Sa mga nauna nang nakabasa, pasensya na sa naunang update a while ago. I had no idea bakit naging ganu'n 😂🤣😂🤣 Anyway, one more time...with feelings. 😂 #Charot 🤣 Here it is ❤ -- Dyosa
*******************************
ASHLEY
“DUDONG…” HALOS BULONG kong sabi matapos kong maalala ang lahat-lahat.
Si Hooded Eyes.
Lumuwang ang ngiti ni Dudong. It showed his set of nice teeth and it made his hooded eyes twinkle with delight. “Finally, Grasya… You remembered.”
Bigla ay hindi na ako nairita sa pagtawag niya ng ‘Grasya’ sa akin. Maybe because, somehow, I owed this guy something. He was good to me at that party some years ago.
He protected me from a drunk dimwit. He showed concern. Hindi ba at ipinagluto niya ako at binantayan? Bakit nakalimutan ko siya at hindi agad naalala?
Dahil okupado ni Robert Aldus ang puso at isipan mo… ang sub-conscious mind ko na ang sumagot.
Mataman ko siyang pinagmasdan. He looked a little different from the guy I met years ago.
Mas maangas. Mas malinis tingnan dahil wala na ang stubbles sa paligid ng mukha niya. Gone, too, was his long hair na pwede niyang i-ponytail. Ngayon ay boy’s cut na pero mahaba na ring tingnan dahil lumalampas na sa tenga at kwelyo ang buhok.
But the same rocker-look.
Although, he had so much confidence now with the way he was standing. Mas lumapad siya--with muscled chest and broad shoulders.
And from the way I see it, now was a better Hooded Eyes, the rocker than years ago.
No wonder super tinitilian siya ng mga babae ngayon.
Dumako ang mga mata ko sa mga mata niya. Sinalubong niya ang tingin ko ng isang simpleng pagtaas ng isang sulok ng bibig na umabot sa mga mata niya.
An amused look.
Na madalas niyang ibigay sa akin noon pa man. Na para bang lagi niya akong kinatutuwaan kahit na pinagsusupladahan ko siya.
The meeting of our gazes caught me off guard. It made my heart skipped a beat.
Because, for me, he was uber cute wearing that cute amused look.
I cleared my throat. “You said your name was ‘Dudong’. Bakit naging ‘Rome’?” curious kong tanong.
He laughed quietly. His raspy, husky voice emanating softly in my ears. It sounded good.
“I never said that my name was ‘Dudong’. Hindi mo nga tinanong ang pangalan ko, eh,” nakangiti niyang sabi habang ang boses ay may konting himig-pagtatampo.
“Pero tinawag kang ‘Dudong’…”
“Ng mga tarantado kong kabanda kapag gusto nila akong asarin lalo pa at may kausap akong magandang babae…” His eyes were dancing with amusement. “But a lot of people call me ‘Rome’. My nanny from Surigao used to call me ‘Dudong’. My close friends and bandmates would call me that to--“ He shrugged his shoulders. “Alam mo na, as an endearment…” He joked, giving emphasis to the word ‘endearment’.
Wala sa sariling napatango ako while meeting his hooded eyes. He was looking at me with a faint smile on his lips.
Matagal na nagtama ang paningin namin. Pareho naming gustong makita kung ano ang nagbago sa isa’t-isa sa nakalipas na mga taon.
“So…” Rome said, clearing his throat. “You’re all grown up.” His eyes scanned me from head to toe before going back to my eyes to meet my gaze again.
Intently. With fondness.
“Kumusta ka na, magandang batang masungit na matalino pala pero medyo may pagkasinungaling naman?” he asked, fondness in his raspy voice. Kumislap ang mga mata niya nang ngumiti.
Hindi ko naiwasang mapangiti dahil sa description niya sa akin. Hindi rin nakaligtas sa tenga ko ang fondness sa pagkakasabi niya niyon. I rolled my eyeballs. “Fucking duh!” mataray kong tugon.
A raspy laughter rumbled through his chest from his mouth. Maski sina Elmo at Minnie ay nahawa sa tawa ni Rome.
When Rome looked at me, his eyes gleamed from the laughter. “Mukhang hindi ka pa rin nagbabago. Mataray ka pa rin…” He forced me to meet his gaze. “At maganda--mas maganda, with all honesty…”
Pinag-init ng komentong iyon ang magkabilang-pisngi ko. But I stayed quiet like it did not affect me so I did not say a word.
“And you know how to curse now,” dagdag komento pa niya. “May pagkasinungaling ka pa rin hanggang ngayon?” he teased.
