ASHLEY
“BOB…”
NAPABALIKWAS AKO mula sa pagkakayakap ni Bobby.
I knew that voice. That fucking irritating and hateful voice.
It was Patty Rivera. Or should I say, Snakey Patty?
Ay, putang ina naman!
Bumilang muna ako mula isa hanggang lima--hanggang mapakalma ko ang sarili ko sa inis at maayos ko ang ekspresyon ng mukha ko.
Naka-shorts at tank top siya saka rubber flip flops. I remembered she lives two floors up of Francis’s unit at 15th floor in the same condo building.
Nakangiti na ako--papilit nga lang--nang harapin ko si Patty. “Patty!” kunwari ay gulat kong sabi.
Bobby and I were still both sitting on the edge of the car’s hood. Nakayakap pa rin ang braso niya sa balikat ko habang hawak ang baso ng kape sa kabila.
“Hi, Ash,” bati ni Patty at ibinaling na agad ang tingin kay Bobby. “Hi, Bob. You’re here pala.”
Obviously, bruha. Hindi mo ba nakikita?
Gusto kong magtaray. Ang hirap magpaka-plastic lalo na at hindi naman ako plastic.
Behave, Ashley Grace. Make Miranda proud by not making patol to the impakta, paalala ko sa sarili ko.
“Why are you here, Patty? Gabi na, ah? Dapat nagpapahinga ka na,” kaswal kong sabi. “Beauty rest ka na…” dagdag ko pang sabi sa pa-sweet na boses na kahit ako ay naki-cringe sa sarili ko.
Para gumaganda-ganda ka naman maski konti… kung pwede ko lang sanang idagdag
“Nalaman ko kasing hindi pa kayo tapos sa ginagawa n’yo,” aniya na kay Bobby nakatingin. “So I brought you brewed coffee. Then Francis told me you went down--“
“To meet me,” mabilis kong sagot. “He’s safe. He’s with me. Hindi mo na siya kailangang hanapin pa. And I already brought him coffee.” Pigil na pigil ang panggigigil sa boses ko.
Nagsulat ako ng salitang ‘fuck’ sa hita ni Bobby at nilagyan ko pa ng exclamation point na ikinaigtad niya. He was biting his lower lip to suppress the smile. Alam kong nakikiliti siya. O gusto na ring matawa sa ginagawa ko.
Nagsulat naman siya ng letter ‘I’, isang korteng puso at letter ‘U” sa braso ko.
“There’s hot brewed coffee upstairs, Bobby,” malambing na sabi ni Patty. Her eyes directed to Bobby.
To my Bobby.
Bobby smiled casually. “I’m already having my coffee, Pat." Itinaas pa niya ang coffee cup na hawak.
Umismid si Patty. “Malamig na ‘yan. Mainit ‘yung nasa itaas.”
Umarko ang isang kilay ko.
Mainit pala. Kung ibuhos ko kaya sa kanya para manahimik na siya?
Bobby smiled again. Tumingin siya sa akin at saka ibinaling ang tingin kay Patty. “Hindi naman ‘yung kape ang mahalaga, Pat… Kundi ‘yung may dala ng kape.”
Bobby shifted his gaze to me and I rolled my eyeballs. May hatid na kilig ang sinabi niyang iyon sa akin.
Especially with his sexy and expressive dreamy eyes.
Nakita ko ang pagbabago ng ekspresyon ni Patty. Waring natigilan.
At bumahid ang lungkot sa mukha na agad din naman niyang naitago sa pagngiti nang matipid.
‘Tang ‘na! Ngayon niya sabihing wala siyang gusto sa Bobby ko.
But me being mapang-asar, I giggled, a little exaggeratedly and pinched Bobby’s cheek. Gusto kong ma-witness ni Patty ang public display of affection kong iyon.
Sa mga nakakakilala sa akin, alam nilang nang-aasar ang hagikgik ko na iyon.
