ASHLEY
PAGDATING KO NG Grandeur Hotel ay nagulat ako nang madatnan ko si Bobby na naghihintay sa akin sa drop off ng valet parking.
Looking more handsome while waiting for me. His arms casually crossed over his chest. Prente siyang patagilid na nakasandal sa glass wall kasama ang valet parking attendant.
I met gazes with the most beautiful dreamy eyes I saw in my entire life-Aldus's sexy dreamy eyes. His gaze never leaving my face. There was a mischievous half-smile on his lips.
Mabuti na lang talaga at nagkabati na kami ngayon. Kung hindi ay miserableng-miserable siguro ang pakiramdam ko ngayon.
Hindi ko na kayang mawala si Robert Aldus sa buhay ko. Malakas lang ang loob kong magsalita ng kung anu-ano dahil galit ako pero hindi ko naman kayang panindigan iyon.
And I was happy that he came back for me. At nagkaayos kami ngayon.
I gave my key to the valet parking attendant without taking my eyes off his face. Pagkatapos ay pareho naming sinalubong ang isa't-isa nang hindi pa rin tinatanggal ang tingin namin sa isa't-isa.
"What took you so long, my Gracie?" he asked me. His tone was teasing. Halatang nang-aasar dahil na rin sa isang maluwang na ngiting kanina pa niya pinipigilang lumabas sa labi.
"Kanina ka pa?"
He looked at his sports watch. "About seven minutes ago," mayabang niyang sabi, shrugging his shoulders.
Fuck shit. Nauna pa siya sa akin samantalang nauna pa akong umalis sa kanya?
Humiwalay kasi siya ng daan sa akin matapos niyang tapatan ang sasakyan ko at i-attempt na pababain ako para sa kotse na niya ako sumakay. But I never did-just to playfully spite him.
Binilisan ko pa ang pagmamaneho ko para mauna ako at makapang-asar pa sa kanya lalo. I even beat a red light and I knew that if Aldus found it out, pagsasabihan niya ako. Masyadong masunurin sa batas ang boyfriend ko. Siguro ay ayaw lang niyang mapa-trouble dahil sa reputasyong iniingatan.
"Sa'n ka dumaan?" nakalabi kong tanong.
He cocked an eyebrow at me. His lips forming a sexy smile, eyes glinting with mischief. "Eh, 'di sa hindi mo dinaanan," pang-aasar niya.
Marahan ko siyang hinampas sa tiyan na ikinatawa niya ng mahina. "Asshole," nakangiti kong sabi sabay irap sa kanya
He chuckled softly. Hinawakan niya ako sa kamay at marahang hinila sa paglalakad papuntang reception. "Let's go. May parusa pa ako sa 'yo." He looked at me sideways, squinting his eyes. "Hmmm? Ano kayang parusa ang ibibigay ko sa 'yo?"
Huminto ako sa paglalakad na naging dahilan para mahinto rin siya sa paglalakad. "Anong parusa? What are you talking about?" pagmamaang-maangan kong tanong.
"Sabi mo kanina ay may parusa ang mahuli sa pagdating dito-"
I cut him off. "Wala akong sinabing gan'un."
"'Wag kang denial. A deal is a deal," aniya at hinila na ako sa kamay para maglakad.
I giggled. "Jerk," mahina kong sabi pero sapat para marinig niya.
Nakita kong napangiti siya. "Yeah. Ako 'yung jerk at asshole na mahal na mahal mo," mayabang niyang sabi sabay sulyap sa akin. He even winked at me.
True.
I rolled my eyeballs. "Fucking duh."
"ALAM MO, FEELING ko nagtataka na 'yung nasa reception kung bakit tayo madalas na mag-check in dito tapos laging one night lang. Baka mamaya, ma-blind item ka na. Newsworthy ka pa naman." Sinundan ko ng hagikgik ang sinabi ko. Lalo pa at nakita kong napapalingon sa kanya ang mga tao sa lobby. May dalawang lalaking teenager ang nagpalitrato pa sa kanya. Naglalakad na kami noon papuntang elevator.
Bobby laughed quietly at marahang umiling. "Cobi is more newsworthy than I am-than all of us. Siya ang pinakasikat na player sa buong NUAP based on the poll made by a sports magazine. He's the top pick."