Sinimangutan at inirapan ko siya. Pero hindi ko naitago ang ngiting lumabas sa labi ko. “Oo,” mabilis kong sagot. “Hindi mawawala ‘yun.”
He chuckled. “Nice…” biro niya.
Pagkatapos ay pareho kaming nawalan ng sasabihin. Sumulyap ako kina Elmo at Minnie para magpasaklolo pero sila rin ay hindi malaman ang sasabihin.
Nakakaramdam na kasi ako ng awkwardness lalo na sa maintensidad na tingin ni Rome sa akin.
“Ilang years na simula nang huli tayong magkita?” I asked just to remove the awkward air between us.
“Seven years and two months,” mabilis niyang sagot na hindi inihihiwalay ang tingin sa akin.
Napataas ang isang kilay ko. Ganoon na katagal?
“You never texted me…” akusa niya. “Hindi natahimik ang kaluluwa ko…”
I felt that he meant it as a joke. Pero seryosong akusasyon ang naging dating sa akin.
May guilt akong naramdaman sa akusasyon niya. “I lost your number…” pagdadahilan ko.
“You saved it in your phone…” he said, reminding me of my lousy alibi.
Napalunok ako. “I lost my phone.” Pinanindigan ko na ang pagsisinungaling.
He cocked an eyebrow. “On your way home?” It was a little sarcastic.
“Yes.”
He laughed quietly pagkatapos ay napakamot sa noo sabay iling. It was obvious that he knew I was lying.
Ibinalik niya ang tingin sa akin. His hooded eyes intense. “I never changed my number eversince we met. Hinihintay ko kasi ang text ng isang magandang batang masungit na matalino pala pero medyo may pagkasinungaling naman…”
Pinakadiin niya ang mga salitang ‘may pagkasinungaling’.
Lalo akong kinain ng guilt. Talagang hinintay niya ang text message ko? Seriously? No way!
I waved my hand in the air. “Don’t worry about that little girl anymore,” I said nonchalantly. “She’s happily home.”
I already was… with my Robert Aldus.
Nagsalubong ang mga tingin namin. Rome smiled. “Good to hear…”
Dumako ang tingin ko sa flaming arrow tattoo niya. Bumalik din sa alaala ko ang story na nakakabit sa tattoo. “Ginugulo ka pa rin ng little warrior princess sa panaginip mo?” curious kong tanong.
“Often.”
I waggled my finger at him. “Lagot ka…” biro ko.
Natawa siya.
And it made me smile seeing him laugh.
“It seems that you got what you wanted,” ani ko sa seryosong tinig matapos siyang mapagmasdan. “Why, you’re now the Pambansang Banda ng Pilipinas,” I teased. “Sikat na sikat na kayo.”
He squared his shoulders while there was a boyish smile on his lips.
At bahagyang napakunot ang noo ko because I did find it cute and charming. Like why?
“It started from that demo tape and this lucky charm…” Itinaas niya ang ‘Fu’ chain tag na ibinigay ko.
“Kung gan’on, ibalik mo na ‘yan sa ‘kin.” I tried to snatch it from his hand.
Pero mas mabilis ang kamay niya. Agad niyang naitago ang kamay na may hawak sa chain tag sa likuran niya. “Ayoko nga,” parang batang sabi niya. The amusement in his eyes was back.
Pinandilatan ko siya. “Akin ‘yan!” mataray kong sabi.
“Binigay mo na ‘to sa ‘kin kaya akin na ‘to,” natatawa niyang sabi. Para kasi kaming mga bata.
“Pinahi--“ Hindi ko na nagawang maituloy ang sasabihin ko nang makarinig kami ng mahinang katok sa pinto. Napatingin kaming lahat doon.
Mula sa pinto ay iniluwa niyon ang pinakaguwapong nilalang para sa akin na merong sexy dreamy eyes.
“Robert Aldus!” excited na tili ko. Agad akong tumakbo palapit sa kanya. I tiptoed and snaked my arms around his neck.
Mabilis ang tibok ng puso ko. I missed him. It had been three days since I last saw him. Sa weekend pa sana kami magkikita.
He was in his all-white med student uniform and boy, did he look so fucking cute and so mabango to look at. Suot niya ang medical badge name niya sa kaliwang bulsa which for me added character and so much cuteness.
Bagay na bagay sa kanya. Lalong nakaka-turn on dahil lalo siyang gumuwapo.
Isang mahigpit na yakap din ang iginanti ni Bobby sa akin at masuyo akong hinalikan sa sentido. “I missed you, my Gracie…” he whispered. It was so sexy that I wanted to kiss him, kaya lamang ay may audience kami.