Ewan ko na lang kung kilala na ako ni Patty. Kung hindi pa, handa akong ipakilala sa kanya ang tunay na Ashley. O maging ang dating Ashley. The Notorious Ashley.
“Itaas mo ‘yung paa mo, Patty. Naaapakan mo ang mahaba kong buhok.”
“Oo nga, eh,” matipid niyang sabi. “You’re such one lucky girl.”
And I heard it. The sarcasm in Patty’s voice.
Pumormal ang mukha ko. “Indeed, Patty. At wala akong balak na pakawalan pa si Robert Aldus ko.” Humilig ako sa balikat ni Bobby. “I am ready to fight for him, eye for an eye. Tooth for a tooth.” Ngumisi ako at diretsong tiningnan si Patty.
I hope Patty gets the underlying message in my words. Para wala ng gulo.
Si Bobby ay napakamot na lang sa batok. He was already uncomfortable. Dinig na niya ang inis sa boses ko.
Pumormal ang mukha ni Patty. “Hinahanap ka na nila sa itaas, Bob."
“Nagpaalam ako kay Francis that I’d see Gracie,” sagot ni Bobby. “Hindi pa naman niya ako hinahanap.” Sinundan ni Bobby ng ngiti ang sinabi.
Bobby looked so tired to argue kaya naman tumayo na ako at hinarap si Patty. “Kabababa lang niya, Patty.” Wala na ang ngiti sa labi ko.
Kung makaasta si Patty ay para siyang kagrupo ni Bobby na nalalamangan sa gawain.
Patty let out a sigh. “You have to understand, Ashley, that Bobby and his groupmates are doing an important report to be submitted tomorrow morning. Hindi siya dapat naiistorbo.”
Nagpanting ang tenga ko sa narinig. But Bobby’s hand was already clasped with mine. Isang paraan niya para mapigilan akong sugurin si Patty. Tumayo siya at inakbayan ako.
“Oh, I clearly understand, Patty. But you also have to understand that they have to have at least a fifteen-minute break to rest. Ginagawa n’yo rin ‘to ng mga ka-groupmates n’yo kapag nangangarag na kayo ‘di ba? Bobby deserves a fifteen-minute break—a beautiful fifteen-minute break like me.” Ngumiti ako kay Patty nang matamis at saka ko ibinaling ang tingin ang kay Bobby.
Mas nilandian ko ang tingin ko kay Bobby. Para patayin sa inggit si Patty.
‘Tang ‘na ang epal lang!
“And besides, kabababa lang niya, like, mga five minutes ago nang umentra ka,” mabilis kong sabi bago pa maibuka ng impakta ang bibig niya. “Nauubos na nga ang fifteen-minute break niya sa kasisingit mo sa pag-uusap namin. Hindi ko nga alam kung bakit narito ka at nakikipuyat gayong hindi mo naman sila ka-group. Don’t you have works or assignments to do? Or better yet, sleep,” mataray kong sabi.
Para namang natigilan si Patty sa tono ng pananalita ko.
She swallowed and cleared her throat. “I’m sorry. I’m just worried kasi baka hindi ninyo matapos ang report.” It was directed towards Bobby again.
Deadma na naman ako sa impakta.
Bobby sighed. “I understand, Patty. But I am the leader and I am taking the responsibility. Nagkape lang naman ako. I am sure, nagpapahinga rin sina Francis sa itaas. But thank you for your concern.” Nginitian ni Bobby si Patty.
Para namang nakahinga nang maluwang si Patty. “Let’s go upstairs?”
Nanlaki ang mga mata ko. At talaga namang hindi tumitigil si Patty. “Ay, hindi pwede. May ten minutes pa ako para kausapin si Bobby ko. Mauna ka na,” pagtataboy ko.
“You go ahead, Pat. May hinihintay lang ako.”
