Marco's POV
Bakit ngayon? Bakit ngayon pa?! Kung kailan na ayos na SANA dun pa siya dumating.
Hell.
"Marco, kainin mo ito." Sinusubukan niya ako na isubo sa akin ang kutsara na may lamang lugaw.
Hindi ko binuksan ang bibig ko. Ayaw ko. Buti na lang kung si Vivoree, pero hindi. Si Isabelle ito.
"Ayaw ko." Tipid kong sabi. Pero pinipilit niya pa rin. Ugh !!
"Kainin mo na kasi. " wala na akong ginawa kundi sumubo.
Naiilang pa rin ako sa kanya. It's been a YEARS.
"San kaya pupunta ang mama mo?" tanong niya.
Ewan ko, umalis siya hindi sinabi kung bakit.
Naisip ko ulit si Vivoree, asan kaya siya ngayon? Nakauwi na ba siya ng ligtas? Naisip ko rin si Dad na on the way na dito, pati rin si Ate, bibisita kaya ang amazona na yun sa akin?
"Marco, did you missed me?" Tanong niya sa akin. .
Tss. Pagkatapos mo akong iwan.
"No. Why should I miss you?" Naasar ako sa kanya. Sana wala ma lang siya dito.
"Parang wala naman tayong pinagsamahan" sambit nito.
And so?
"Wala akong pake." Tinaasan niya ako ng kilay.
Pssh.
"Mar--" hindi ko na pinatapos ang sasabihin niya, sawa na ako.
"Shut up! Masaya na ako ngayon! Wag ka ng umepal! Just GET OUT!" I can't control my temper anymore.
Kusa siyang umalis. She shouldn't return.
...............
Vivoree's POV
Ilang araw na rin buhat nung kinausap ako ng nanay ni Marco. At hanggang ngayon, iniisip ko pa rin yun.
"Ayos ka lang?" Napatingin ako sa babaeng tumabi sa akin na umupo sa damuhan sa ilalim ng Acacia.
"Ayos lang ako Gielyn, may iniisip lang. " ngumiti siya sa akin. Mabait naman pala kasi sya.
Siguro ito na yung right time para magkaayos talaga kami.
"Vivoree, alam kong malungkot ka pa rin sa pagkawala ng kaibigan mo, at ngayon, si Marco na hindi pa rin pumapasok.." Napalaki ang mata ko sa sinabi niya.
Ngumiti siya sa akin. Isang nakakalokang ngiti.
Naalala ko tuloy kung paano namatay si Tiffany.
*flashback*
Nabaril ni Tiffany si Marco kaya sinugod namin si Marco sa hospital.
Habang nasa operating room si Marco, ginagamot rin ako at chinechek rin ang operasyon ko.
Nung natapos na ako, pumunta ako agad sa operating room kung saan andun na rin sila Jake.
Napatingin ako kay Yong ng may tumatawag sa phone niya. Napatingin agad si Yong sa akin at binigay ang phone.
Hello?
Vivoree?
Ano po yun?
Kinausap ako ng pulis na pumunta sa room 123 sa same hospita dahil binaril daw ni Tiffany ang sarili niya sa loob ng kotse dahil gusto niya raw sundan si Marco sa heaven. Baliw na talaga siya.
Sinamahan ako ni Edward at nakita ko si Tiffany, na dilat ang mata. Ng nakita niya ako, bigla siyang umiyak.
"Vivoree sorry. Patawarin mo sana ako. Mahal ko lang talaga si Marco, at ngayon, tanggap ko na, sayo siya may gusto. Patawarin mo sana ako" Umiiyak siya at hinawakan ko ang kamay niya.
Naawa ako sa kanya, kahit gaano ako nagalit sa kanya kanina, hindi pa rin mabubura na naging magkaibigan kami. Isang totoong kaibigan.
Kusa na lang rin tumulo ang mga luha ko.
"Tiffany, pinapatawad na kita. Kaibigan pa rin naman kita diba? Naging magkakapatid na rin ang turing natin nila Erica sa isa't-isa kaya magpagaling ka na agad" halos sobra na ang kapit ko sa kamay niya. Hinang-hina na siya.