Tumingin ako sa kanya. Nasa tapat na kami ng elevator at naghihintay na bumukas iyon. Meron kaming kasabay na isang magpamilya na merong dalawang batang babaeng anak. I smiled at the little girls and they smiled back at me.
Hindi na nangingimi ang mga bata sa akin ngayon. Siguro ay dahil ngumingiti na ako sa kanila at hindi na mataray ang ekspresyon ng mukha ko.
Hindi tulad noon.
"Talaga? Hindi ko alam 'yun."
He smirked. "Hindi ka kasi nagbabasa," pang-aasar niya pero masuyo naman ang pagkakasabi. Napatingin tuloy sa amin ang mommy ng dalawang batang babae at ngumiti. Narinig din niya marahil ang biro ni Bobby.
I giggled at masuyo siyang pinalo sa braso. "Inaantok ako kapag nagbabasa," natatawang depensa ko sa sarili. "Hindi ako si Miranda na gising na gising kapag nagbabasa."
"Cobi's the most popular of all NUAP basketball players. Andrew came in at fourth place-"
"Eh, ikaw?" putol ko.
Bumukas ang pinto ng elevator. Pinauna muna namin nina Bobby ang magpamilya na sumakay.
"Sixth place," kaswal na sabi ni Bobby. Wala sa tono ang pagyayabang. Pinauna niya akong sumakay sa elevator habang hindi nagbibitiw ang mga kamay namin at pagkatapos ay siya ang huling sumakay.
Nandilat ang mga mata ko. I felt so proud. "Wow! Not bad, huh. Ang galing ko talagang pumili ng boyfriend." Papilyang itinaas-baba ko ang mga kilay ko sa kanya. He smiley grinned.
Pati ang mag-asawang kasama namin sa elevator ay napangiti sa tinatakbo ng usapan namin ni Bobby. Tumingin ako sa kanila habang merong proud na ngiti sa labi ko.
Pagdating ng seventh floor ay bumaba ang mag-anak. Kumaway pa sa akin ang dalawang bata na kinawayan ko naman pabalik. Naiwan kami ni Bobby sa loob ng elevator. Hinila niya ako at inayakap niya ang mga braso sa leeg ko mula sa likuran.
My most comfort zone.
Isinandal ko naman ang likuran ko sa dibdib niya. Pagkatapos ay malambing niya akong hinalikan sa punong tenga ko.
Shit, shit, shit. I could feel the bulge from his board shorts. Bumilis tuloy ang tibok ng puso ko.
"Cobi also tops the most popular among all NUAP athletes," he continued. Then he looked at me in the eye at my reflection at the elevator door. "Guess, who came in at third spot..."
I bit my lower lip. Base sa nakikita kong walang kangiti-ngiting reaksyon niya, alam ko na kung sino ang atletang tinutukoy niya na pumangatlo sa pinakasaikat sa lahat ng atleta sa buong NUAP.
Akki Eliseo.
Hinarap ko siya. "It's the guy-who-must-not-be-named-because-you-might-get-jealous-again," nakataas ang isang kilay na sabi ko. "Right?"
Nagsalubong ang mga kilay ni Bobby. "Better not mention his name," aniya habang nakasimangot. "It comes with bad luck," naiirita niyang sabi at saka ako hinila palabas ng floor namin. Mahigpit ang hawak niya sa kamay ko na parang may aagaw na naman sa akin sa kanya.
But I liked it. His possessiveness. The feel of it.
Fuck shit, Ash! Ang landi lang?
Masuyo ko siyang pinalo sa likod. "Ang bad mo," natatawa kong sabi.
PAGKASARANG-PAGKASARA NG pinto ng executive suite namin ay agad akong isinandal ni Bobby sa wall, cupping my face with his both hands and claiming my mouth in a possessive and passionate kiss.
I met his kiss. Passionate kiss for a passionate kiss. Iniyakap ko pa ang mga braso ko sa likod ng leeg niya at marahang sinuklay ang buhok niya sa likod.
He groaned. It was like a surrender that he was into it. I moaned while feeling his arousal. Ramdam ko iyon sa aking maong short-shorts mula sa kanyang suot na board shorts.