Sasagot sana si Patty pero may nakaagaw ng pansin niya sa bandang likuran namin kaya pareho rin kaming napalingon ni Bobby.
It was Jacob. Nakaparada na pala siya hindi kalayuan sa amin at ngayon ay papalapit na sa kinatatayuan namin. He was in his pambahay attire--rubber flip flops, shorts and t-shirt. But still, you would give him a second look or even a lingering look because he was so attractive. Hindi nakakapagtakang naging crush ko siya noon.
I shifted my gaze to my Bobby. He was smiley grinning while looking at Jacob.
My Bobby. The most handsome guy for me. Hindi ko siya ipagpapalit kahit na sa sampung Jacob na crush ko noon.
“Bro…” bati ni Cobi at niyakap si Bobby. “Na-miss kita, ah.”
“Na-miss din kita,” sagot naman ni Bobby.
Umikot ang mga eyeballs ko. “Tch… Bromance…” tukso ko.
They both chuckled. Cobi looked at me. “Hello, Ash…” Ngumiti siya. “Love na love ka talaga nitong best friend ko. Nag-hire pa ng gwapong bodyguard para lang masigurong makakauwi ka nang safe sa bahay.”
I flipped my hair. “Ganda ako?” mayabang kong tanong.
Nagkatawanan kami. Sa gilid ng mga mata ko ay nakita kong nakamata lang sa amin si Patty.
Mukhang timawa. Buti nga sa kanya.
Isang kapilyahan ang pumasok sa kukote ko. Hinila ko si Jacob palapit kay Patty. “Oh, my bad!” tili ko. “Hindi ko pa naipapakilala si Patty sa ‘yo. Patty, si Cobi. Cobi si Patty.” Sumulyap ako kay Cobi. “Pangalawa ka sa ranking ng crushes niya sa Roaring Lions,” pag-iimporma ko. “’Di ba, Patty? Second most crush mo si Cobi?” nang-aasar kong sabi.
I felt Patty’s awkwardness and it made me happy. Buti ngang mapahiya siya.
Labis ang pagtatanong sa mga ni Cobi. Napapangiti na nga ako sa reaksyon niya pero pinipigilan ko lang dahil gusto kong ipakita kay Patty ang iritasyon ko.
I put out my cellphone from my pocket. “Halika picture-an kita kasama ang second most crush mo. Pero ‘wag kang masyadong lalapit, ha? May girlfriend na kasi si Cobi. ‘Yung best friend kong si Miranda. At mahal na mahal ni Cobi si Miranda kaya wala ka pag-asa…” Sinundan ko ng tawa ang sinabi ko. “Actually, wala ka ng pag-asa sa mga lalaking may gitlfriend na.”
Boom! Kung naririto lang ang pilyong si Andrew Rufino, he would say that with matching hand gestures.
“Ahm… No…” tanggi ni Patty. “Nakakahiya.”
Marunong ka palang mahiya na impakta ka…
“Sus, ano ka ba? Okay lang. Second most crush mo siya, ‘di ba?” Pinakadiin-diin ko ang salitang crush.
Hinila ko si Cobi at itinabi kay Patty. Nagpapasaklolong tumingin si Cobi kay Bobby.
Napakamot lang si Bobby sa likod ng ulo at itinaas ang dalawang balikat para sabihing wala na siyang magagawa.
Mabilis kong kinuhan ng picture ang dalawa na walang nagawa. Pero nakita ko nag matalim na tingin na ipinukol sa akin ni Patty bago siya papilit na ngumiti sa camera.
I am ready, Patty… nanghahamon kong sabi sa sarili.
“Aakyat na ako,” agad na sabi ni Patty matapos ko silang picture-an. Tumingin siya kay Bobby. “Bob, aren’t you going, too? Andyan na ang sundo ni Ashley.”
Fuck shit talaga. Ang lakas ng loob ng impakta.
“Ay, hindi,” mabilis kong kontra na gumitna sa tingin ni Patty kay Bobby. “Dito lang muna siya sa piling ko.”
