BOBBY
"ROBERT ALDUS GALLEGO?" sabi ng isang boses babae sa kabilang linya.
Pinilit kong bosesan ang babae pero hindi ko magawa. Siguro ay dahil inaantok pa ako.
Lalong lumalim ang kunot ng noo ko. "Yeah..." I replied, a little hesitantly. "Robert Aldus here..."
I heard the woman sigh on the other line.
It was as if she was thankful that I took her call.
"Hi, Bobby. Sorry to disturb you. This is Linda... Ashley's mom..."
Pucha!
Bigla akong napabalikwas ng bangon at natatarantang napatayo.
Malalaking hakbang ang ginawa ko nang lumakad ako papuntang pinto ng kuwarto ko pero na-realize ko na bakit naman ako lalabas na para bang nariyan lang ang mommy ni Ashley sa sala.
Pucha, calm down, Gallego, utos ko sa sarili ko.
Umupo ako sa gilid ng kama at napasuklay sa buhok. "Hi, Ma'am... How are you?" sabi ko sa nanginginig na boses.
I heard her sigh on the other line. Then she cleared her throat. "Does your offer still stand, Bobby?" Her voice was barely audible.
Parang nahihiya.
But I heard it loud and clear.
Hope rose up in my chest. I saw a ray of hope, like a sunlight in a dark tunnel.
"Yes, Ma'am, it is..." magalang at seryoso kong sagot. "My offer still stands."
"Then pick me up at the NAIA. I'm here..."
Pucha!
"A-are you sure, Ma'am?"
"I am. It's about damn time..."
Napahilamos ako sa mukha. Adrenalin rushed through me.
Ashley's mother came home to take my offer of help--to finally seek professional help for her alcoholism.
God. Thank you.
Alam kong ikatutuwa ito ni Ashley Grace ko.
"I'll be there right away, Ma'am," excited kong sagot at agad na tumayo para magtungo sa banyo. "Please wait for me, Ma'am--"
"Tita Linda, Bobby...Call me 'Tita Linda'," aniya.
Kahit hindi ko siya nakikita, I could hear the smile in her voice.
Kaya naman napangiti rin ako.
"Tita Linda..." sabi ko.
"HI, TITA. GOOD morning. How are you?" nahihiya kong tanong kay Tita Linda nang makalapit ako sa kanya.
I scratched the back of my head then kissed her lightly on the cheek. Parang beso-beso lang.
Inabot ako ng isang oras at kalahati mula sa amin papuntang airport. Mabuti na lang at linggo at maaga pa.
Minadali ko talaga ang pagkilos bago pa mag-back out si Tita Linda.
Tita Linda smiled at me. "Bom dia também--" She stopped and realized that she had spoken Brazilian language. "I mean, good morning, too."
She rolled her eyeballs. "I'm sorry, slip of the tongue. Akala ko kasi ay nasa Brazil pa rin ako."
I smiled shyly and waved my hand for a polite dismissal. "It's okay, Tita. I have no problem with that. Have you eaten yet?" concerned kong tanong.
Nagkaroon ako ng pagkakataong mapagmasdan siya. She looked so tired and haggard. Siguro ay dala na rin ng mahabang byahe mula Brazil.
Kailan ko ba siya huling nakita? It had been more than a month since I went to Brazil just to see her.
Mas pumayat siya ngayon kaysa sa huli ko siyang makita. Humpak ang pisngi niya at kitang-kita ang mga buto niya sa leeg.
But she still looked beautiful in her age. Fragile yet beautiful.
Tumango siya. "Yeah. While I was waiting for you..."
I sratched the back of my head again. "Well?..." nahihiya kong tanong. "Where do you want to--"
"Bring me straight there before I change my mind, Bobby," seryoso niyang sabi habang nakatingin nang diretso sa mga mata ko.
Hindi ako nakapagsalita sa straighforward niyang pananalita. Parang si Ashley Grace ko lang.
Like mother, like daughter.
Napahilamos sa mukha si Tita Linda. She looked to agitated and jumpy. "God, nanunuyo na ang lalamunan at labi ko. I wanted to drink and smoke--kanina pa..." parang hirap na hirap niyang sabi.
Then he lifted her gaze at directed it to me. "Please bring me there. Konti na lang ay bibigay na ako sa tawag ng alcohol sa akin..."
Mabilis akong napatango. Pero maski paano ay natuwa ako.
It took her a lot of courage and self-control to be able to not succumb to the call of alcohol and cigarettes.
It was a good sign that she was ready.
"Okay, Tita. Just allow me to call some people that will help us accommodate you in the private asylum..."
Ayokong sabihin ang mga salitang 'rehabilitation center'. Pakiramdam ko ay magiging iba ang dating niyon kay Tita Linda.