Bobby's tongue was demanding as the passionate kiss deepened. I tilted my head so that his lips could travel down my neck. Ang bawat dampi ng halik niya sa leeg ko ay tila nag-iiwan ng mainit na marka sa balat ko. Habang ang kamay niya ay naglalakbay sa loob ng halter dress ko-hanggang sa matagpuan ang gusto. He cupped my breast and gently squeezed it.
"Holy shit..." I said, moaning.
I was feverish hot-kalat na sa buong katawan ko. Pakiramdam ko ay nilalagnat ako. I was quite aroused myself, taking a lot of courage to resist to give in because I have my period.
Fucking, fucking monthly period.
Naramdaman niya siguro ang apprehension ko kaya itinigil niya ang ginagawa. Inalis niya ang isang kamay sa boobs ko. At marahang ibinaba ang halter blouse ko at inayos iyon.
"I almost forgot..." he softly said. His voice was a little dangerous-and frustrated. His gaze was burning with desire. At malinaw na nilalabanan niya iyon. He let out a long and very frustrated sigh.
"Monthly period..." I supplied. I was as frustrated as him.
"Pucha... Fuck that..." bulong niya. His breathing was ragged.
I cupped his face and kissed him softly on the lips. "Next time..." There was an underlying promised in it.
He smiled and dipped down his head. Magkadikit ang mga noo namin "Next time, wala ka ng lusot..." he whispered to my mouth. "Walang-walang lusot, my Gracie..." he drawled in his fucking sexy voice.
So sexy that I wanted to make love to him right there and then-monthly period be damned.
You and your perverted thoughts, Ashley Grace.
I kissed him softly and I teasingly bit his lower lip. "What now?" Masuyo ko pang hinimas ang pack abs niya.
I felt his bulge reacted with a jerk because of that.
Bad, Bulge...
He closed his eyes in exasperation. Nang dumilat siya ay napailing. Masuyo niya akong pinindot sa ilong. "Tease," malambing niya sabi. "'Wag kang ganyan, konti na lang at bibigay na ako." Sinundan niya ng tawa ang sinabi. "Baka humanap ako ng paraan para malusutan ngayon 'yang monthly period mo." Ang twinkle sa mga mata niya ay nagbabadya ng labis na kapilyuhan-at kaseryosohan.
Naramdaman ko ang pag-iinit ng pisngi ko. "Pervert."
Ngiti lang ang isinukli niya sa akin. At pagkatapos ay pumunta sa refrigerator at kumuha ng dalawang bottled mineral water. Binuksan niya ang isa at ibinigay sa akin. Pagkatapos ay iyong isang hawak naman niya ang binuksan.
Halos sabay kaming uminom. Ako ay tuyong-tuyo ang lalamunan ko dahil sa kiss at dessert na malapit nang mapunta sa totoong lovemaking.
Pinagmasdan ko siya habang umiinom ng tubig. Gumalaw pataas at pababa ang adam's apple niya habang tinunggang paubos ang tubig. Pareho lang siguro kami ng feeling.
'Tang 'nang adam's apple 'yan. That was one sexy adam's apple.
"Nagugutom ka ba? May gusto ka bang kainin...?" Pagkatapos ay isang pilyong ngiti ang sumilay sa labi niya. Pati ang tingin ay nanunukso. "...Bukod sa akin?" pilyong sabi niya.
I blushed. Pagkatapos ay natawa ako ng malakas. "God, Robert Aldus!" natatawang saway ko. "You are so..." iiling-iling kong sabi na hindi ko magawang maituloy ang salitang 'pervert'.
Natawa rin siya ng malakas at lumapit sa akin. Pagkatapos ay pareho kaming tumigil sa pagtawa at nagkatitigan. We were, more or less, two feet away from each other.
At kung ice cream lang ako, natunaw na ako sa init ng pagtitig niya sa akin.
Bahagyang kumunot ang noo niya na parang may pilit na inaalala. "Naisayaw na ba kita simula nang una tayong magkakilala hanggang ngayon?"
Hindi ako nakasagot. Wala kasi akong matandaang nakasayaw ko si Bobby simula nang una kaming magkakilala. And up until now. "Wala akong matandaang naisayaw mo na ako simula nang magkakilala tayo n'ung first year pa lang tayo." I bit my lower lip and smiled naughtily. "Well, of course, except for the kind of dance that we do in bed nowadays..."