Seryoso ako r’un.
“You go ahead, Pat. May ibibilin pa ako kay Cobi.”
Patty pouted her lips. “Okay…” dismayadaong sabi ni Patty.
Humarap sa akin si Bobby. “Ihahatid ko lang si Patty sa lobby,” paalam niya.
Nagsalubong ang mga kilay ko. “What?!”
Nakikiusap ang tingin ni Bobby.
I rolled my eyeballs at pagkatapos ay tiningnan siya nang masama.
Nagpapaka-gentleman na naman ang boyfriend ko. Nakakainis pero wala akong magagawa kasi ganoon siya pinalaki ng mga magulang niya.
“Come on, Pat…” ani Bobby.
Isang natutuwang ngiti ang lumabas sa labi ni Patty. Pakiramdam siguro niya ay nakapuntos siya sa akin. “Bye, Ash. Bye, Jacob.”
Hind ako sumagot. I just waved at her at matipid na ngumiti.
Bye, impakta. ‘Wag ka nang magpapakita sa akin…
Kumaway din si Jacob. “Bye, Patty. Nice meeting you, by the way,” ani Cobi na merong pigil na ngiti sa labi na para bang nababasa niya ang nasa isipan ko.
Nang makatalikod ang dalawa ay saka ako naglabas ng isang malalim na buntong-hininga. “Bwisit!” I muttered.
Hinarap ako ni Cobi. “What the fuck was that all about?”
“Nakita mo? Nakita mo ang ginawa ng bruha? Naku, kung hindi lang inaalala ko si Bobby, binigyan ko na s’ya ng mag-asawang sampal!”
“Hey, easy…”
“Ako ba pa?” nandidilat ang mga matang sabi ko habang nakapameywang. “Kaya kong gawin ‘yun. Sinasagad na talaga ako ng babaeng ‘yun,” nanggigigil ko pang dagdag.
“Alam kong kaya mo. Pero hindi mo dapat gawin ‘yun. Not ever, Ashley.”
Naiinis na umupo ako sa hood ng sasakyan. Panay ang hinga ko nang malalim. Sumunod si Jacob at tumabi sa akin.
“Kalma, okay?” natatawang sabi ni Cobi. Hinawakan pa niya ako sa magkabilang-balikat. Nakikita siguro niya sa ekspresyon ng mukha ko ang labis na inis na parang gusto kong manakal ng babaeng may pangalang Patty.
“That annoying girl is crushing on my Bobby, Jacob…” sabi ko habang naniningkit ang mga mata.
“Really?” He lifted one corner of his lips. “Akala ko ba sabi mo sa akin may crush?” he joked.
“Utot ng Patty na ‘yun na mabaho!” naiirita kong bulalas. Nagagaya na ako kay Tita Liezel na nagiging jologs kapag naiirita. “Front ka lang niya at si Ryan. Pero ang totoo, kay Bobby siya may gusto. Nakita mo naman parang linta. Ayaw lumubay kay Bobby.”
Jacob just chuckled. Pagkatapos ay wala ng sinabi.
“Hay!” I muttered exasperatedly. “Bakit kayo ganyan ni Bobby? Wala kayong pakialam kung may crush sa inyo ang isang babae?”
Jacob let out a smile from his lips. “Because that’s the way it must be. Girls who are crushing on us don’t matter. We’re already taken, you know. Ang girlfriend lang namin ni Bobby ang importante sa aming dalawa.” He wiggled his eyebrows playfully.
Maski paano ay nawala ang inis ko sa sinabi ni Jacob. It made me smile. “Talaga ba?” nakalabing tanong ko. Naibsan niyon ang insecurities ko.
“Yes. But a little act of jealousy won’t hurt. Nakakagwapo lang sa part namin,” biro niya. “But just a little. May kasabihan na ang bawat sobra ay masama, ‘di ba?”