Baka matakot siya.
Tumango siya at naging hudyat iyon para kunin ko ang dala niyang bagahe at lumakad na kami palabas ng airport.
Wala kaming kibuan hanggang makasakay kami sa kotse ko.
Tumaas ang isang kilay niya nang makita niya ang red Porsche ko. I knew she was impressed.
At sa tingin ko ay lalo pa siyang na-impress nang pagbuksan ko siya ng pinto ng kotse at pinasakay muna siya bago ako lumipat sa driver's seat.
Hindi ko intensyon ang magpakitang-tao o magpakitang-gilas kay Tita Linda.
Nakasanayan ko lang talaga na maging gentleman dahil iyon ang itinanim ng Daddy ko sa isipan ko para sa Mommy ko at sa mga kapatid kong babae.
Maski noong una ay naaasiwa din si Gracie ko kapag ginagawa ko iyon sa kanya. Hindi raw siya sanay.
Siguro ay hindi rin sanay si Tita Linda na may gumagawa nito para sa kanya.
Fuck the men she had been with if they did not even open the car door for her.
Fuck that Tiago Gomes. Walang galang sa mga babae.
Kaya hindi ko talaga pinagsisisihan ang ginawa namin sa gagong si Tiago Gomes noon.
Pagkaupo sa sasakyan ay naglabas ng isang malalim na buntong-hininga si Tita Linda. She was shaking. Alam kong tinatawag na siya ng alcohol.
Mula sa isang maliit na compartment ng sasakyan ko ay inilbas ko ang menthol candy. Sobrang anghang nito at ito ang kinakain ko lalo na kapag inaantok na ako habang nagda-drive.
I gave it to Tita Linda. "This will help, Tita..." alok ko.
Walang pag-aatubiling kinuha niya iyon at kumain siya ng isa.
Napahigit siya nang hininga nang malasahan ang sobrang anghang na candy na iyon.
But she welcomed the distraction of the candy from thinking about the need to drink alcohol.
Pagkatapos ay isang katahimikan ang namayani sa amin.
"How's Ashley?" maya-maya ay basag ni Tita Linda sa katahimikan. Bahagya lang niya akong sinulyapan at muling ibinalik ang tingin diretso sa daan.
Parang nahihiya siya. Hindi kasi maganda ang mga nabitiwan niyang salita para kay Gracie ko noong una kaming magkita.
But I knew she did not mean that. Dala lang siguro iyon ng alcohol. She was already a little drunk at that time.
"Oh, she's doing good, Tita," nakangiti kong sagot.
Just the mere mention of my Ashley Grace's name felt exciting. Nawawala ang antok ko dahil sa maagang paggising kanina.
"Inaalagaan ko po siyang mabuti," matapat at may konting yabang na sabi ko.
A genuine smile escaped from Tita Linda's lips.
"Ang laki ng kasalanan ko sa batang 'yun," aniya sa mahinang tinig. Parang mas sa sarili niya iyon sinasabi. Pagkatapos ay napailing.
"It took me time to realize what really happened between her and that stupid fucking ex-husband of mine! Nahihiya ako dahil hindi ko agad pinaniwalaan ang kwento niya. Deus... God...ano ba ang nagawa ko sa anak ko?" Her face was full of remorse.
I did not say anything. But I was glad deep inside because she realized that Gracie was telling the truth about her fucking ex-husband.
"Nahihiya ako... Sa kanya--sa 'yo dahil sa mga pinagsasasabi ko noong una tayong magkaharap..." hirap na hirap ang damdaming sabi niya. She was on the verge of tears.
Pero saglit lang dahil biglang tumapang ang mukha niya. "Pinaamin ko ang hayop na Tiagong iyon sa ginawa niya kay Ashley. Que filho da puta! Muntik ko na siyang mapatay dahil sa ginawa niya sa anak ko!" nanggigigil niyang sabi.
Same here, Tita. Fucking same here... gusto kong sabihin kay Tita Linda habang nakatiim ang bagang ko.
Dahil sa emosyon ni Tita Linda ay minabuti kong manahimik lang.
Naitakip ni Tita Linda ang mga palad sa mukha. "Deus... Ang tagal kong naging tanga sa gagong 'yun at nagawa ko pang ipagpalit ang anak ko sa kanya."
Napasuklay si Tita Linda sa nakalugay na buhok. "Galit siguro si Ashley sa 'kin--"
I sighed. Calming myself from the anger sweeping up inside of me.
"No, Tita..." pasubali ko sa sinabi niya. "She's not angry with you. Nagtatampo siguro pero hindi galit. Why, she always tells me she misses you a lot."
"S-she does?" paninigurado ni Tita Linda. Lumambot ang reaction niya.
Marahan akong tumango at sinamahan ko pa ng ngiti. "She does, Tita."
