One-Shot Stories [Collection]

OS127: I'M INLOVE WITH A CRIMINAL

I'M INLOVE WITH A CRIMINAL

He's my classmate.
He's a criminal.

He killed 2 students from his previous school. He killed 2 janitors. He also killed his parents.

But I know that's not true.
Because everytime I visit him at the prison, I saw no crime in his eyes. Something's not right.

I saw something that made me love him but he's not aware of it.

"Why are you here again?" he asked. Yumuko ako at pinigilan ang aking pagngiti tsaka ay binigay ko sa kaniya ang dala kong bag na may laman ng pagkain.

"Tigilan mo na iyan, kriminal ako. Magtataka na ang ating mga classmates sa iyo" seryosong saad niya sa akin but tinitigan ko lang siya at ngumiti. Naniniwala akong hinding-hindi niya magagawa ang krimen na iyon.

"Ginawa mo ba talaga yun?" tanong ko at nagbabakasaling tatanggi siya pero tumango pa siya sa akin.

"Ano ngayon kung ginawa ko iyon? May magagawa ka ba? Diba wala?" aniya. Napalunok naman ako dahil sa seryoso ng pagkasabi niya.

Pero hindi nagiging dahilan iyon para tigilan ko ang pagbibisita sa kaniya dito. Sa tuwing uwian namin ay didiretso ako dito at bibisitahin siya tsaka ay binalewala ko lamang ang pagtataboy niya sa akin.

Sa tuwing tinataboy niya ako ay mas lalo kong mararamdaman ang damdamin na hindi ko dapat mararamdaman sa kaniya.

Dumating ang araw na hindi ako nakabisita sa kaniya dahil sa busy kami sa paghahanda ng pag-alis namin papuntang Canada. Hindi nga dapat ako sasama dahil sa mamimiss ko ang lalaking iyon pero kailangan naming bisitahin ang grandparents namin doon.

Humingi ako ng pabor kela mama at papa na may pupuntahan lang at magpapaalam lang.

Isang linggo na hindi ako na hindi ako nakabisita sa kaniya at kailangan ko namang bisitahin siya sa prisinto.

Pagkaharap ko sa kaniya ay agad siyang tumitig sa akin. Hindi ko nga alam kung bakit hindi siya nagsasalita at kung bakit hindi niya ako tinaboy. Yumuko siya at tinanong ako na nakapagpangiti sa akin.

"Bakit ngayon ka lang?"

Hindi ako nagsalita at tumitig lang sa kaniya. "Hey..." aniya.

"Busy lang." sabi ko. Napabuntonghinga naman siya. "Then, why are you here again?" he asked.

"I need to say goodbye."

Napansin ko ang paglunok niya tsaka ang agaran na pagtingin niya sa akin.

"Where are you going?"

"Canada" I answered. Hindi na siya nagsasalita at tumitig lang siya sa akin at ako naman ngayon ang napalunok at magpaalam na sana na aalis na ngunit nagsalita siya.

"You're leaving me without knowing the truth?" he asked. Nagtaka naman ako kung bakit. Hinintay ko ang sasabihin niya pero tumitig lang talaga siya sakin.

"May sasabihin ka ba?" tanong ko. Pero ngumiti siya at umiling.

"I just... missed you." medyo nanlaki ang mga mata ko.

After that scene, naramdaman ko ang pag-init ng pisngi ko at agad na nagpaalam papauwi.

Dumating ang araw na pupunta na talaga kami ng Canada. Sa Canada, hindi ko maiwasan ang isipin siya. Kung ano na ang nangyari sa kaniya. Namimiss ba niya ako o hindi.

Mataming mga lalaki na lumalandi sa akin dito pero hindi ko nilandi syempre, mas gusto ko pa yung lalaking nasa Pilipinas.

Then, dumating ang araw na kailangan na naming bunalik sa Pilipinas. It's been a year. Napagplanuhan kong bisitahin siya sa presinto pero nong nandoon na ako, nagtaka ako kung wala na siya doon. Tinanong ko ang mga pulis doon at halos di ako makapaniwal sa sinabi niya agad akong umalis at pinuntahan ang lugar na binigay sa akin ng pulis.

Pagkadating ko doon ay may nakita akong isang lalaking suot ang denim jacket tsaka black jeans at nakatayo siya. Napahinto ako. Lumingon siya sa akin at ngumiti.

Nilapit niya ako at nagulat ako nang dinumog niya ang mukha niya sa leeg ko.

"I missed you." napangiti ako.

He explained everything. He was just accused for killing those people.

Ngayon ko lang din nalaman na may kambal siya at ang kambal niya ay siyang pumatay sa mga taong iyon. At dahil sa konsensya na nararamdaman ng kambal niya at nagpakamatay ito dahilan upang siya ang nakulong.

"Thank you for everything." he said and hugged me tightly.