Betaအတုရဲ့ကိုယ်ထဲကူးပြောင်းပြီးနောက်အကိုက်ခံလိုက်ရခြင်း

Chapter 10

Zawgyi

ေက်ာင္းျပန္တက္ျခင္း

သူ႔ရဲ႕နည္းနည္းေလး သူ႔ကိုယ္သူ အလိုလိုက္မႈေၾကာင့္ အခုလို ေဆးရံုကုတင္ေပၚမွာ လွဲေနရလိမ့္မယ္လို႔ ယြီေဖးက မေမ်ွာ္လင့္ခဲ့မိဘူး။ သူ႔မ်က္လံုးေတြကို ဖြင့္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ထန္းယြီက သူ႔ဆီလာေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတာေၾကာင့္ သူက ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္နဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္ :
"ကြၽန္ေတာ္ အားနာပါတယ္ ၿပီးေတာ့ ေတာင္းပန္ပါတယ္ မင္းကိုဒုကၡေရာက္ေစၿပီ"

ထန္းယြီ : "မစၥတာယြီ အရမ္းယဥ္ေက်းစရာ မလိုပါဘူး မင္းရဲ႕က်န္းမာေရးကသာ ပိုအေရးႀကီးတာပါ"

"ကြၽန္ေတာ္ ဒီမွာေနလို႔ရပါတယ္ မင္းအိမ္ျပန္ၿပီး အနားယူလိုက္ပါေတာ့"
လို႔ ယြီေဖးက ေျပာလိုက္တယ္။

ထန္းယြီ : "မစိုးရိမ္ပါနဲ႔ မစၥတာကုက ကြၽန္ေတာ့္ကို ဒီမွာမင္းနဲ႔ ေနခဲ့ဖို႔ မွာသြားတယ္ တစ္ခုခု လိုအပ္တာရွိရင္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုသာ ေခၚလိုက္ပါ"

ကုေဝရဲ႕ စီစဥ္မႈ ဆိုေတာ့လည္း ယြီေဖးက ဘာမွထပ္မေျပာနိုင္ေတာ့ဘူး :
"ဒါဆိုရင္ေတာ့ မင္းကိုပဲ ဒုကၡေပးရေတာ့မွာပဲ"

ထန္းယြီ : "ဘာဒုကၡမွမျဖစ္ပါဘူး"

ထန္းယြီ လူနာေဆာင္ကေန ထြက္သြားတာနဲ႔ ယြီေဖးက တစ္ေယာက္တည္း အခ်ိန္အၾကာႀကီး ေတြးေနၿပီး ကုေဝဆီကို မက္ေဆ့ခ်္တစ္ေစာင္ ပို႔လိုက္တယ္။

ယြီေဖး : ဒီေန႔အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္

အခ်ိန္အၾကာႀကီး ေစာင့္ၿပီးေနာက္ ကုေဝက စာျပန္မလာခဲ့ဘူး။ ယြီေဖးက သတိရသြားတယ္ အခုက မနက္အေစာႀကီးပဲ ရွိေသးတာ ကုေဝလည္း အိပ္ေနေလာက္ေရာေပါ့။

သူေမွးခနဲ ျဖစ္သြားၿပီး အိမ္မက္နယ္ေျမထဲကို ေရာက္ရွိသြားခ်ိန္မွာ ေခါင္းအံုးေပၚက သူ႔ဖုန္းက တုန္ခါလာခဲ့တယ္။

ယြီေဖးက နိုးလာၿပီး ဖုန္းကိုဖြင့္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ကုေဝက သူ႔မက္ေဆ့ခ်္ကို စာျပန္ထားတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။

ကုေဝ : အင္း မင္းတစ္ခုခုလိုအပ္ရင္ ထန္းယြီကိုသာေျပာလိုက္