Napangiti ako. Pero nang maalala ko si Patty ay bumangon muli ang inis sa dibdib ko. “But there are girls like Patty who bring out the bitch in me. Na-witness mo naman, ‘di ba? At isa lang ang eksenang ‘to sa maraming eksena ng pagpapa-cute at hantarang pagpi-flirt niya kay Bobby. Kinukwento ba niya sa ‘yo si Patty?”
Umling si Jacob. “Simula nang mag-med school si Bobby, bihira na kaming magkita at magkausap. Hindi na kasingdalas noong nasa college pa kami. Sandaling oras na lang ang meron kami. Minsan inaagaw mo pang bruha ka…” Cobi pursed his lips and nag-aktong iniipit ang buhok sa tenga.
I laughed out loud. I loved it kapag nagbabakla-baklaan sila. “Ang galing n’yong magpanggap na gay. Kung hindi ko alam na straight kayo, iisipin ko na talagang gay kayong dalawa dahil d’yan sa bromance ninyo. Hindi ba nagdududa sa ‘yo si Miranda?”
Jacob chuckled. “Hindi pa. Pero alam niyang grade four pa lang kami, sabay na kaming naliligo ni Bobby.”
“Fuck shit! Talaga? Bakit hindi nakwento ni Bobby ‘to sa ‘kin?”
Jacob playfully put his hand on his lips. “OMG!”
“Damn you! Inunahan mo pa pala ako,” tukso ko.
He threw his head and laughed. “Anyway,” he said after. “To answer your question, no, hindi niya naikukuwento si Patty sa ‘kin. Never. Kung magkausap man kami, wala kaming ibang babaeng pinag-uusapan kundi ikaw.”
Fuck shit! Nakakatuwang marinig iyon. Walang Patty Rivera ang umookupa sa isipan ni Bobby. Ako lang.
Ako lang. Si Ashley Grace Lim lang.
“Ano naman ang pinag-uusapan ninyo tungkol sa akin? Come on, I want to know.”
“Nothing much. Sinasabi n’ya lang sa akin kung gaano siya kapatay na patay sa ‘yo. Kung gaano ka niya kamahal. Na wala siyang babaeng minahal nang ganito ka-intense kundi ikaw lang. Not even Kate na naging karelasyon niya for two years.”
I took in sharp breath. The feeling was mutual. Wala rin naman akong lalaking minahal nang ganito ka-intense katulad ng pagmamahal ko kay Bobby. I gave my everything to him. I even broke my own walls for him.
Umismid ako. “Tch… You’re pulling my leg, Cobi. ‘Wag mo nga akong inaano-ano.” Pabebe na ang boses ko dahil hindi ko na mapigilan ang kilig sa narinig ko. Marahan ko pang sinuntok si Cobi sa braso.
Humalakhak si Cobi. “Anong inaano-ano?” He pointed a finger at me. “Kinikilig ka, ‘no?” natatawang tukso niya.
“Leche!” natatawang singhal ko.
Lalo lang siyang natawa nang malakas.
“Sinasabi n’ya talaga sa ‘yo ‘yun?” paninigurado ko.
“Madalas. Dumudugo na nga ang tenga ko sa topic na ‘yun kasi paulit-ulit.”
I rolled my eyeballs. “I am sure gan’un ka rin kay Miranda.”
He just smiled. Kahit hindi sumagot si Cobi, alam ko naman ang sagot. Bistado ko na siya.
I let out a long sigh. “Alam mo kung bakit ako nagseselos?”
“Which…” He looked at me. “I sometimes find ridiculous. Bakit ka nagseselos sa mga babaeng may gusto kay Bobby? You’re a lot prettier than them--“
“I know. Pero wala akong magandang family background.”
Lumabas na naman ang isa sa mga insecurities ko. “Hindi tulad ni Patty na merong magandang background. She comes from a family of lawyers and legitimate siyang anak. Hindi tulad ko.”
