Vivoree/ Andrea's POV
Dahan-dahan akong nasisilayan ang ilaw mula sa kinaroroonan ko. Malabo ito sa una pero nung kumurap muli ako ay naging malinaw na ito.
"Andrea"
Napalingon ako kanila mommy na tumutulo ang luha. Hinawakan ni papa ang kamay ko at hinalikan ito.
"I thought we will gonna lose you again" nangingiyak na sabi ni papa.
Ramdam ko pa rin ang panghihina at pananakit ng katawan ko. Wait, my friends! "Mom, sila Rachelle? Sila Claire? Ma sila Yong? Ma asan-"
"They are fine. Now relax for the meantime darling" pagkalma sa akin ni mom.
Nakahinga ako ng maluwag ng marinig ko iyon. Pero nahilo na naman ako na para bang bumabaliktad ang sikmura ko at nasusuka. "Ma, nasusuka po ako"
Agad na kinuha ni dad ang isang plastik sa gilid. Hindi ko na natiis at agad akong dumuwal doon. Madalas ang paganito ko. Feel ko may sakit talaga ako. Sinandal ko ang katawan ko sa kama ko pagkatapos dahil parang umiikot ang paningin ko.
"Anak, may hindi ka ba sinasabi sa amin?"
Nagtataka akong bumaling kay mommy na nag-aantay ng sagot ko ngayon. Kita ko sa mga mata niya ang pagtataka, pag-aalala at the same time ay saya. Halos nagkasalubong ang kilay ko. Ano yung sinasabi ni mommy? Wala naman akong hindi sinasabi.
"Wala naman po" sagot ko. Pero tila ba masnangamba sila.
Pareho silang nagkatitigan. It's like, they are talking within their eyes. Nagsimula akong kabahan dahil parang may something. "What is it ma?"
Tumingin sila pareho sa akin na para bang nahihirapan silang sabihin kung ano man iyon. Gusto kong kamapantahin ang sarili pero hindi ko magawa dahil sa tensyon na nararamdaman ko. I feel something weird. Until I remember him. May nangyari ba sa kaniya?!
"Anak"
Shit. Ito na ba? Kinakabahan na ako sa nangyayari. May nangyari bang masama sa kaniya? Or sa anak nila Elle?
"You are three weeks pregnant."
Halos napanganga ako sa sinabi ni mama sa akin. Kumurap pa ako dahil baka nanaginip lang ako pero hindi! Tama ba ito? Buntis ako?
Hindi ko alam kung magiging masaya ako o malulungkot dahil wala siyang ama na madadatnan. Na ang ama niya ay may responsibilidad din sa iba. Bumigat ang dibdib ko at kusang tumulo ang mga luha. Dapat bang malaman niya ito? For what? Wala naman na kami.
Wala na akong nagawa kundi pahirin ang mga luhang tumutulo sa akin. What I have done?
"Let's go back to States after two days. Hihingi ako ng permission sa doctor mo na pwede kang magbyahe, there, we will take care of you and the baby inside of your womb. Let's start there again. Forget all about this." Aniya ni mama sabay hawak sa balikat ni dad.
Maybe this is the solution for this shits. Sa lahat ng mga nangyari sa aking buhay, ang pamilya ko pa rin ang anjan para masandalan ko. Nagpahinga ako for the whole day. Walang pumasok o bumisita sa akin. Siguro hindi pa hinayaan nila mam.
Kinaumagahan, dumalaw si tita Rita. Dinalhan ako ng prutas ngunit hindi rin siya agad nagtagal dahil kailangan balikan si Rachelle. Gabi na pero wala pa rin akong ginagawa kundi humilata dito sa kama. Gusto ko makita sila Claire. Gusto ko silang kamustahin pero nahihiya ako. Dahil ako ang dahilan kung bakit sila nagkaganito. At si Marco? Di ko alam kung bakit ni anino niya hindi ko makita rin. May nangyari bang masama sa kaniya?
Palihim kaming umalis sa sumunod na araw. Ni isa sa mga kaibigan ko at sila tita Rita ay hindi namin sinabihan. Sabihin na nating ito ang gusto ko. Dahil kapag nakalayo na ako, malalayo na rin sila sa piligro. Mabigat at mahirap ang pinagdadaanan nila ate Chloe ngayon kaya ayaw ko na rin dumagdag. Pero bago ako lumabas ng hospital, hindi ko hinayaan na hindi mag-iwan ng sulat sa kanila. Sa buong araw ay iyon ang tangi kong nagawa para sa kanila bago pa man ako umalis.
Habang papasok kami sa loob ng airport ay natigilan ako at napalingon doon sa bay na ginawan namin ng eksena. Parang kakailan lang gumuho ang mundo ko na malamang, niloko siya ako. Pero wala na akong magawa, ang tangin magagawa ko lamang ay alagaan at palakihin ang anak ko ng mag-isa. Hindi na niya kailangan pa ng ama dahil alam kong sapat na si papa para sa kaniya. Kakayanin ko ito para sa anak ko.
