Betaအတုရဲ့ကိုယ်ထဲကူးပြောင်းပြီးနောက်အကိုက်ခံလိုက်ရခြင်း

Chapter 59

Zawgyi

ခါးပတ္

(ဟုတ္ပါတယ္ 57တုန္းက hand jobပါ)

ေနာက္တစ္ေန႔မွာေတာ့ ယြီေဖးဟာ စာၾကည့္ခန္းထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္း ထိုင္ေနၿပီး စားပြဲေပၚက ဖတ္စာအုပ္ေတြနဲ႔ ေလ့က်င့္ခန္း စာအုပ္ေတြကို ေတြေဝေငးငိုင္စြာ ၾကည့္ရႈေနေလတယ္။

သူအရင္က ဒီလိုေမးခြန္းမ်ိဳးေတြ တြက္ခဲ့ဖူးသလား?

ဒါဆိုအခုဘာေၾကာင့္ အေၾကာင္းအရာေတြကိုေတာင္ သူနားမလည္နိုင္ရေတာ့တာလဲ...

ကုေဝကသူ႔ကို စာသင္ေပးမယ္လို႔ ေျပာထားတာကို ျပန္သတိရမိေတာ့ ယြီေဖးက ဖတ္စာအုပ္ကို ခ်က္ခ်င္းေကာက္ကိုင္ၿပီး သူ႔စာၾကည့္ခန္းေဘးက အခန္းတံခါးကို သြားေခါက္ေတာ့တယ္။

"ဝင္ခဲ့"

ကုေဝရဲ႕ အသံက စာၾကည့္ခန္းထဲကေန ထြက္ေပၚလာတယ္။

ယြီေဖးက လက္ကိုင္ဖုေလးကို လွည့္လိုက္ၿပီး တံခါးဖြင့္ကာ ေခါင္းေလးျပဴၿပီး အထဲကို ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္တယ္ : "ခင္ဗ်ား အလုပ္ရႈပ္ေနလား?"

ကုေဝက ကြန္ပ်ဴတာကို ပိတ္လိုက္ၿပီး : "မရႈပ္ပါဘူး ဘာျဖစ္လို႔လဲ?"

ယြီေဖးက စာအုပ္ကို လက္ေမာင္းၾကား ညႇပ္လိုက္ၿပီး ကုေဝရဲ႕ အလုပ္စားပြဲနားကို တိုးသြားကာ : "စာသင္ေပးပါ"

ကုေဝက မ်က္ခံုးပင့္လိုက္ၿပီး : "ရုပ္ရွင္မၾကည့္ခ်င္ဘူးလား?"

ေသခ်ာတာေပါ့ ကြၽန္ေတာ္ အရမ္းကို ၾကည့္ခ်င္တယ္... ယြီေဖးက ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို တစ္ခ်က္သပ္လိုက္ၿပီး သူ႔နွလံုးခုန္သံေတြက တျဖည္းျဖည္း ျမန္ဆန္လာကာ : "ကြၽန္ေတာ္ စာလုပ္ရဦးမယ္"

သူေတြးမိတာက သူကုေဝနဲ႔ အတူရွိေနခ်င္ရင္ ရုပ္ရွင္အတူတူ ၾကည့္တာထက္ စာျပခိုင္းတာက ပိုၿပီးဆီေလ်ာ္တဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ပဲ။

ယြီေဖးဟာ သူတစ္ေယာက္တည္း မေနခ်င္လို႔လို႔ ကုေဝကို တိုက္ရိုက္မေျပာရဲတဲ့အျပင္ သူကုေဝနဲ႔ အတူရွိေနခ်င္လို႔ပါဆိုၿပီး ကုေဝကို တိုက္ရိုက္ေျပာလိုက္ဖို႔က ပိုၿပီးခက္ခဲေသးတယ္။

ကုေဝက သူ႔ရဲ႕အေၾကာင္းျပခ်က္ကို သံသယ မဝင္ဘဲ ေကာင္ေလးက ေက်ာင္းစာေတြ မလိုက္နိုင္မွာကို စိုးရိမ္ေနတယ္လို႔ ထင္သြားတာေၾကာင့္ ကုေဝက ထရပ္လိုက္ၿပီး ခံုတစ္ခံုကိုယူကာ သူ႔စားပြဲေဘးမွာ ေနရာခ်လိုက္တယ္။