One-Shot Stories [Collection]

OS10: UNTITLED

“Goodbye, my love”

“Where are you going” I asked.

“Goodbye”

“I said where are you going?” he just smiled and get his bag. He's about to open the door when I hold his hand and glared at him. He laugh.

“Hey, hey, what's with the look?” he asked, I pouted.

“Hey, may trabaho ako, remember?”

Oo nga no? Ngumiti ako ng peke. Awit nakakahiya. Hindi parin talaga ako sanay na nagtatrabaho na siya. Sanay akong nandito siya palagi sa tabi ko. Hindi ako sanay magluto, to be honest. Siya palagi ang nagsisilbi sa akin at tinuturing niya akong parang prinsesa. Nahihiya ako dahil syempre babae ako at dapat kong matuto kung paano ang mga gawaing bahay tanging paghuhugas lang ng pinggan ang alam ko.

Ipinagkatiwala ako ni mommy at daddy sa kanya dahil alam naman nilang aalagaan ako ni Neil, that's his name. Namatay na si daddy nong ipinagkatiwala niya ako sa kay Neil, at tanging si mommy nalang ang nasa tabi ko at buti ay nandito din si Neil. Tuwing papasok siya ng trabaho ay magugulat nalang ako na may nakahanda na sa lamesa, maraming pagkain at may note pa dito.

“Nasa fridge yung lunch mo mamaya, text me when you read this, I love you”

For how many years naming pagsasama, hindi talaga mawawala sa akin ang pagkakilig sa tuwing nakikita ko siya. Ganun talaga pag mahal mo ang isang tao, hinding hindi ka magsasawa sa pagmumukha niya.

Araw ang lumipas, madalang ko nalang siyang makikita. Naninibago din ako dahil sa tuwing uuwi siya noon ay hahalikan niya talaga ako sa labi ngunit ngayon ay sa noo nalang. Palagi siyang nakatulala at wala sa sarili. Minsan din ay nahuhuli ko siyang tumititig sa akin. Iiwas naman siya kapag tumingin ako pabalik.

Parang meron siyang gustong sabihin sa akin pero ayaw niyang sabihin. Ano ba Neil? Ayos ka lang ba? No, ayos pa ba tayo?

Mainit palagi ang ulo niya kapag nag-uusap kami. Mainit din ang ulo ko kasi nagtataka ako kung bakit siya nagagalit.

Linggo na ang nakalipas, araw ng Sabado at wala siyang trabaho. Akala ko ay magdedate kami ngunit sinabi niyang may pupuntahan daw siyang kliyenteng bigatin kaya hinayan ko siya.

Habang naliligo siya ay biglang tumunog ang cellphone. Nilapitan ko iyon, may tumawag. Kukunin ko sana yun at sasagutin ngunit may biglang humablot nito sa kamay ko. Si Neil. Agad niyang sinagot ang tawag.

“I'll be there for 10 minutes” sabi niya at inend ang call. Hindi siya lumingon sa akin at nagbihis na dala dala ang cellphone niya.

Nang nakaalis na siya. Ako nalang mag-isa dito sa condo. Gumagabi na pero hindi parin siya umuwi hanggang sa nakatulog na ako.

Ilang oras ang lumipas, may ingay sa labas ng kwarto o sa sala. Dahil sa antok na ako ay di ko iyon pinansin. Narinig kong bumukas ang pintuan ng kwarto namin at may narinig akong usapan.

“She's asleep?”

“Yes,”

Narinig kung humagikhik ng babae at narinig ko pa ang kanilang paghahalikan. Naramdaman kong may naupo sa kama. Nakatalikod ako sa kanila kaya hindi ko sila makikita.

Alam ko, si Neil ito.

Impit na umuungol ang babae.

Ang sakit ng dibdib ko. Parang tinutusok ng sampong kutsilyo. Hindi ako nagsalita at pinilit na matulog at hinayaan na sila sa ginawa nila. Baka pagalitan ako kapag naudlot. Gago ang sakit.

Pagsapit ng umaga, nakayakap na ang braso ni Neil sa akin. Napangiti ako ng konti. Kumusta ang kagabi, masarap ba?

Nasasaktan ako, oo pero hindi ko kayang magalit sa kanya. Hindi ko alam kung bakit.

