Kwentong Kolehiyo

Taft ka, España ako

First time kong makaattend ng funeral... na kasama sya.

Parang ang bilis lang. Kanina-kanina, naglalakad pa kami papuntang kainan.Tanda ko, may parang Andoks pa sa malapit nun. Magkaholding-hands pa kami. Surprisingly, ang lambot ng kamay nya for a guy.

Nagsusulyapan lang kami ng ilang beses. Tapos matatawa kami pareho. Ang surreal ng pangyayari. Ang bilis ng tibok ng puso ko.

Sabi ko sa isip-isip ko, "Lord, thank you. Binigay nyo sya sa 'kin unexpectedly. I didn't ask for this, but he showed up in my life and you gave him to me."

May magkakagusto pa pala sa 'kin ng ganito.

(Familiar) people are throwing us dirty looks at first. I know—somewhere at the back of my head—that people hate me for having him.

He's such a good looking guy.—And he doesn't even know that.

Medyo nahihiya rin ako. Iuurge ko syang bitawan sandali kamay ko. Luluwagan lang nya tapos hihigpitan nya ulit ang hawak.—assuring me that everything's just fine.

I like being loved.

Specially because this thing is foreign to me.

Kapag nasanay ka nang mastuck sa one-sided love, ang fulfilling sa pakiramdam na finally, someone liked your shite. Wholeheartedly.

Okay lang kami nung una, hanggang sa makarating kami sa dulo ng pupuntahan namin...

NON VERBATIM

Tinawag sya nung babaeng kaklase (ata) nya, "Alam mo na ba?"

"Ang alin?" binitawan na nya ang pagkakahawak sa kamay ko, saka nilapitan 'yung babae.

"Wala na si..." 'di ko maalala 'yung pangalan nung babae. Pero nagmamadali niyang kinuha 'yung cellphone na hawak-hawak ng katapat namin at may tiningnan.

On the spot, umiyak sya agad.

He started spurring one uncorrigible words and stories which I never heard of.

Hindi ko kilala 'yung namatay. Nagpapalitan lang kami ng sulyap ng mga kaklase nya. Ang sama sa pakiramdam ng mga tingin. nila, kasi alam kong iisa lang ang gusto nilang sabihin, 

"'Yun talaga ang mahal nya..."

Nakatingin lang ako sa kanya. Kung ano-ano nang pinaghahalungkat nya. Letters from the girl he should've read. Mga last words. Facebook posts and pictures. Ang dami.

Nabato lang ako.

Absent-mindedly, sinamahan ko syang maglakad hanggang sa sumakay sa kotse ng kung sino papuntang lamay nung babae.

Maga na mata nya. Hindi ko pa sya nakikitang umiyak. Ito ang first time.

All throughout the drive, sya lang ang binabanggit nya.

Taga-Manila Science High School sya bago magcollege. Naging close sila unexpectedly. Sobrang bait nung babae at 'di sya pinagsawaang kaibiganin kahit ang shitty nyang tao. Nakita ko saglit 'yung litrato nung babae sa cellphone nya. Alam kong nadaanan ko na sya minsan sa facebook.

She has a very nice smile.

Ang contagious. Alam ko nang nararamdaman nya.

Ang corny, pero tae, she had him at his worst nga talaga. Ang bland ko lang compared sa kanya.

I sat there motionless in solemn pain.

It sucks 'cause I can't compete with someone dead.

And I shouldn't, because that's immoral and I love him.

I can't bear to do anything that will hurt him.

And once again, I'm left in my lonely space.

Ayon, tapos unti-unti nagising na 'ko.

EconKaSocioAkoBagayTayo

2015

Faculty of Arts and Letters