Nakita ko ang pangingilid ng luha ni Tita Linda pati na ang rin ang panginginig ng labi niya.
"Deus...All the while that she's been so quiet about what really happened--"
"She's quietly sacrificing herself for your happiness..." Ako na mismo ang nag-supply ng gustong sabihin ni Tita Linda.
And I felt proud of my Ashley Grace for sacrificing for the people she loved.
Pero hindi ko na naman maiwasang maawa kay Ashley Grace ko sa episode na iyon sa buhay niya.
Kung may time machine lang ako, isa iyon sa babaguhin ko sa buhay niya.
O kaya ay sisiguraduhin kong parte na ako ng buhay niya noong panahon na iyon para naipagtanggol ko siya.
And it was one of my regrets. I was not there when it happened.
Kung hindi lang ako pinigilan nina Cobi, Tres at Lucas, I could have cut that bastard's dick and shoved it into his fucking mouth.
Humigpit ang hawak ko sa manibela. Nanggigigil talaga ako sa galit kapag naaalala ko si Tiago Gomes.
Sinulyapan ko si Tita Linda at nakita ko ang palihim na pagpahid niya ng luha sa magkabilang-gilid ng mga mata niya.
Remorse was written all over her face. And it pacified me a little. Kakampi na ulit ni Gracie ko ang mommy niya.
It was a good start.
"Baka next sem ay bumalik na siya sa HFU to finish school," pagkukuwento ko para gumaan ang atmosphere sa pagitan namin. "Kina Tita Liezel pa rin naman siya nakatira. But a couple of weeks ago, she reconnected and opened the communication line with Uncle Percy--"
Agad na ibinaling ni Tita Liezel ang tingin niya sa akin nang banggitin ko ang pangalan ng daddy ni Ashley.
"Mabuti at pumayag ang bruhang si Maris?" mataray at salubong ang kilay na tanong niya at pagkatapos ay umismid.
Hindi ko maiwasang mapangiti. Pero bahagya lang dahil agad kong pinigilang lumabas iyon sa labi ko.
Pare-pareho kasi sina Ashley, Tita Liezel at Tita Linda.
Pare-parehong matataray at straight to the point kung magsalita.
So feisty.
But between Tita Liezel and Tita Linda, I like Tita Liezel more. Mataray but in a jologs and funny way.
"Uncle Percy's family was the first to reconnect with Ashley."
Napakamot ako sa batok. Nahihiya akong magbanggit ng kung anuman tungkol sa legitimate na pamilya ng daddy ni Ashley. "May benign brain tumor si Patrick--"
Tumaas ang isang kilay ni Tita Linda. Parang nauunawaan na niya ang dahilan ng pakikipagkita ng pamilya ni Uncle Percy.
"Ah, may kailangan kasi..." nakaismid niyang sabi. "You've met Maris?" she asked me.
Tumango ako. "The whole family, actually. They asked for my father's help."
"The Original Lim Family..." parang wala sa sariling nasabi ni Tita Linda.
May lungkot at inggit sa boses niya sa pagkakabanggit sa 'Original Lim Family'.
"Nakapag-usap na po sina Uncle Percy at Ashley and they have been texting each other regularly since then," dagdag ko pa.
Nakita ko ang pagliwanag ng mukha ni Tita Linda sa sinabi ko. "Good for Ashley. Alam ko naman, maski hindi niya sabihin ay gustung-gusto n'un na nakakasama niya ang daddy niya."
"Gusto rin naman po ni Ashley na makasama kayo. Nami-miss na niya kayo, Tita..."
Isang ngiting puno ng pag-asa ang sumilay sa labi ni Tita Linda. "In time, Bobby...In time..."
THE PRIVATE ASYLUM was a 3-hectare land with state-of-the art facilities and was located in Tanay, Rizal.
Pag-aari iyon ng pamilya namin na itinayo nina Daddy at Mommy para sa mga drug addicts at alcoholics na gustong magbago.
I, personally, would not want to call it a rehabilitation center. It was more of camp with support groups for famous and rich people who were suffering from alcoholism ang drug addiction but wanted to remain their anonymity.
Pagdating namin doon ay agad kong in-introduce si Tita Linda kay Doc Celso Martinez, ang siyang General Manager at over-all-in charge sa camp.
Sinabi ni Doc Celso na dadaan muna sa series of tests si Tita Linda para ma-determine kung gaano kalala ang alcoholism niya at base sa results niyon ay saka siya gagawan ng isang program para sa laban niya sa alcoholism.
It would be a hard and long fight for Tita Linda but I was sure she would emerge victorious.
Bceause she was already willing to change for the better.
Matapos na mailagay ang mga gamit ni Tita Liezel sa magiging kuwarto niya sa panahon ng pananatili niya sa camp ay nagpaalam na ako.