"Okay ka lang anak?" Tanong ni dad sa harap ko. Tumango na lamang ako at sumunod sa kanila.
Mamimis ko sila. Sa pagkaalis ko, mawawalan na kami ng komunikasyon at baka hindi na muli magkita. Pero masmasakit isipin na makitang inaalagaan ni Marco ang anak niya kay Elle samantalang ang anak niya sa akin, hindi niya alam na nag-eexist. Masmaiging lihim na lamang ito.
Habang inaatay ang eroplano ay nakasandal ang ulo ko sa balikat ni papa. All I need to do is to rest and forget everything. Ang luha kong ito ay ang huling luha ko para sa kaniya. Hindi niya deserve ang maging ama ng anak ko.
"Is this the right thing to do dad?"
He didn't responed but he assured me with his tight hug. I hope Marco understand my decision. I hope all of them wil be okay.
...
Sa ilalim ng mainit na araw, nilakad ko ang maingay na kalsada dito sa Espanya para makapunta sa paborito kong pagbilhan ng filipino foods. Actually, sa kabilang kanto lamang iyon ng aking condo.
"Buenos tardes amiga!" Bati sa akin ng isang babae na nakilala ko isang taon na ang nakalipas. Pure Pinay pero dito pinalaki buhat ng siya ay maghigh school.
Kumaway ako sa kaniya at binati. "Buenos tardes Nath! Ano? Sama ka ulit sa akin?"
"Nah, nilutuan ko na mismo ang asawa at anak ko. Di bale, sasamahan kita minsan."
"Ang sweet mo naman!" Sabi ko sabay pisil sa pisngi niya. Nagpaalam rin siya agad dahil inaantay na siya sa kanila. Agad akong pumunta sa restaurant ni Senyo Amilla na isang pure Pinay pero nakapag-asawa kasi siya dito kaya dito na rin siya tumira.
Lumikha ng tunog ang pagpasok ko dahilan para mapatingin ang ilan sa akin. Pero hindi ko na iyon pinansin dahil naghagilap ng aking mata ang aking kasama na kanina pa siguro nag-aantay dahil nakalumbaba na. Nakangiti akong nilapitan siya kaya ng makita niya ako, agad itong tumakbo at niyakap ako.
"Mommy! You are three minutes late! I am already hungry!" Natawa lamang ako sa kakyutan niya. Agad ko siyang binuhat at pinaupo sa pwesto niya kanina. "Because you are late mom, you have to buy me ice cream! And also-"
"Chocolate?" Dugtong ko sa kaniya.
Natawa lamang ito at tumahimik rin dahil dumating na ang order namin.
Wait...
.
.
Order?
"Oh sorry but, we didn't order yet" pagpigil ko sa waiter pero he insisted. Hindi sa amin ito!
"Oh mommy! Your friend is here, he ordered it for me! He said he is your friend so I asked him if he can buy a food for me since I am already hungry."
A friend? He?
Biglang bumilis ang tibok ng puso ko dahil sa mga pumasok sa utak ko. No..
"Pia, where is he?"
"I don't know, he said he just need to the bathroom-oh there he is mom!" Sabay turo niya sa likod ko. Sa kaba ko ay hindi ko ay dahan-dahan akong lumingon sa tinuturo niya.
"Andrea!"
Nakahinga ako ng maluwag ng makitang si Byron lang ito. Gosh, bakit ko ba siya naisip.
"Byron, ano ang ginagawa mo dito? Diba dapat nasa New York ka?"
"Binisita lang kita since isang taon na buhat nung lumipat ka dito sa Spain. Why don't you go back New York? Masmadali ang buhay mo doon. Oh so this is your daughter already? She is beautiful!" Sabay pat niya sa buhok ni Pia.
"Ofcourse! My mom is also beautiful like me! I don't know if my dad is handsome since I never saw him when I was born."
Bumalik na naman siya sa kadramahan tungkol sa ama niya. Hindi ko na kinuwento sa kaniya ang lahat ni isang banggit sa pangalan ng ama niya ay hindi ko sinabi. Kahit na minsan nakukulitan na ako, pinipilit kong magalit sa kaniya kaysa malaman niya.
"My dad doesn't want to see me. Right mom?" Then there, she started to cry again.
Yan na lamang ang parati kong sinasabi, na ayaw siyang makita na papa niya para matahimik siya. Pero naawa ako sa sarili kong anak dahil iyan din ang nararamdaman ko noon nung nangungulila ako. Na sabik na sabik makita ang magulang ko. Ayaw ko man mangyari ito sa kaniya pero ito na lamang ang kaya ko gawin para hindi rin siya masaktan.
"It's okay darling. I can be your dad" sabi ni Byron sabay upo sa tabi ni Pia. Agad naman kumalma ang bata. Makikita mo sa mga mat niya ang saya at tuwa na para bang ito ang kauna-unahan na makita ko ito. Pero sa pagtingin ko sa mga mata niya, naaalala ko siya. Dahil sa mata at paraan ng pagngiti makikita mo talaga siya sa kaniya. "I am now your daddy! You can tell me all what you want."