Aldus threw his head back and roared out in laughter. His laughter thundered all over the room. Hindi naman nawawala ang pilyang ngiti ko sa labi.
Shit, Ashley Grace. Ang landi ng sagot mo.
When he looked at me again, his dreamy eyes were still dancing with laughter. "I don't mean that kind of dance-" Nagmuwestra siya ng qoute-unquote sa pamamagitan ng daliri sa salitang 'kind of dance'. "I mean, the real dance...us swaying to a music."
I looked upward for a moment. "Wala akong matandaan."
Tumangu-tango siya. "Wala rin akong matandaan." Inilahad niya ang isang kamay. "Then allow me to take this opportunity to dance with you-literally and not figuratively speaking." Bobby looked at me with so much fondness. "Can I dance with you, my Gracie?" malambing niyang tanong.
Napangiti ako. It was a sweet gesture. Natunaw na nga yata ang puso ko. "Always, Aldus-literal and figurative kind of dance...Always..." madamdamin kong sagot at ibinigay ko sa kanya ang kamay ko.
Inilagay niya ang isang kamay niya sa likod ng beywang ko at ako naman ay iniyakap ang isang kamay ko sa batok ni Bobby.
My first dance with my Robert Aldus.
Then we both gently swayed as if there was a music.
Inilapit niya ang mukha sa tenga ko. "I love you..." bulong niya.
Napangiti ako. Hindi ako sumagot. I just sighed in contentment and place my face on his solid chest.
Ang lugar na kung saan pinakakampante ako-sa mga bisig niya.
Nagtagal ng ilang minuto ang pag-sway namin maski walang music.
"Aldus..." maya-maya ay sabi ko.
Inilayo niya ng bahagya ang sarili sa akin para salubungin ang tingin ko.
"Given the chance, like in acquaintance party, would you have danced with me?" curious kong tanong.
He squinited his eyes on me. Na para bang may inaalala sa sinabi ko. Pagkatapos ay marahan siyang umiling. "I don't think so. You were bad news back then. Malaking issue kapag isinayaw kita." Pagkatapos ay nagsalubong ang mga kilay niya. "Why weren't you at the acquaintance party, by the way?" curious ding tanong niya.
I cocked an eyebrow at him. "Hinanap mo ako?" biro ko. Alm ko namang ako ang pinakahuling taong hahanapin niya-o ng kahit na sino pa-sa party na iyon.
No one one would look for the biggest bad ass bitch in the HFU.
He shrugged his shoulders. "Ang alam ko dahil sa It Girls, sa pangunguna ni Stasha, kaya na-approved ang acquaintance party. You were part of It Girls so you should have been there..."
I just smirked. Masama ang loob ko noon dahil kay Stasha ipinaubaya ang preparations para sa party samantalang sa akin galing ang ideyang ipetisyon ang pagkakaroon muli ng party.
Pinaghandaan ko iyon. If I were there, I would ask Jacob to dance with me. At dahil gentleman siya, hindi siya hihindi sa akin-maski na alam kong labag sa loob niya dahil alam kong may gusto na siya noon kay Miranda.
But I did not care. Gusto ko siyang makasayaw at hindi ko hahayaang mawala ang oportunidad na iyon sa akin. I would savor that moment-me dancing with Jacob Maravilla.
But now, looking back, it did not matter to me anymore. Gusto ko pa ngang matawa sa naisip kong kagagahang iyon.
Mabuti na ring hindi nangyari iyon. God made a way, I guess, for me not to attend the acquaintance party.
Naisip ko noon na iyon ang parusa ni God sa akin sa pagiging bitch ko.
"You didn't attend because you chickened out, did you?" pang-aasar ni Bobby. Nasa labi ang isang pilyong ngiti. "Alam mong hindi ka makakaporma dahil naroroon ang lahat ng kakampi ni Miranda."
Natawa ako ng malakas. Kung alam lang ni Bobby ang dahilan. "Me? Chickening out?" mayabang kong sabi habang mataray na nakataas ang isang kilay ko. "Robert Aldus, the acquaintance party was a chance for me to torture Stasha and Miranda. I wouldn't pass that up for the world." Then I put my best bitch-face.