Inihatid niya ako sa receving area. Hanggang doon na lamang siya. Hindi na siya pwedeng lumabas.
I looked at her fondly. She was my Ashley Grace's mother. Maski paano ay may connection na kami dahil mahalaga siya kay Gracie ko kaya mahalaga na rin siya sa akin.
"You'll be fine here, Tita," I gently told her.
Tumango siya at matipid na ngumiti. I could see fear and hope in her eyes.
Fear because she would be here alone but also hope because she knew that after the program, she would be alcohol-free.
I was hopeful, too. For my Ashley Grace. This was I wanted for my Ashley Grace.
"I know," she replied and looked at me with fondness in her eyes. "Thank you so much, Bobby. My daughter is very lucky to have you..." She fondly touched my cheek.
Like a mother to a son.
I grinned and scratched the back of my head. "Hindi naman masyado, Tita," I quipped.
She laughed quietly.
"Aren't you going to tell Ashley or even Tita Liezel that you're already here?" I carefully asked.
Mataman siyang tumingin sa akin. Pagkatapos ay umiling. "'Wag na muna. Gusto kong kapag nakaharap ko na sila--lalong-lalo na si Ashley Grace--ay ibang Anna Linda na ang kaharap nila. A better Anna Linda." She sounded hopeful.
A better Anna Linda. I liked that for my Ashley Grace.
"So, please don't tell Ashley that I am here. O maski na sa kapatid ko. I'll just tell you when I am ready."
"You can count on that, Tita. You're secret is safe with me." Sinundan ko ng isang sincere na ngiti ang sinabi ko.
And then I saw her lips quivered and her eyes watered.
Agad niya iyong ikinubli sa akin at pinilit na ngumiti.
Alam ko na kung kanino nagmana si Ashley sa pagtatago ng damdamin--lalo na ang mga masasakit na damdaming nararamdaman.
"Off you go," pagtataboy niya sa akin. "Baka hindi ko mapigilan ang sarili ko ay sumama pa ako palabas sa 'yo..."
I laughed quietly. "You are one step closer to a better Anna Linda, Tita. So...don't..." nakangiti kong sabi.
She smiled back. Pagkatapos ay niyakap ako nang mahigpit. " Thank you so much for everything, Bobby. Please take care of my daughter while I am here. Saka na lang ako babawi sa kanya kapag nakalabas na ako."
"Taking care of your daughter is a pleasure for me. I love doing it."
"I know, Bobby. I know. The moment you stepped in my house in Brazil, I knew right there and then that you really care for my daughter and that you really, really love her with all your heart," pagtatapat niya.
Tumaba ang puso ko sa narinig ko. Napakamot na lang ako sa batok sa hiya.
"Kiss my Ashley Grace for me, will you?" nakangiti niyang bilin sa akin.
"I will, Tita. Don't worry."
"HELLO, MY ASHLEY Grace..." nakangiti kong sabi nang bumungad sa akin ang magandang mukha ni Gracie pagbukas niya nang pinto.
Mula sa private asylum sa Tanay, Rizal ay nagtuloy na ako sa bahay nila.
Nameywang siya at salubong ang kilay nang tingnan ako. "Bakit ngayon ka--"
Pero hindi na niya nagawang ituloy ang sasabihin dahil kaagad ay sinakop ng bibig ko ang bibig niya.
I cupped her face and claimed her lips in a passionate kiss, urging her lips to open widely for me so that I can dart my tongue in.
She did it without so much fuss--very much willingly. She met my kiss as hungrily as mine.
I pulled her against my body. My Ashley Grace moaned in pleasure. I smiled triumphantly in her mouth.
I spinned her around, pushed her gently and pinned her against the closed door.
She was brushing her fingers through my hair, pulling it when I deepen the kiss.
I was kissing her greedily like there was no tomorrow. Like it was an important thing to do--as important as my dear life.
It was important. She was my dear life.
My arousal jerked from my pants.
Pucha! Behave, Robert Aldus.
I pulled away from her mouth and she groaned--as if whining.
"God...I can't get enough of you... I love you... I love you..." I whispered against her lips before I claimed it again with another passionate kiss.
Then I playfully grinded my arousal against her.
"Fuck shit..." she muttered when she felt my arousal.
Fucking behave Robert Aldus!
Ashley pulled away from my kiss. It was my time to whine.
Then she looked at me lovingly before she traced kisses along my jawline. I closed my eyes and savored her kisses.
Her lips ended on my lips and claimed it with hers. I cupped her neck and pulled her to me to answer her kiss.
Then she ended the kiss much to my dismay but she playfully nibbled my lower lip--three times--until I felt it was a little swollen and stinging.