"Really?! So mean, you could buy me some a new dress?!"
"Ofcourse!"
...
Pagkatapos ng lunch ay agad nakatulog si Pia sa kwarto niya dito sa condo namin. Half day lang naman siya at pagod daw siya sa school.
"Byron, bakit mo ginawa iyon?" Now, I can ask him freely.
"I just want your daughter to be happy Andrea-"
"You don't have to."
"Maawa ka naman sa anak mo Andrea. Sabik na sabik siyang makita ang tatay niya. Ni ako, hindi ko alam kung sino iyon pero alam kong iyon ang dahilan kung bakit kayo umalis ng New York at lumipat dito. Siya ba ang ayaw makita ang anak niya o ikaw ang mismong may ayaw na makita siya ng anak mo?"
Then he hit me again.
"Byron, I know you are doing this because-"
"I like you. Oo gusto kita pero hindi kita pinipilit. Handa naman akong mag-antay sayo."
"Pero sinasabi ko sayo, wala na akong balak sa mga ganyan-ganyan! Maayos na kami ni Pia. Sapat na siya para sa akin."
Mukhang susuko na naman siya kaya umupo ako sa sofa sa tapat niya. "Fine. But I want something to tell you."
"What?"
"Let me hear the story."
"Excuse me?"
"Your story. So I could understand it."
"You dont have to"
"I must."
"Byron"
"Please Andrea."
Si Byron ay isa sa mga magagaling na employee namin sa kompanya, mataas ang tingin niya iyan sa mga magulang ko. He respect my family so much that is why I also respect him. We got to know each other ng magsimula akong mag-aral kung paano patakbuhin ang kompanya, pero nahihirapan talaga sa pagdadala kay Pia. Isa rin ay natatakot ako na baka makilala at malaman nila agad kung saan ako.
Actually, wala pang dalawang buwan ay isa-isa na silang bumisita sa akin sa California kaya sa takot ko na matuntunan nila ako ay lumipat ako sa New York. Pero sa hindi inaasahan ay natunton niya ako doon. Hindi niya man ako nakita, pero ako, kitang-kita ko siya sa cctv ng gate namin kung paano siya awayin ng guard dahil ayaw niyang umalis. Kaya nagpaalam ako kanila dad na lumipat para hindi na nila ako matuntungan. Sinusuport pa ako ng mga magulang ko pati si Pia dahil sa ngayon ay hindi pa ako makapagtrabaho sa kompanya namin.
"That's why. I trust you Byron not to tell it to anybody. Please." Hindi ko alam kung paano niya ako nakumbinsi pero atleast kahit papaano, gumaana ang pakiramdam ko. It's been for four years pero para sa akin ay kahapon lang. Meron pa rin sa akin ang sugat at hindi ko alam kung mawawala pa iyon.
"Kaya pinutol lahat nila mama mo ang koneksyon sa kompanya ng mga Stanley at ng mga kaibigan nito?"
"Yes. Malaking kawalan din ito, pero I know my plano sila."
Ininom niya ang alak sa bote at pagkatapos ay pinunasan niya ang bibig nito gamit ang kamay.
"Bukas, babalik ako ng Pilipinas. Ayaw mo ba sumama?"
"Balik ka ba! Bakit ako babalik doon? Nagtago pa ako kung babalik naman pala ako doon?"
"Hindi ka manlang ba nakokonsensya?"
And there, he hit me again! Hindi ko maipagkakailala na kaya paborito ito nila mama dahil magaling talaga magsalita.
"Hindi mo manlang ba sila namimis?"
"Syempre-"
"Pero kinakain ka ng pride mo. Eh ano naman kung makita mo ang ex mo? Wala naman nakakaalam na may anak pala siya! May anak naman na siya sa iba kaya wala na siyang pakialam. Hindi habang buhay, magtatago kayo. "
"Bakit ka ba pinadala nila mama sa Pilipinas?"
Pinisil niya ang ilong ko."Wag mo baguhin ang usapan. Pag-isipan mo iyan. Basta maghihintay lang ako para sayo."
Tumulo ang luha ko at naramdaman na naman ang sakit sa aking dibdib. Hinayaan kong yakapin ako ni Byron para i-comfort ako.
Hinatid ako ni Byron sa tapat ng condo ko pero agad din siyang umalis dahil may lalakarin pa siya. Pagkapasok ko ay sumalubong si Nath sa akin at agad nangamusta. Sa totoo lang, si Nath talaga ang una kong pinagkwentuhan. Siya ang unang dumamay sa akin pagkarating ko dito sa Spain. "Masarap daw yung luto ko sabi ng asawa at anak ko. Dapat tikman mo rin amiga."
Tinuro niya ang bowl sa lamesa. Medyo busog pa naman ako sa kinain namin kanina kaya hindi ko na lamang iyon pinansin kundi niyakap si Nath. "Miss na miss ko na sila Nath.. sobrang miss"