Ayaw ko siyang mawala.
Iyak ako ng iyak. Hinalikan ko ang kamay niya.
Dumating na rin sila Claire at Erica at lumapit sila kay Tiffany.
"Tiffany!" Sabay nilang sabi at hinawakan si Tiffany.
"Patawarin niyo ako lahat. Naging masama ako sa inyo." Hinawakan niya ang pisngi ni Claire tapos hinawakan niya ang kamay ni Erica.
Nakaramdam ako ng may humawak sa balikat ko, si Edward.
"Oo, niloko mo kami, pero mahal ka pa rin namin. Kaibigan ka parin namin. " umiiyak na rin ngayon si Erica.
"Salamat sa lahat. Mamamatay naman na rin ako, ingatan niyo ang sarili niyo, lalo ka na Vivoree, ingatan mo si Marco." Ngumiti siya sa akin.
Hindi nagtagal ay nahihirapan na siyang huminga, tumawag agad si Edward ng nurse.
"Paalam na mga kaibigan ko. Salamat sa lahat. You will remain in my heart forever. At sorry rin sa lahat." Hinang-hina niyang sabi at dahan-dahan niyang pinikit ang mga mata niya.
Kusang yumakap si Claire sa kanya.
"Tiffany!" Iyak siya ng iyak si Erica napaluhod ng kusa at ako, nakatingin lang ako kay Tiffany at inaalala ang mga ala-ala namin.
Nahuli ko ang sarili kong umiiyak.
Mamimis kita Serene Tiffany Alonzo Rasmund. You will also remain in our hearts forever.
*flashback ends*
"Nasa huli talaga ang pagsisi" sabi ni Gielyn sa akin.
Pinunasan ko ang luha ko.
How I missed her already.
"Gielyn, matanong ko lang, paano niyo pala kami nasundan sa warehouse?" Tanong ko.
Dumating kasi sila agad kasama ang pulis, pero paano nila nalaman na andun kami?
"GPS . nadetect namin dahil sa phone ni Edward." Sagot nito. Ahh.
"Salamat haa. Kung hindi kayo dumating, baka hindi na tayo nag-uusap ngayon."
"Ano ka ba, ako ng ang dapat magpasalamat sayo dahil sa mabuti mong puso. Bilib ako sayo." Sabi niya. "At sorry rin. Pwede ba tayo maging friends?"
Hinawakan ko ang kamay niya.
"Siyempre." Niyakap niya ako.
Atleast, unti-unti na ring naayos ang lahat. Kaso, naalala ko yung sinabi nung nanay ni Marco.
"Mahal na mahal ba talaga ni Marco si Isabelle?" Naging seryoso ang tingin niya sa akin
"Paano mo nakilala si Isabelle?" Tanong niya.
"Sa hospital. Well, maganda nga siya."
"Noon. Oo, baliw na baliw talaga si Marco sa kanya pero tulad nga ng sinabi ko, NOON. Ang mahalaga ang NGAYON" sabi niya.
Bakit kasi kailangan pang bumalik ang nakaraan, eh tapos na nga kasi eh.
Ilang araw na rin buhat nung nag-usap kami ni Gielyn, maski si Rachelle, nagpapansinan na rin sa school. Kami naman nila Claire at Erica, minsan hindi pa rin maiwasan na mamis si Tiffany. Si Edward, ayun, naging magkaibigan pa rin naman kami, pero ramdam ko pa rin sa kanya ang pagkailang. Siguro, naiilang pa rin siya dahil sa pagbabasted ko sa kanya. Si Liezel, naka alis na rin ng bansa dahil may kailangan pa daw siya gawin, sila Jake, James at Yong, ayun, baliw pa rin. Si ate Chloe, nagiging katextmate ko na. Si Marco, ayun mis na mis ko na.
Nakalabas na siya ng hospital, pero hindi pa rin siya pumapasok.
"Girl, ok ka lang?" Napatingin ako kay ate Chloe at binigyan ako ng mineral water.