"Galit ka pa ba dahil na-late ako?" I softly asked while scanning her face.
Pupunta kasi kami sa bahay namin ngayon para sa aming late lunch. Nahuli ako ng trenta minutos sa usapan namin dahil sa pag-aasikaso ko sa nanay niya kanina.
The corner of her sexy lips quirked upward. Iyong tipo ng ngiti na kung tawagin niya ay pangbida-kontrabidang ngiti.
Yeah, she was my bidang umaaktong kontrabida.
But the naked truth was that she was the heroine of my own happy love story.
"Dahil ang galing mong humalik... Hindi na..." her eyes twinkled playfully. "Sa susunod, ma-late ka ulit para ma-kiss mo ako ulit ng tulad kanina..." pilya niyang sabi.
I laughed quietly. "May nagsabi lang na i-kiss kita para sa kanya. Sinunod ko lang."
Kumunot ang noo ni Gracie ko. "Who?" curious niyang tanong.
A mysterious smile play along my lips. "Basta..."
She rolled her eyeballs. "Basta ka na naman d'yan." Pagkatapos ay inirapan ako. "Sino nga?" pamimilit niya.
I grinned. The kind of grin she would regard as my 'handsome smiley grin'. "Ako..."
K-in-arate niya ako sa tiyan. "Asshole!"
Napaigtad ako sa kiliting dulot ng masuyong pangangarate niya. Huwag lang talaga siyang mangangarate ng galit dahil masakit mangarate si Gracie ko kapag galit siya.
But I found this gesture so cute and endearing.
I pulled the back of her neck gently. I scanned her face. I loved looking at her lovely face. Sumasaya ang buhay ko.
"Sabi ng misteryosong taong nagsabing i-kiss kita, i-kiss daw ulit kita...Mga ten times more bago tayo umalis..."
Her eyes twinkled playfully. "You know what? Love ko na 'yang misteryosong taong nagsabi sa 'yo na i-kiss mo ako...Gusto ko kaya 'yang pinagagawa niya sa 'yo..." She smiled naughtily.
I chuckled.
Thank you, Tita Linda...
I kissed her passionately once more, using my tongue to explore her mouth.
She replied by biting and pulling my lower lip gently.
Then I wickedly grinded my arousal against her.
She giggled against my lips.
"Robert Aldus?..."
"Yeah, my Ashley Grace?..." I asked, whispering it against her lips.
"Did that mysterious someone also asked you to grind your bulge against me?" parang nang-aasar niyang sabi.
Pucha! Para akong biglang nahiya kay Tita Linda.
Sorry, Tita Linda. Masyado kasing maganda ang anak n'yo.
I framed her face with my palms and stared at her with so much love.
"No...It's just me. Sorry, but I can't help it. You're so...alluringly bewitching." I kissed the top of her nose.
Isang mayabang na ngiti ang lumitaw kay Ashley Grace.
Her kontrabida smile.
But I would say, it was her sexy and enchanting smile.
"Don't say sorry, Robert Aldus...I am loving it..." And then she tiptoed and planted a soft kiss on my nose.
Pucha! It was heaven.
ASHLEY
ILANG BESES NA akong naglabas ng buntong-hininga habang naghihintay kami sa labas ng operating room ng Santa Clara Medical Hospital, ang pinakamalaking hospital sa bansa na pag-aari nina Bobby.
Kasalukuyan kasing inooperahan si Patrick sa loob at walang ibang nag-oopera kundi si Tito Robert. Dalawang oras na sila sa loob.
Dalawang oras na rin kaming naghihintay ni Bobby sa waiting area ng malaking operating room.
Magkatabi kaming nakaupo ni Bobby sa hindi kalayuan samantalang sina Daddy, Auntie Maris at dalawa kong siobe ay nakaupo sa mismong malapit sa pinto ng operating room.
Palihim kong sinulyapan ang Original Lim Family. Wala na akong bitterness tungkol doon. Sila naman talaga ang original na pamilya ni Daddy. Unti-unti ay natatanggap ko na.
May hawak na rosary sa kamay niya si Auntie Maris at nagdarasal.
Samantalang si Daddy ay nakaupo na minsan ay tatayo at minsan ay maglalakad at pagkatapos ay uupo. Hindi siya mapakali.
Samantalang ang dalawa kong siobe ay tahimik lang na nakaupo at paminsan-minsan ay mag-uusap.
Kami naman ni Bobby ay tahimik lang din na nakaupo. Nakahilig ako sa balikat niya at nakayakap siya sa akin habang hawak ang isang cellphone sa kamay at nagti-text.
Alam kong si Miranda at Jacob ang ka-text niya. Nanghihingi lang ng upate ang dalawa tungkol sa kapatid ko.