Matamang tumingin sa akin si Cobi. “Ashley, hindi tumitingin sa gano’n ang best friend ko. He chose you because he loves you. That’s more than enough,” seryosong sabi ni Jacob.
I looked down. “I know…” I answered, barely audible.
A moment of slience passed between us.
“Natatakot akong mawala sa akin si Robert Aldus ko, Jacob,” seryoso kong sabi. “Kaya minsan ganito ako sa mga babaeng may gusto kay Bobby. Natatakot akong maagaw si Bobby sa akin. He’s…” I sighed and glanced at Jacob. “He’s everything I have. He’s my everything. I love him like crazy.”
Katulad kay Miranda, hindi na rin ako nahihiyang mag-confide kay Jacob kapag ganitong may pagkakataong seryoso kaming nag-uusap. In fact, para na ring si Miranda ang kausap ko.
“Ashley Grace, believe me when I say na hindi mawawala sa ‘yo ang best friend ko. He’s deeply and crazy in love with you. Marami s’yang plano sa buhay na kasama ka na. He doesn’t live for himself anymore but for you, too,” seryosong sabi ni Jacob na nagpalubag sa loob ko. “He would always exert his last ounce of effort not to lose the people he loves. Most especially you.”
Nagpakawala ako ng buntong-hininga at ngumiti. I was happy Jacob was here to remind me that.
“Kung mawawala man sa ‘yo si Bobby, hindi sa kanya manggagaling ang rason kundi sa ‘yo. Tulad ng nangyari sa kanila ni Kate.”
Kumunot ang noo ko. “What do you mean?”
“Ikaw ang may kasalanan at hindi s’ya. Hindi bibitiw ang best friend ko hanggang wala siyang nakikitang rason para bumitiw. Maybe if you hurt him to the core? Baka maging rason ‘yun.”
“Para iwan ako?” That thought hit me like a knife in the chest. Hindi ko kaya.
Saglit na tumahimik si Cobi.
“Please bear in mind that Bobby loves so deeply. Kaya kung masasaktan siya, magiging ganu’n din kalalim,” sabi ni Cobi na hindi diretsong sinagot ang tanong ko.
“As I have known him since we were kids, Bobby isn’t the confrontational type,” he continued. “He is always calm and diplomatic. Hindi katulad ko na minsan ay sugod lang nang sugod. Laging nagbibigay ng benefit of the doubt si Bobby. Laging mahaba ang pisi. Kaya para umabot ka sa dulo ng pisi niya, ibig sabihin, sinagad mo na siya. I wouldn’t even dare go to that level--iyong masagad mo ang pasensya ng isang Robert Aldus. Takot nga ako kay Bobby kapag nagagalit. Kasi nga hindi confrontational. Tahimik lang. Pero alam mong galit sa ‘yo. Ang hirap kaya n’un.”
Hindi ko rin gugustuhing umabot sa level na maubos ang pisi ni Robert Aldus sa akin. Kung si Jacob nga takot, kailangan ko na rin sigurong matakot.
“Is this some kind of a warning, Cobi?” I tried to lighten up our conversation.
“Not a warning but an idea about Bobby. Matagal ko na siyang kilala. Marami na kaming pinagdaanang away-bati. Mga away na nauuwi sa suntukan pa nga kung minsan. Pero hindi ako pumupunta sa level na uubusin ko ang pisi ni Bobby. I don’t know but I’m scared to do just that.”
Bigla kong naalala ang eksena kung saan sinundan namin ni Bobby si Kate papunta sa isang motel kasama si Zeke.
“I remember one time na sinundan namin sina Kate at Zeke na papasok sa isang motel. We waited for them to go out. Bobby was just quiet the whole time. Pero alam kong galit siya. But he confronted Kate and Zeke--head on. ‘Yun ba ang hindi confrontational?”
