dapat kong ibigay.

"Relax," bulong ni Bobby sa akin sabay pisil sa kamay kong hawak niya. Ang mainit niyang hininga sa tenga ko ay lalo pang nagpabilis ng kabog ng dibdib ko.

"'Wag ka ngang bulong ng bulong," naiiritang sabi ko.

Kumunot ang noo niya. "What's wrong with that?" he asked in a hushed tone. "I'm just trying to paficy you. You're fidgeting."

Kinamot ko ng isang kamay ko ang batok ko. "Eh, lalo lang kasi akong kinakabahan-"

"Hello, Bobby! Hello, Ashley!" masiglang bati sa amin ni Miranda na nagpaputol sana sa sasabihin ko.

Sabay kaming napatingin kay Miranda na mas niluwangan ang pagbukas sa pinto.

"Pasok kayo, pasok," excited na yaya niya. "Welcome to our humble abode, Bobby and Ashley." Napangiti siya ng maluwang. "Wow! Nagra-rhyme ang mga pangalan n'yo. Meant to be," nakangiting tukso niya sa amin. Full of energy si Miranda at ang ganda ng pagkakangiti niya.

Nakasuot siya ng shorts na halos hanggang tuhod na at isang yellow t-shirt na may nakasulat na pangalan ng isang hardware sa gitna. Naka-ponytail ang buhok niya.

You wouldn't catch me in that attire. God, never. Hindi ko kayang dalhin iyon. Pero si Miranda ay nagagawa pa rin niyang maging maganda kahit na simpleng-simple ang suot at ayos. Hindi lang siya aware kung gaano siya kaganda at marahil iyon ang nagpapa-attract sa kanya sa opposite sex. Her exotic beauty and brains.

Pareho kaming hindi nakapagsalita ni Bobby. Nakatingin lang kami kay Miranda dahil sa sinabi niya.

Meant to be? Sana nga.

"Ah, that means, meant to be rin kami ng Wifey ko kasi nagra-ryhme din ang mga pangalan namin," singit ni Lucas at masuyong tumingin kay Stasha. His tone was playful and teasing.

They were both seating on the long sofa. Magkatabi at magkahawak ang mga kamay.

Nakakunot ang noo ni Stasha habang nakatingin kay Lucas. "How?" she asked.

Maganda pa rin si Stasha katulad ng huli ko siyang makita nang huli kaming mag-usap sa The Coffee Shop. Pretty and regal. She looked happy and very much in love. Kung tingnan niya si Lucas ay parang ito na ang pinakagwapong lalaki sa buong mundo. Sabagay, first year pa lang kami ay nahahalata ko ng may crush siya kay Lucas.

"Lucas Agoncillo. Stasha Agoncillo," he answered, smirking. His handsome trademark. "You're already married to me, Wifey. Twice, as far as I can remember. Nag-rhyme. So, meant to be." I saw his eyes twinkle.

I wanted to roll my eyeballs. But in fairness, nakaramdam ako ng kilig para kay Stasha. Lucas's love for Stasha was evident. Stasha pouted her lips.

"Awww!" maarte niyang sabi. "Now, we're really meant to be. I love you."

Nagsigayahan sina Miranda at Jorjina sa maarteng pag-awww ni Stasha.

"Wait," singit ni Jacob na nakatayo. His arms crossed over his chest. He looked at Miranda. "Hindi nagra-rhyme ang names natin. So, ibig sabihin hindi tayo meant to be?" May iritasyon sa boses niya habang salubong ang mga kilay.

Miranda rolled her eyeballs. "Sus, ang boyfriend kong suplado ay nagsusuplado na naman," aniya at nginitian si Jacob. "Sinong maysabi sa 'yong hindi nagra-rhyme ang mga pangalan natin?" Inilahad niya ang kanang kamay. "Miranda..." Pagkatapos ay ang isang kamay naman. "Maravilla... O, 'di ba nagra-rhyme? Swak na swak." She smiled at Jacob sweetly. "Meant to be na meant to be." Then she playfully wiggled her eyebrows at Jacob.