Miranda was very kind to offer a prayer request for the success of Patrick's operation. Isinali niya ang prayer request niyang iyon sa Block Rosary nila sa community nila.
Nakadantay ang kamay ko sa hita ni Bobby. I was absent-mindedly doodling anything on his thigh using my index finger.
Kapag naglalabas ako ng malalim na buntong-hininga ay masuyong hahagurin ni Bobby ang balikat ko at hahalikan ako sa sentido ko.
And I liked it. It kind of pacify the nervous feeling inside of me.
And I liked the fact that he would always be there for me. Sa kahit na anong laban ko sa buhay ay naririyan lang siya at nakasuporta.
"Robert Aldus..." tawag ko sa kanya sa mahinang boses. Hindi na ako nag-abalang mag-angat ng mukha. Nakahilig pa rin ang ulo ko sa balikat niya.
"What, my Gracie?" he asked. Matapos na mai-send ang message niya kay Jacob ay agad niyang ibinulsa ang cellphone at pinagsalikop ang mga kamay namin.
I sighed. "Paano na ako kapag wala ka? Kung hindi ka dumating sa buhay ko?" madamdamin kong tanong.
May takot sa tanong kong iyon.
I would cringe everytime I think of him leaving me alone. Hindi ko na yata kakayanin.
Walang 'yata'. Hindi ko talaga kakayanin.
Nagiging madrama ka ngayon, Ash, panunukso ng isang parte ng utak ko.
"Pa'no ka na kung wala ako sa buhay mo?" ulit niya. There was so much fondness in his voice.
"Yeah..." nakalabi kong sagot. "Pa'no kaya ang buhay ko?"
Naramdaman ko ang bahagyang pag-alog ng balikat niya dahil sa pagtawa nang mahina.
"Eh, 'di nganga ka..." he teasingly answered.
It was kind of cute and sexy for me at the same time.
Hindi ko lubos maisip na sasagot nang ganoon si Aldus sa akin.
Gusto kong humagalpak ng tawa. Pero pinigilan ko kaya ngiti na lang ang lumabas sa labi ko.
Kuhang-kuha na talaga ni Robert Aldus ang ka-jologs-an ni Tita Liezel.
Umalis ako sa pagkakahilig sa balikat niya at tiningnan ko siya kunwari nang pailalim at masama.
"Fuck you... Asshole...." sabi ko sa mahinang boses.
Ayoko rin naman kasing marinig ng ibang tao na sinasabihan ko ng ganoon si Aldus at baka isipin nilang ang sama kong girlfriend.
When in fact, it was just an endearment of me to him. He seemed to be enjoying it when I say those words to him.
Bobby's eyes twinkled with amusement. He was smiley grinning.
He got me there. At alam niyang napaalis niya maski paano ang kaba sa dibdib ko at na-divert niya ang isipan ko palayo sa inooperahang si Patrick.
Then he nibbled on his lower lip and swallowed.
That fucking adam's apple again moving up and down. It was a great sight to watch.
Kinurot ko siya ng pino sa braso niya. Alam kong masakit iyon dahil iniiwas niya.
"Huwag kang magrereklamo..." mataray kong banta at kinurot ulit siya.
"Gracie...masakit..." natatawang reklamo niya.
"Tiisin mo!" sabi ko sabay irap sa kanya. "Parusa mo 'yan..." Diniinan ko pa ang pagkurot.
"God..." he winced.
Siguro nga ay masakit talaga kasi napapangiwi na siya.
Wala lang. Gawain ko na kasi minsan ang kurutin siya o karate-hin siya o sabunutan siya kapag nakakaramdam ako ng iritasyon o inis o pagkapikon.
Karinyo brutal ko kung tawagin niya.
Maya-maya ay tinanggal ko na ang pagkakakurot sa kanya.
"Pucha...alam ko na kung ano ang future ko sa 'yo..."
"Ano?" nakataas ang isang kilay na tanong ko.
"Battered husband..." sagot niya. Masuyo siyang nakatingin sa akin.
Gusto kong mapangiti pero pinigilan ko lang. I kept my poker-face a la Lucas Agoncillo.
"O, ayaw mo na?" mataray kong tanong.
Pero ang totoo ay takot ako.
Hindi ko nga masagot ang tanong ko kung paano na ako kung wala siya sa buhay ko.
He waved his hand as if my question was nonsense.
"Nah..." He shrugged his shoulders and then his dreamy eyes went directly to meet mine. "Willing akong maging battered husband kung ikaw ang magiging wife ko. I like your karinyo brutal, my Gracie. In fact..."
Hinawakan niya ako sa batok at masuyong hinila palapit sa kanya. "It turns me on..." he whispered to my ear.
And that was so fucking uber and insanely sexy.
Pinalo ko siya sa hita. "Pervvv!" I hissed, my eyes widening.