Sa mga sumusunod na gabi ay iyon na naman ang maririnig ko sa hating gabi, ungol ng babae. But I'm used to it. Kahit masakit, basta masaya siya ayos lang.

Tuwing pumapasok naman siya sa trabaho ay umiiyak ako. Pinopokpok ko ang dibdib ko. Ngayon nagagalit na ako. Tangina siya.

I came up with a plan. Naglagay ako ng hidden camera, para videohin ang mangyayari sa hatinggabi.

Habang natutulog ako ay ayun na naman ang impit na ungol ng babae. Gago siya ah! Tangina niya, Inagaw niya ang jowa ko. Tangina mo din Neil!

Pagsabpit ng umaga, agad kong kinuha ang camera doon pero siniguro ko munang nakaalis n si Neil.

Pinanood ko iyon.

Nanginginig ang kamay ko habang pinanood ko iyon, nabitawan ko ito.

M-mommy...

Umiyak ako ng umiyak, bakit sa lahat ng babae ang ina ko pa!? Bakit di ko napansin ang boses niya? Bakit? Bakit?

Wala ako sa mood hanggang sa gumabi, plano kong sirain ang gabi nila kung mauulit man ito.

At yun nga hatinggabi, may narinig akong ingay sa labas ng kwarto at rinig na rinig ko na din ang paghahalikan ng dalawa. Bumangon ako at tumayo sa gilid ng pintuan. Nong nabuksan nila yung pintuan ay agad ko namang binuksan ang ilaw. Nagulat sila nong makita ako habang ko naman ay walang ekspresyon sa mukha ko.

“A-anak...”

“L-ove...”

I smiled sarcastically. “Tang..i..na nyo, enjoy your night” sabi ko at kinuha ang bag kong inempake ko kanina. May pera naman ako kaya gusto ko munang mag-ibang bansa, sa USA sana at ayoko munang harapin silang dalawa. Kumukulo ang dugo ko

7 years had passed.

Nabalik na ako sa Pilipinas.

“Baby, please calm down, you are pregnant” ngumiti lang ako sa kanya. Oh by the way, I married a man whose been so loyal to me. His name is Kaizer. Buyi nalang hindi siya tulad ng ex kong uh nevermind.

“It's okay, our baby is healthy!” sabi ko. He kissed me and smiled. “I love you..”

“I love you more...”

May biglang umubo sa harapan namin. Tinignan ko iyon at malamig na tingin ang itinapon ko sa kanila.

Neil and her.

“A-anak...”

“Stop calling me that, wala akong ahas na ina”

Pinatawag nila ako e kaya sinama ko nalang si Kaizer tutal, walang problema to pagdating sa mga ganito. That's why I love him. He's being him. Loyal, gentlemen and a very understanding person.

“Oh by the way,meet my husband, Kaizer” nakangiting sabi ko. Kinakabahan naman ang lalaking nasa tabi ko at napatawa ako.

“C-congrats...” sabi ni Neil. No need to congrats me bitch.

“Ano ba ang kailangan niyo?” tanong ko. Agad namang kinuha ni mom— no I mean ng babae ang isang envelope at binasa ko ito.

Wedding invitation.

“Expecting me to come? Eh?” natawa ako ng bahagya.

“Baby, calm down” paghihinahon sa akin ni Kaizer nilingon ko siya at ngumiti at sinasabing okay lang ako. Tumayo ako at kinuha ang invitation card nila. Nilagay ko sa trashcan. Nagulat pa nga sila don. Haha. Bahala na kayo. Oo tanggap ko naman pero kasalanan ko bang hindi ko na sila kilalanin bilang isang uhm kakilala? Haha.

“Okay, I'll go” sabi ko at nagukat nama ang ekspresyon nhmg babae at ni Neil. Ngumiti ang babae. Ngumiti naman din ako at agad nagsalita. “Oh, joke lang pala. Baby, let's go!” ngumiti si Kaizer at agad hinawakan ang bewang ko at iniwan na sila don.

Actually, I'm happy for them. I already forgave them pero ewan ko ba kung bakit ako ganito.

“Tough, Preggy” tumawa ang nasa tabi ko.

Ganito ba talaga kapag nagbubuntis? Well, it's okay. As long as I have my Kaizer and my baby in my tummy I'm happy. Jusy be happy, mom and Neil.