Napuno ng happiness ang dibdib ko. Lumayo ako sa kanya at masuyong tumingin sa mukha niya. Ang mukhang hindi ko pagsasawaang tingnan.
He looked tired yet his eyes were happy. I held his cheek fondly. “You surprised me. Why are you here? May klase ka, ‘di ba?”
“My prof had an urgent meeting. So, I have two hours to spare. I thought of you…I wanted to see you. So here I am.”
“Sweet!” I gushed. Hindi ko alintana ang ilang pares ng mga matang nakatingin sa amin.
Kasama na ang isang pares ng hooded eyes na seryosong nakatingin sa amin.
“I’ve been calling you and looking for you around the campus. I spent the precious fifteen minutes looking for you when I could have had spent it hugging you. Mabuti na lang at may nakapagsabing narito ka.”
Napatapik ako sa noo. “Sorry, naka-vibrate mode ang phone ko dahil galing ako sa klase.”
Mula sa akin ay ibinaling ni Robert Aldus ang tingin niya kina Minnie at Elmo.
Panghuli kay Rome.
“Oh, my, I’m sorry…” sabi ko. I realized it was rude of me not to formally introduce them to each other.
“Hi, Minnie. Hi, Elmo,” nakangiting bati ni Bobby sa dalawa. Pero nang bumaling ang tingin kay Rome ay nawala na ang ngiti.
“You know Rome del Mundo, right?” sabi ko kay Bobby. “Rome si Bobby Gallego, my boyfriend…” proud kong pakilala. “Bobby, si Rome, lead vocalist ng Holy Smoke, whom, incidentally, I met na pala some years ago.”
Lumalim ang kunot ng noo ni Bobby. He was licking his lower lip. “You’ve met?”
“Some years ago,” sagot ko.
Bobby did not answer but I saw him clenched his jaw and took in a sharp breath. Parang may inis na pinipigilan.
Inilahad ni Rome ang kamay. “Rome…”
Ilang segundong tiningnan lang muna ni Bobby ang kamay ni Rome bago niya kinuha para makipagkamay. “Bobby Gallego.”
“From the famous family of doctors,” komento ni Rome at matipid na ngumiti.
“May sinadya ka rito sa HFU?” Bobby asked in a serious tone.
I was starting to feel agitated. Kumakapal na kasi ang awkward air sa paligid na nagdudulot ng tensyon.
Marahang tumango si Rome. “Meron. Siya. Si Grasya,” aniya sabay turo sa akin.
Pinandilatan ko si Rome. Wala siyang karapatang tawagin akong 'Grasya' sa harap ng boyfriend ko as if it was his endearment to me.
No fucking way!
Nag-isang linya ang labi ni Robert Aldus ko. Seryoso ang mukha niya. Pilit akong nag-isip ng paraan kung paano ko mapapaalis si Rome.
“Bakit?” Robert Aldus asked, his face tired yet deadly serious.
But still so mesmerizingly handsome. I did not know but it turned me on seeing an expression like that on him. But it really did.
Fucking duh. Kalandian pa rin ang iniisip ko samantalang tila nagseselos na ang boyfriend ko kay Rome.
“We actually met years ago. Seven years and two months, when she was still thirteen,” sagot ni Rome na tila hindi nagpatinag sa reaksyon ni Bobby. Like he was proud he met me first.
Na parang isang malaking pribilehiyo. Isang malaking lamang kay Robert Aldus.
Bobby’s lips curved in a sarcastic smile. “You’re good with math.” It was full of sarcasm. “O, tapos?”
“Nagpapaalala lang sa isang dating acquaintance na tulad niya.” Gone was the amusement in Rome’s hooded eyes. Seryoso na rin siya. Hindi niya nagustuhan ang sarkasmo sa sinabi ni Bobby.
Bobby clenched his jaw. “Is it necessary?”
“It is for me. Hindi niya ako natatandaan kaya ipinapaalala ko lang.”
Nagsalubong ang mga kilay ni Bobby. “Kaya nga...” mariin niyang sabi. “Importante pa ba?”
There was an edge in his voice. A warning. Napahawak tuloy ako sa dibdib ko.
Gusto kong tumingin si Rome sa akin para pandilatan siya at sabihing tumigil na. But Rome deliberately avoided my eyes. Parang gusto makipagsagupaan maski na alam niyang wala siyang laban dahil wala siyang kakampi.
“Sa akin? Oo,” matapang na sagot ni Rome.
Bobby closed his eyes for a fraction of a section then let out a frustrated sigh. Halatang kinakalma ang sarili.
Bobby was always calm. Bihira ang ganitong pagkakataon na tila nauubos ang pasensiya niya.