I glanced at my father's direction, he looked so nervous and jittery. Hindi niya pansin ang paglalandian namin ni Aldus.
Agad niyang iniwas ang hita niya. Siguro ay nakikiliti. My Robert Aldus was so ticklish. Then he looked at me with a serious expression on his face.
"Seriously, hindi ko rin alam ang sagot. Pa'no ka na nga ba kung wala ako, Gracie? Ikaw lang ang makakasagot niyan."
I scanned his face. Mula sa medyo wavy niyang buhok na mahaba na ng konti. Sa mga dreamy eyes niya. Sa matangos niyang ilong.
Sa sexy lips niya. At sa adam's apple niya tapos pabalik sa dreamy eyes niya.
"Hindi ko rin alam," resigned kong sagot sa mahinang tinig. "Hindi ko alam..." umiiling kong sagot. "I'd be lost, I think. I'd be lonely or I'll definitely die lonely...Yeah..."
He half-smiled. But his eyes glittered with love and fondness.
"Then don't let me go... Ever..." he fondly added, almost a whisper from his sexy lips.
Then he pinched my nose the Robert Aldus way.
I smirked. "No, Robert Aldus. Fucking no. Not in this lifetime and the next..."
He was mine. Unless he wanted me to let go of him. I would do, maski na ikamatay ko pa. Just to see him happy.
Lumuwang ang ngiti niya. "Good. I think I'd settle for that answer."
Sasagot sana ako nang mahagip ko nang tingin si Ate One na papalapit sa kinaroroonan namin. Kinalabit ko si Bobby at inginuso si Ate One.
Tumayo si Bobby at sinalubong ang ate niya. Agad siyang humalik sa pisngi nito. Ako rin ay lumapit at humalik sa pisngi ni Ate One.
"Katatapos ko lang mag-clinic. Magra-rounds na ako sa mga pasyente ko. And I thought I'd drop by because I remember na ngayon pala ang operation ng brother ni Ashley," ani Ate One.
Hinila ni Bobby sa kamay si Ate One at iginiya sa kinaroonan nina Daddy at Auntie Maris.
"Uncle, Auntie, this is my Ate Romina," panimula ni Bobby. 'Uncle' at 'Auntie' na ang tawag niya sa daddy ko at kay Auntie Maris dahil ganoon ang madalas ng tawag ng mga chinese sa elders.
"She's also a doctor here--an oncologist. Ate Rom, sina Uncle Percy, Ashley's dad and si Auntie Maris--" Napakamot si Bobby sa batok. He felt a little awkward dahil hindi niya alam kung paano ipapakilala si Auntie Maris.
"Si Auntie Maris--Uncle Percy's wife and Patrick's mom," sa wakas ay sabi ni Bobby. It was the most appropriate way to introduce Auntie Maris. "And this is Princess and Pauline, Ashley's sisters."
Nagkatinginan kami ni Aldus at nagkangitian. My family tree was really complicated. Mabuti na lang at naiintindihan iyon ni Bobby at alam niya kung paano iyon pagagaanin.
And Ate One seemed to understand. My life to them was already an open book at tanggap nila ako roon.
"Hi, Sir, Ma'am, Princess and Pauline," nakangiting acknowledge ni Ate One sa Original Lim Family.
"Ilang oras na sila sa loob?" tanong ni Ate One kay Daddy. Kay Daddy siya nakatingin.
Tumingin si Daddy sa wristwatch niya. "Lampas dalawang oras na..." parang kinakabahang sagot ni Daddy. Napalingon pa siya sa pinto ng operating room.
Tumangu-tango si Ate One. "Usually, that kind of operation takes eight hours, at least. Pero kayang-kaya ni Doc Robert Gallego ng apat hanggang limang oras lang 'yan," confident na sabi ni Ate One.
Ngumiti si Ate One at marahang tinapik si Daddy sa braso. "Don't worry, Sir, Ma'am. Nasa mabuting kamay si Patrick. He's in the hands of one of the best neurosurgeons in town," pampalakas-loob ni Ate Romina. "I should know because he's my mentor-and dad, too," proud niyang sabi.
Aldus smiley grinned because of that. Hindi ko maiwasang ma-proud dahil maski paano ay parte at tanggap ako ng isang awesome at pambihirang pamilya ng mga doctors ng tulad ng kay Robert Aldus ko.
"Thank you..." sincere na sabi ni Auntie Maris at niyakap pa si Ate One.
Para siyang nakahinga nang maluwag sa sinabi ni Ate One. Na maski paano ay gumaan ang pakiramdam niya sa mga salita ni Ate One.
Gusto kong magtaas ng isang kilay. May itinatago rin palang soft side si Auntie Maris. Ang buong akala ko ay pagtataray lang ang alam niya.