He chuckled softly and then shook his head while the amusement was in his eyes. "Bad..." malambing niyang sabi.
Isang hagikgik lang ang isinagot ko. Iyon ang intensyon ko kung naka-attend ako-inisin si Stasha at takutin si Miranda pero mabuti na lang at hindi nangyari.
Pinarusahan ako ni God sa intensyon kong iyon.
"Why weren't you at the acquaintance party, Ashley Grace?" matamang tanong ni Bobby.
Alam kong biglang nagkaulap ang mga mata ko. Hindi ko alam kung napansin iyon ni Bobby dahil agad kong binago ang ekspresyon ng mukha ko. "Long story," kaswal kong sagot.
But I felt a pang of self-pity remembering the reason why I was not able to attend the acquaintance party.
Bobby looked intently at me. Parang hindi siya naniniwalang balewala sa akin ang kuwento tungkol sa hindi ko pag-attend sa party. "Try me, " he encouraged, hinawakan pa niya ako sa baba. "Marami tayong oras. We even have all night to talk about it."
Lumabi ako. Kapag naaalala ko iyon, hindi ko maiwasang maawa sa sarili ko.
Because for the nth time on that fateful day, I had no one.
Naglabas ako ng isang buntong-hininga. "I was running a high grade fever the night before the acquaintance party. I had to check in myself at the hospital-"
Nagsalubong ang mga kilay ni Bobby. "Wait, wait...wait," he said cutting me off mid-sentence. Kumawala siya sa dancing position namin. "You checked in yourself at the hospital? Wala kang kasama?" he asked incredulously.
Marahan akong umiling. "Just me, myself and I," sarkastiko kong sabi.
"Pucha..." tiim-bagang na sabi ni Bobby. Naiirita siyang malaman na nagpunta ako sa ospital nang walang kasama habang mataas ang lagnat ko.
Napalunok ako. Parang may bumikig sa lalamunan ko habang nagri-replay sa utak ko ang mga pangyayari.
It was too much to bear for anyone. But with me, I had to endure it. The pain-both physically and emotionally. Ang masakit na katotohanan na habang nilalagnat ako ng mataas at nanginginig at nanghihina ako, wala akong inasahan kundi ang sarili ko lang.
Because I had no one. I was alone. But I had to bear it. Kailangan kong maging matapang na dalhin ang sarili ko sa emergency. Nanginginig ang buong katawan ko at nanghihina ako pero kinaya ko kasi wala namang tutulong sa akin.
Bobby was clicking his jaw. Halatang galit sa sitwasyong kinalagyan ko. At ikinatuwa ko iyon dahil nakahanap ako ng kakampi kahit na tapos na iyon at nangyari na. "Where is your-"
"Mom's in Brazil. Tita Liezel was in Coron with the congressman. Dad was in business trip in Singapore. Auntie Maris and my siblings were at home but I'd die first before I ask for their help. At mukha namang wala silang pakialam sa akin so-" I shrugged my shoulders nonchalantly.
Gusto kong ipakita kay Bobby na hindi ko iyon ininda gayong ang totoo ay sobrang nasasaktan ako sa pangyayaring iyon.
Lumalabas lang na wala akong halaga para sa ibang tao noon.
"Were you confined?"
"Yes. Three days. Viral infection. I had to stay at the hospital for three days for the antibiotic to take effect. Kaya hindi ako naka-attend ng acquaintance party." I smirked. "Kaya hindi ko tuloy na-torture sina Stasha at Miranda," pa-bitch kong biro. "At sa panaginip ko na lang isinayaw ang ultimate crush ko na uber gwapong si Jacob Maravilla." Sinundan ko ng pagak na tawa ang huling sinabi ko.
But Bobby did not laugh at my joke. Nananatiling pinagmamasdan lang niya ako. "Sinong kasama mo habang naka-confine ka?"
No one.
"Dalawang beses akong dinalaw ni Patrick pero alam kong tumakas lang siya kay Auntie Maris," sabi ko na hindi direktang sinagot ang mga tanong niya.
Sobrang na-appreciate ko ang ginawang iyon ng half-brother kong si Patrick. He defied his mom for me. Mas nanaig sa aming dalawa ang pagiging magkadugo namin.