“At ngayong naaalala ka na niya?” Bobby’s face was grim.
“Masaya ako,” walang bahid na pag-aatubiling sabi ni Rome.
“Happy enough to leave her in peace and not to bother her again, right?” Naghahamon na ang tono ni Rober Aldus ko. He possessively snaked an arm over my shoulder.
Like he was trying to tell Rome that I was his. That I was and will always be his Gracie.
At hindi ko naman kokontrahin iyon. I was his. Heart, body, mind and soul.
Inilagay ko ang kamay ko sa likurang bulsa ng pantalon ni Bobby. Nakita kong sinundan ni Rome ng tingin ang aksyon kong iyon.
Bahagyang kumunot ang noo niya na tila hindi ito nagustuhan.
Like fucking duh! Ano bang pakialam niya? Bakit siya affected?
Naglaban ng tingin sina Bobby at Rome. Sexy dreamy eyes versus cute hooded eyes.
I would always go for those sexy dreamy eyes.
Tumingin si Bobby sa akin. “Shall we go? I only have two hours to spare. Ayokong sayangin pa…”
Alam kong si Rome ang pinahahagingan ni Bobby.
I sighed. May guilt akong na-feel para kay Rome. Mabait naman siya sa akin, lalo na noon. Hindi naman naging bastos ang paglapit niya sa akin. Ayoko namang maging bastos sa kanya.
Pero ayoko rin namang makitang nagseselos si Aldus ko. At mas mahalaga para sa akin ang feeling ni Robert Aldus ko sa kahit na sinong lalaki.
Bumaling ako kay Rome. “Rome, mauuna na kami?” Patanong iyon na tila may pagpapaalam. I did not really want to be rude.
“Good bye, pare…” Si Bobby. Seryoso pa rin ang mukha.
Rome’s lips twitched in a mocking smile and then he bowed.
When our eyes met for a moment, his hooded eyes were no longer amused.
They were a little unhappy.
DAHIL KONTING ORAS na lang ang natitira sa spare time ni Bobby, mas pinili ko na lang na sa The Coffee Shop na malapit sa HFU kami mag-bonding.
Bobby was so quiet the whole time after we went out from the student council office. Hindi lang ito sa pagod kundi dahil alam kong naaasar siya.
Alam kong hindi niya nagustuhan na nadatnan niya kami ni Rome na magkausap.
Ngayon ay magkatabi kaming nakaupo sa couch pero nasa cellphone ang atensyon ni Bobby.
Kanina pa siya ganyan. Ni hindi man lang ako gaanong pinapansin. Isang tanong, isang sagot ang drama niya.
Enough was enough.
Inagaw ko mula sa kamay niya ang cellphone at padabog na inilapag sa table.
“May sinasagot akong text--“
“Fuck that!” I hissed.
Pagkatapos ay kinuha ko ang braso niya at iniyakap sa akin. Umunan ako sa braso niya at pumikit. “Comfort zone…” I muttered, feeling like I was in paradise.
My most comfort zone. Inside his hug. It felt so good I did not want to get outside of it. Kung pwede lang.
Isang malambing na halik sa sentido ko ang nagpamulat ng mga mata ko. And then I met his sexy dreamy eyes looking down at me.
Ilang segundong magkasalubong lang ang mga tingin namin. Neither of us wanted to speak.
Sapat na ang tinginan lang. We understood each other through silence. Through our eyes and hearts.
I gently held his cheek. “I love you…” malambing kong sabi.
The smile on his lips reached his eyes. “I love you more,” he fondly whispered back.
Napangiti ako. Nawala ang kung anong mabigat sa dibdib ko. “Bad trip ka ba sa akin?” Lumabi ako. “You only have two hours for me tapos bad trip ka pa…” nagmamaktol kong sabi at isiniksik ang sarili ko sa dibdib niya.
I heard him sigh. “Hindi ako sa ‘yo bad trip kundi sa bwisita mo kanina…”
Natawa ako nang mahina. Marahan ko siyang pinalo sa dibdib. “Hindi ka naman inaano ni Rome, ah.”
“Ashley Grace, the fact that he went out of his way to see you was already something. I didn’t like it.”
“Because we met years ago. It’s all that,” pangangatwiran ko.
“It is more than that,” mariin niyang sabi na tila bumabangon na naman ang inis sa dibdib. “I can feel it. On a guy’s point of view, hindi mag-e-effort ang isang lalaki kung hindi siya interesado sa ‘yo lalo pa at busy siyang tao dahil sikat siya. But he did.”
My Robert Aldus had a point.