Matapos ang ilang sandali pa ay nagpaalam na si Ate One. Pero pagtalikod niya ay bigla siyang humarap muli sa amin.
"Oh, before I forget, Akki sends his regards to both of you. Inihatid kasi niya si Phoebe sa bahay noong isang araw para makalaro si Trixie," nakangiting sabi ni Ate Romina.
Shit. Here we go again, I thought.
Bobby's eyebrows furrowed. "Including me?"
"Yes. Akki gave his regards to both you and Ashley."
"That's...cool..." ang tanging nasabi ko.
Bobby turned his gaze at me. He cocked an eyebrow. "Yeah, right... Cool..." Then smirked.
Fuck! Umaatikabong diskusyon na naman ito mamaya.
Si Akki kasi, eh. Pasulpot-sulpot ang pangalan.
Hindi naman pansin ni Ate One ang palitan namin ng makahulugang tinginan ni Bobby dahil sa pagbanggit niya sa pangalan ni Akki. She was clueless.
"Schedule a lunch or dinner in our house, okay?" yaya niya.
Tumango ako. "Yeah, Ate...Thank you."
Pagkatapos ay lumapit ako at humalik sa pisngi ni Ate One. Ganoon din ang ginawa ni Bobby.
The Original Lim Family was just staring at us.
Pagkatapos ay nagpaalam na sa lahat si Ate One para mag-rounds na sa mga pasyente niya.
Bumalik naman kaming lahat sa mga pwesto namin kanina.
Malambing akong humilig ulit sa balikat ni Bobby at inakbayan naman niya ako.
I was waiting for him to bring out the issue about Akki sending his regards to us. Pero wala siyang binanggit.
Nakahinga ako nang maluwag dahil doon. Maybe Bobby realized that it was not the right time and venue.
We just fell silent again. Bobby was just gently rubbing his thumb over the back of my palm while licking his lower lip.
Licking his lower lip for my Robert Aldus meant that he was thinking of something.
Hindi ko alam kung ano ang iniisip niya.
Huwag naman sanang tungkol kay Akki. Baka ma-karate ko na naman siya kapag nagkainisan kami.
I dismissed the thought about Akki. It was not really the right time to think about him.
And besides, he was just sending his regards. Wala namang masama roon. Ang nagseselos na boyfriend ko lang ang may issue doon.
Tahimik na lang akong nanalangin na sana ay walang maging aberya sa isinasagawang operasyon ni Patrick.
It was comforting to know that Patrick was in the hands of one of the best doctors in Asia Pacific.
I knew Patrick was safe.
"Achi Ashley..."
Nag-angat ako ng tingin. Halos sabay pa kaming napatingin ni Bobby kay Pauline na nasa harapan namin.
Dahil sa lalim ng iniisip namin ni Bobby ay hindi namin namalayang nasa harapan na namin si Pauline.
Iniabot niya sa akin ang isang cup ng steaming hot coffee ng isang sikat na coffee shop at kasama ang naka-wrap na croissant.
Sa ibaba kasi malapit sa lobby ng hospital ay maraming coffee shops, bakeshops at high-end restaurants at fastfoods na rin.
Kinuha ko iyon at pagkatapos ay iniabot naman kay Bobby ang isa.
"Ahia Bobby..." ani Pauline na medyo nahihiya pa sa pagtawag ng 'kuya' kay Bobby sa Fookien.
Aldus smiley grinned at Pauline. "Thanks, Pau..."
Napapansin kong malambing si Aldus kay Pau. Palibhasa kasi ay wala siyang kapatid na mas bata sa kanya.
"Ipinabibigay 'yan ni Mommy..." dagdag pa ni Pauline.
Agad na dumako ang tingin ko kay Auntie Maris na nakaupo sa tapat namin. Eksaktong nag-angat siya ng tingin.
At eksaktong nagtama ang paningin naming dalawa.
Fuck shit! Bakit bigla akong kinabahan? 'Tang 'na.
Hindi ako kahit kailan natakot kay Auntie Maris. Sa tuwinang nagka-clash kami, nilalabanan at sinasagot ko talaga siya.
Kasi alam ko namang inilalayo niya si Daddy sa akin. And I hated her so much for that.
For like two seconds, my and Auntie Maris's eyes locked.
Bury the hatchet, ang advice ni Miranda sa akin nang ikuwento ko ang lahat ng sinabi ni Daddy sa akin. Para complete na ang happiness mo... ani Miranda pa.
And I did not know what force on earth made me to do what I did.
I smiled at Auntie Maris.
Half-smile, yes. But it was a smile sans the Ashley-bitch-face look.
"Thank you..." I mumbled while looking at her eyes.
And that same force--maybe--was also the one responsible for the action that Auntie Maris did.
She smiled back at me.