"Sinong kasama mo sa gabi?" hindi pa ring ngumingiting tanong ni Bobby.
"Wala."
"Pucha..." he muttered angrily.
I just pouted my lips. Nagiging emosyonal na ako sa pagtatanong ni Bobby. Ayoko na sanang alalahanin pa iyon pero ibinabalik ni Bobby ang malungkot at nakakaawang sitwasyon kong iyon sa pagtatanong niya.
"Pa'no kung may kailangan ka? Naka-detxrose ang kamay mo at siguradong nahihirapan kang kumilos."
"May mga nurses naman..."
Napahilamos siya sa mukha. "God, I couldn't imagine being confined in a hospital alone. Hindi ko iyon naranasan kahit kailan."
"Good for you," mabilis kong sagot at sinundan iyon ng isang pilit na pinasayang ngiti pero lumabas pa ring malungkot. Maging ang boses ko ay mahina...at malungkot.
Fuck shit. I could not help it. Magkaibang-magkaiba naman kasi ang pamilya namin ni Bobby.
Bigla akong niyakap ng mahigpit ni Bobby. "God, Gracie..." bulong niya sa akin. Parang hirap ang kalooban niyang malaman ang kwento kong iyon. "I'm sorry you had to go through it and endure it alone..."
Isinandal ko ang mukha ko sa malapad niyang dibdib. Hindi ko alam kung bakit sa sinabing iyon ni Bobby ay naging emosyonal na ako. Hindi ko na napigilan ang luhang kanina pa gustong lumabas na pinakapigil-pigilan ko lang dahil sa kagustuhan kong magpakita ng katapangan.
I pitied myself for that. Iyong walang gustong mag-alaga sa akin. Ilang beses na naiyak ako sa loob ng apat na sulok ng hospital room na iyon. Kaya ang pagdalaw ni Patrick na kahit na alam kong sumuway siya kay Auntie Maris ay napakalaking bagay sa akin.
Hindi ko na napigilang lumabas ang isang impit na hikbi sa labi ko.
Narinig marahil iyon ni Bobby at bahagya niya akong inilayo sa kanya. He looked at me fondly but inhaled sharply the moment he saw I was teary eyed. Hawak niya ako sa magkabilang-balikat habang nakatingin sa akin.
Itinuro ko ang mga mata kong basa ng luha. "Napuwing na naman ako..." sabi ko sabay turo sa mga mata ko. Ayokong sabihin ang salitang 'naiyak'.
Nakasibi at nanginginig ang mga labi ko dahil sa kapipigil sa pag-iyak. Pero kahit na anong pigil ko ay bumabalon ang luha sa mga mata ko.
'Tang 'na. Si Bobby kasi, eh.
Bobby gently cupped my face and kissed the tears away from my eyes. Napapikit ako at maski paano ay napangiti. It was a sweet thing to do.
And when I opened my eyes, wala na ang luha ko. Kung meron mang natira ay masuyo niyang pinahid iyon ng magkabilang-hinlalaki niya. "I'm sorry, I wasn't there during that time. I am sorry you had to endure it alone..."
I was teary-eyed again. Napasibi pa ako.
Bobby gently wiped the tears away form my eyes. "But remember this, Gracie...From this day forward, you will never be alone again. It will always be you and me-Aldus and Gracie," masuyo niyang sabi na hindi inihihiwalay ang dreamy eyes niya sa mga mata ko. "And I swear to God, that I will always be here beside you. Kapag masaya ka, kasama mo ako para makisaya sa 'yo. Kapag malungkot at nasasaktan ka, kasama mo ako at hindi kita iiwan. I will do everything I can for you not to experience those bad things again. Hindi ko na rin hahayaang saktan ka pa ng ibang tao. Walang pwedeng makapanakit sa 'yo habang nasa tabi mo ako. I will help you erase those shitty things in your memory. Papalitan ko lahat ng masasayang memories natin. The Aldus and Gracie happy memories. You will always have me-in this lifetime and the next..."
Sumibi ako. Bumalon na ang luha sa mga mata ko. "Why are you making me cry?" I whispered through tears. Humikbi ako.
"I am not..." aniya at hinalikan ako ng mabilis sa labi.
I cradled his face in my palm. "Thank you for coming into my life..."