“At pucha, sasabihin pa niya sa mukha ko na masaya siyang nakita ka after seven years and two months. Pucha!” Halos hindi maipinta ang mukha niya sa inis. “Ipinangangalandakan pa niya ‘yun sa akin? Pucha talaga!”
Hindi ko alam pero natawa pa ako sa reaksyon niya. It was cute. My Robert Aldus was really cute whenever he was jealous.
So fuckingly and enticingly cute.
“You’re cute kapag nagseselos ka at nagsasabi ka ng pucha. Isa pa ngang pucha d’yan,” I joked.
“Pucha! Puchang ina!” mariin niyang sabi na tila nagpauto naman dala ng galit.
Hindi ko na napigilan ang sarili at natawa ako nang malakas na umagaw ng atensyon ng ilang customer.
Agad na tinakpan ni Bobby ang bibig ko. Isinubsob ko naman ang mukha ko sa dibdib niya para pigilan ang tawa ko.
Nang humupa ang tawa sa katawan ko, I stared into his handsome face for a moment. “Wala akong nakitang masama sa ginawa ni Rome. Ayokong maging rude sa kanya dahil naging mabait siya sa akin--“ Itinaas ko ang kamay ko nang tila kokontra si Bobby sa sinabi ko. “He was good to me when we first met. Pero hindi ko ngayon ikukuwento ang naging pagkikita namin noon. Some other time, Ayokong maubos ang precious two hours mo na ibang tao ang topic natin. But for now, walang dapat ikaselos. Not on my part, at least.”
Kinuha ko ang braso niyang nakayakap sa akin at mas iniyakap ko pa sa katawan ko.
Malambing niya akong hinalikan sa sentido. Isang light feather kiss.
I closed my eyes and savored it. “More…” I demanded.
He gave what I asked. Sunod-sunod na halik sa sentido ko ang ibinigay niya.
Hindi na naalis ang ngiti sa labi ko. I opened my eyes and lightly and discreetly kissed his adam’s apple. It moved up and down.
So fucking sexy.
“I am overwhelmed by your effort. Two hours of free time and you chose to spend it with me,” malambing kong sabi. “Ang ganda ko talaga.”
He chuckled softly. “Kaya pala kating-kati akong puntahan ka dahil may umaaligid sa teritoryo ko na dapat kong itaboy. Mabuti na lang.”
“Seloso!” sabi ko sabay malambing na palo sa dibdib niya.
He studied my face thoughtfully. “Alam mo kung bakit ako nagseselos, Ashley Grace?” he asked in a soft and a little insecure voice.
“Why?”
Dreamy eyes met my gaze. “Nagseselos ako kasi natatakot akong mawala ka sa akin…” His face registered slight fear. “That one day you will realize that there are better guys than me out there--“
Alam ko kung saan galing ang bubog niyang ito sa puso. It was brought by his ex. Ang bruhang si Kate na ipinagpalit siya sa isang bandista.
And Rome was a bandista. A much, much better one, in fact.
Iyon ang pinagmumulan ng resentment ni Aldus kay Rome kahit na wala namang ginagawang masama si Rome.
“Asshole!” I muttered. “There will be no better guys for me because you are the best for me.” Malambing kong sinuklay ang buhok niyang tumatabing sa noo. “Walang ibang lalaking pwedeng makapagpasaya sa akin at kayang-kayang sakyan ang topak ko kundi ikaw lang. Endangered specie, remember? Gusto kong ako lang ang meron ng endangered specie na tulad mo.” Sinundan ko ng isang matamis na ngiti ang sinabi ko.
He smiley grinned. “I love you, my Gracie…” he lovingly said as he kissed my forehead.
I took his hand and kissed the back of it. “Same here, asshole…” malambing kong sabi.
His cellphone beeped. Kinuha niya ito at napangiti nang mabasa ang isang text message.
Sinilip ko iyon. It registered a ‘Patty Rivera’ name on his phone. She was asking where he was.
Anong karapatan niyang magtanong kung nasaan si Robert Aldus ko?
“Sinong Patty?” curious kong tanong. Wala siyang naikukuwentong Patty sa akin sa simula pa lang. O baka dahil ngayon ko lang nakitang ka-text niya ito.
He threw me a glance. “My classmate,” he answered then shifted back his gaze on his cellphone. He texted ‘I am with the love of my life’.
After a few seconds, Patty Rivera replied with crying emojis.
As in puno ang dalawang linya ng text message ng crying emojis.
Parang may bumundol sa dibdib ko. Hindi ko nagustuhan iyon.
Naiiyak ang Patty Rivera na ito dahil kasama ako ni Robert Aldus ko?