Andito kasi ako ngayon sa gym, nagpapractice ng hiphop dance kasama ang ilang classmates ko . Si ate Chloe, pumunta para kamustahin ako. Wala namang problema ang pagpasok niya dito, remember sa kanila ang school na ito.
Nakaupo ako sa sahig at ininom ang inabot niyang tubig sa akin. Nagpasalamat ako sa kanya.
"Pagod lang siguro ako ate Chloe. Musta na po si Marco?" Tanong ko.
"Ok naman na siya." Sagot nito.
Napatingin ako sa bag ko na nasa gilid ko lamang, kinuha ko ang cellphone.
Nakita ko , isang message from..
From: Mokong
Magkita tayo sa rooftop. Aantayin kita.
Kusa na lang tumibok ng mabilis ang puso ko.
"Ate Chloe, I have to go. Kitakits na lng tayo next time. May pupunta lang ako bye." Hindi ko mapigilan ang sarili ko na tumakbo agad sa rooftop.
Medyo malayo siya, pero hindi ako nakaramdam ng pagod. Naeexcite pa ako. Baliw na talaga ako.
Binilisan ko pa ang pagtakbo.
"Marco?" Tawag ko ng nakarating na ako sa rooftop. Pero---
"Tss. See? Hindi ka talaga lalayo sa anak ko. Konting text lang, napaniwala ka na agad?" Ano daw? At bakit siya ang may hawak sa phone ni Marco.
Psh.. I hate her mom, bakit ba kai kailangan niya itong gawin?
Sinabi niya sa akin na lumayo ako sa anak niya, pero ang hirap siguro nun gawin.
"Tinest lang kita. Pero wala, talagang hinahabol mo ang anak ko! Ginayuma mo ba ang anak ko? Hindi ko kasi siya maintindihan kung bakit siya nagkagusto sa isang katulad mo na mababang klase ng mga babae! Alam ko na ang tungkol sayo, kaya pls, lumayo ka sa anak ko, masaya na ang anak ko kay Isabelle, pupunta na sila ng US, dun na sila mag-aaral, ikakasal at magkakaroon ng pamilya, kaya, lumayo ka na para hindi ka masaktan ng todo sa huli." Pagbabanta ba yun or advice?
Kusa ng lang bumigat ang mga nararamdaman ko. Sasama na siya kay Isabelle, pero yung mga oras na niligtas niya ako, sinabi niya sa akin na mahal niya ako.
Sinabi niya yun sa akin! Pero bakit nita ginagawa ito sa akin ngayon? Am I too late?
Kusa na lang humakbang ang mga paa ko pababa ng rooftop. I am so DEVASTATED.
Lutang akong bumalik ng gymnasium, nakita ko ang mga kagroupmates ko na nakatingin sa akin. Nawalan na tuloy ako ng ganang magpractice.
"Practice ulit tayo guys!" Sabi ko at kunwaring ok.
Habang sumasayaw kami ng Monster By EXO, pinilit kong magfocus, ang hirap ng steps namin, hindi ko alam kung bakit ako naa-out balance, nakakalimutan ang steps pati kung saan ako nakapwesto, pati na rin facial expressions ko sa pagsasayaw, nawala na. Ano ba? Ayos lang naman akong nagpapractice kanina.
"Vivoree , ok ka lang ba?" Napatingin ako sa classmate kong lalaki na hinawakan ang ulo at chineck kung mainit ba ito. Ayos lang ako Rio.
"Ok lang ako, pero ang puso ko-- ugh ! Nevermind" ngumiti ito ng konti sa akin. Hindi ko alam kung anong meron at bakit siya napangiti pero isa lang ang masasabi ko, kamukha niya talaga si Exo Suho.
Waah! Promise, tapos ang galing niya sumayaw, gwapo pa.
"Ikaw naman kasi, pinipilit mong mahalin ang taong may mahal namang iba. Eh kung duon ka na lang sa taong matagal ng nagmamahal sayo, hindi mo lang siya napapansin dahil nabulag ka na sa pagmamahal na hindi naman kayang suklian."
Parang ewan itong si Rio, may nalalaman pang ganyan. Mahal naman rin ako ni Marco, diba? Diba?!
Pero, bakit niya pinili si Isabelle?