Pokazałam pokój chłopakowi. Wiedział doskonale gdzie jest mój.
Długo nie musiałam czekać. Usłyszałam jak ostrożnie otwiera drzwi.
-Księżniczko śpisz?
-Nie. Chodź.
Wszedł po ciuchu i usiadł koło mnie na łóżku.
-Możemy porozmawiać?
-Jasne. Przecież wiesz że możesz mi wszystko powiedzieć.
-Chciałem Cię jeszcze raz przeprosić za moją matkę.
-Daj już spokój. Nie wzięłam sobie tego do serca.
A na prawdę pękło w pół.
-Mogę Ci wytłumaczyć dlaczego tak jest.
I właśnie zdałam sobie sprawę dlaczego jego matka mnie nie lubi. Przypominam jej zmarłą córkę.
-Nie musisz. Poskładałam sobie wszystko w całość.
-Masz może jakieś pytania odnośnie Czarnych?
-Zabiłeś kogoś?
Nie chciałam głośno tego mówić.
-Tak. Złych ludzi i jednego dobrego... przypadkiem.
-Przypadkiem?
-Tak. To był wyścig. Wchodziliśmy w zakręt. Nie zauważyłem że jedzie za blisko mnie. Mój motor się położył zahaczając jego. Ja poleciałem do tyłu. On też, ale znalazł się pomiędzy moją a swoją maszyną, które zgniotły mu brzuch. Po trzech dniach zmarł w szpitalu.
-Syn Mariusza?
-Tak. Nie zrobiłem tego specjalnie.
-Ale ja nie mówię że specjalnie to zrobiłeś. To był wypadek. A co się stało z Mariuszem?
-Chyba nie chcesz wiedzieć.
-Chcę. Chciał Cię zabić!
-Liw się nim zajęła z chłopakami. Prześpij się. Jutro jedziemy na wyścigi wieczorem, a rano chciałem zabrać Cię na plażę.
Pocałował mnie i wstał.
-Dobranoc piękna.
-Dobranoc Łobuzie.
Zasnęłam.
Rano obudził mnie delikatny pocałunek.
-Dzień dobry księżniczko.
-Hej
Odpowiedziałam sennym głosem.
-Chodź zabieram Cię na śniadanie.
-Muszę wziąć prysznic.
-Masz pół godziny.
Uśmiechnął się i wyszedł. Szybko wstałam z łóżka i udałam się do swojej łazienki. Po wykąpaniu się, ułożeniu włosów ,wybrałam ciuchy. Mamy jechać na plażę, więc wybór padł na wytarte krótkie spodenki, szeroką bluzkę i adidasy. Spakowałam jeszcze w małą torbę bluzę, duży ręcznik, olejek do opalania i kominiarkę. Nie wiedziałam czy przyjedziemy jeszcze do domu, a ma mu jechać na wyścig. Mój pierwszy. Usłyszałam dźwięk smsa.
Nieznany:
Zapłacisz mi za wszystko ty mała dziwko!
Mariusz? Max? Damian?
Nie mam pojęcia kto to.
Ja:
Pierdol się.
Wiedziałam jedno. Będąc dziewczyną szefa gangu jestem nietykalna. Poszłam do kuchni gdzie siedział Krystian z moją mamą. Śmiali się z czegoś. Wtedy zauważyłam na stole album ze zdjęciami z mojego dzieciństwa.
-Mamo!
-Co się stało skarbie?
-Po co to pokazujesz?
Byłam zażenowana. Były tam bardzo kompromitujące zdjęcia. Wiem byłam dzieckiem ale jakoś źle się z tym czułam że mój facet ogląda tę zdjęcia.
-To mi się najbardziej podoba.
Powiedział Krystian. Podeszłam do wyspy i ujrzałam siebie na jakimś małym motorku u babci na wsi. Miałam z 5 lat. Pamiętam to. Uwielbiałam wakacje tam spędzać. Obok w domu mieszkała pani Gabrysia. Przyjeżdżał do niej wnuk i wnuczka. Lubiłam ich.
-Krystianie możesz zatrzymać to zdjęcie.
Mama przesunęła fotografie przed chłopaka.
-Dziękuję bardzo.
-Jedziemy?
Chciałam zapobiec oglądaniu drugiego albumu z przedziału wiekowego rok-trzy lata. Słodki pulpet topless na kocu...
-Pewnie. Chodź.
Wsiedliśmy do auta i pojechaliśmy w stronę nabrzeża. Śniadanie zjedliśmy u "Beatki", która serwuje najlepsze naleśniki w mieście. Potem pojechaliśmy na plażę. Okazało się że Książę wcześniej umówił się z Alanem i Wiktoria.
-Chodź idziemy po lody.
Powiedziała moja przyjaciółka. Kupiłyśmy cztery wielkie, czekoladowo waniliowe świderki i wróciłyśmy na plażę. Na wejściu zauważyłam że Krystian rozmawia z jakąś dziewczyną. Zbliżała się do niego coraz bliżej. Puściłam lody ktore trzymałam w ręku i uciekłam z tamtąd. Pocałowali się. Nie chciałam tego widzieć... Czułam się źle. Dostałam wiadomość , chwilę później drugą.
Krystian:
Księżniczko wróć. :( nie wiem co widziałaś ale to nie jest tak jak myślisz!
Nieznany:
Nie biegnij tak szybko, bo nóżkę złamiesz skarbie. :D
Odwróciłam sie i...