He pinched my nose-the Robert Aldus way. "It's a privilege to be in your life, my Gracie," masuyo niyang sabi at pinahid ang luha sa mga mata ko. "You make me happy."
"I love you..." masuyong bulong ko.
I was lucky to have him in my life. 'Tang 'na. Ang swerte ko talaga.
"I love you more. Tandaan mo lahat ng sinabi ko, okay?" malambing niyang sabi habang ang dreamy eyes niya ay puno ng pagmamahal na nakatingin sa akin.
Suminghot ako. I pouted my lips. "Dapat lang. Dahil kapag hindi ka tumupad sa mga pangako mo, isasampal kong lahat 'yun sa 'yo. Word for word," nakangiti kong banta.
Bobby roared out loud in laughter. "Jesus, Ashley Grace. Magiging battered husband yata ako sa 'yo," biro niya. His dreamy eyes holding my gaze. They were full of love.
"It was..." Kumunot ang noo ko sa naalala ko. Bobby was waiting for what I have to say. "It was Stasha who kept on texting me. Kinukumusta at hinahanap niya ako dahil ilang araw na akong hindi pumapasok. Seriously, I felt her sincerity and worry. Pero hindi ako nag-reply sa kanya. Alam kong maaawa siya sa akin kapag nalaman niyang nasa hospital ako-na mag-isa at walang nagbabantay. Pity was the last thing I needed that time. That's why I shut her off."
"Walls..." naiiling na wika ni Bobby. Alam kong hindi siya sang-ayon sa ginawa kong pande-deadma kay Stasha noon.
"Everybody was talking about the acquaintance party pagpasok ko," I continued. "Ako lang ang walang maikuwento tungkol doon. At ang masaklap pa, inaway ko pa si Stasha nang magkita kami sa classroom. Ang saya kasi ng aura ng mukha niya at nainggit ako," I winced. Nahihiya ako kay Bobby sa rebelasyon kong iyon. At higit sa lahat nahihiya ako sa sarili ko.
God, I was really a fucking bitch and bully that time.
Hindi kumibo si Bobby. Basta nakatingin lang siya sa akin.
I wrinkled my nose. "Ang bad ko, 'no?"
Marahan siyang tumango. "Yeah..." pagsang-ayon niya.
I pouted my lips exaggeratedly. Parang gusto ko ng magtago sa ilalim ng mesa sa hiya. Yumuko ako.
But Bobby held my chin up gently. He gave me tender and full of love look. "But that's water under the bridge now, my Gracie," masuyo niyang sabi. "Ang mahalaga, na-realize mo ang pagkakamaling iyon at pinilit mong itama. You're a changed person now. Naniniwala ako sa puso ko na hindi mo na iyon gagawin pa ulit."
I smiled at him. It was the sweetest smile I gave to somebody.
He was fucking right. God gave me this second chance. A chance to love and be loved deeply by a good man and good friends. Hindi ko na iyon sasayangin pa.
Inilahad ko ang kamay ko sa kanya. "Dance with me, my Robert Aldus. Kunwari, today is the acquaintance party. And then you saw walking slowly inside the gym, looking so hot and sexy and sassy." I bit my lower lip in a provocative way. Nangingiti ako sa sarili kong naiisip na eksena. "And then your dreamy eyes locked to mine. And you are now mesmerized by my beauty..."
He scanned my whole face. Mula sa mga mata ko pababa sa labi ko hanggang bumalik ulit sa mga mata ko. Hindi na niya binitiwan ang mga pagla-lock ng mga tingin namin.
"I am now. Hindi pa ba obvious?" he playfully asked, the side of his lips forming a sexy upward curve.
So hot and sexy. Fuck shit.
"And then you'll ask me to dance with you even if I am the biggest bad news you ever heard of. Dahil hindi mo kayang pigilan ang sarili mo sa hatak ng charm ko sa 'yo." Sinundan ko iyon ng isang matamis na ngiti.
Bobby gently touched my cheek. His intense stare never leaving my eyes. "Fuck the bad news thing," he said, almost a whisper. "I'll definitely dance with you. I'll even kiss you..." His eyes twinkled with happiness. "Like this..." Then he dipped his head down to meet my waiting, parted lips.