Jacob smiled like he knew that incident, too. Kaya malamang ay naikwento sa kanya ni Bobby ito. “Ah, hindi pa nasagad ang pisi ni Bobby pag ganu’n. Kapag kaya ka pa niyang harapin at kausapin, may pisi pa. Pero pag hindi na, I guess, that’s the end of it. Mahirap galitin ang taong tahimik at pasensyoso.”
“So, kapag nagkagalit kami ni Bobby at hindi na niya ko kinausap, meaning…” The idea sent a chill to my bone. Ayokong isipin na mangyayari iyon sa amin.
Jacob sighed. “Meaning, nasaktan mo siya nang husto at at nagdulot iyon ng malalim na sugat sa puso niya.”
I cleared my throat. Hindi ko alam bakit natakot ako. I did not want to lose my Bobby. “May… May insidente na bang gano’n?”
Jacob shook his head. “Wala pa naman. Because as I have known him through the years, no one dared to go to that level of hurting Bobby. Not even his parents or sisters. Come on, bakit mo sasaktan ang isang tulad ni Bobby na mabuting tao at kaibigan? I love him like he is my own true brother. I would not hurt him on that hardcore level, intentional man o hindi. I am ready to fight with him, side by side, katulad nang ginawa ko n’ung elementary days namin at hanggang ngayon. In every Bobby’s battle, I’ll be at his side. Tama man siya o mali.”
“Kahit mali siya?”
“Yes. I will not tolerate his wrongdoings pero siya ang kakampihan ko. Kasi best friend ko siya. We’re allies, no matter what. That’s the way it is.”
Hindi ako nakasagot. Napaisip ako sa mga revelations ni Jacob tungkol sa best friend niya. Hindi ko alam ang side na ito ni Bobby.
Ang lagi kong nakikita ay ang pasensyoso, mabait at mapagmahal na Bobby. Iyong laging handang magbigay.
I would not want to see that side of Bobby. I would not ever dare. Not ever.
“Sa tingin ko—“ ani Cobi na ikinatingin ko sa kanya. “Sa tingin ko lang naman… Ikaw lang ang pwedeng manakit kay Bobby na iindahin niya nang sobra. Because he loves you to the core. Ikaw ang Kryptonite ng isang Robert Aldus Gallego. That if you hurt him to the core, that would be his downfall.”
“Ganu’n?” Ang tanging nasabi ko.
“Yep. The guy loves you so much. More than he loves me, I believe. Nagseselos na nga ako, eh,” Jacob joked. “Seriously, kung papipiliin mo si Bobby between me and you, walang dudang ikaw ang pipiliin niya.”
I pouted my lips. “Hindi ko naman sasaktan si Bobby. Mahal na mahal ko siya.”
Ngumiti si Jacob. “It’s a relief to hear that.”
Then silence passed between us.
Napatingin ako sa relo ko. “Tang ina, bakit ang tagal bumalik ni Robert Aldus,” naiinis kong sabi. “Kita mo na? Siguro nilandi naman ni Patty. At ang bwisit mong best friend, nagpalandi naman yata.”
Napahalakhak si Jacob sa sinabi ko. “Grabe ka. FYI, sa maniwala ka o hindi, sa ‘yo lang nagpapalandi ang best friend ko.”
“Eh, bakit ang tagal. Sabi n’ya sa lobby lang, ‘di ba?”
Before Jacob could answer, a chat message came in to my cellphone.
Rome : Ingat ka pauwi, Grasya…
“’Yan… Isa pa ‘yan…”
Napatingin ako kay Jacob. He was cocking an eyebrow.
“Anong ‘yan, isa pa ‘yan?” I asked.
“Rome del Mundo,” matipid na sagot ni Jacob. Pero may implikasyong kung ano.
“What about him? Nakukwento ba siya ni Bobby sa ‘yo?”
“In passing, yeah. Rome irritates Bobby.”
“Just like Akki Eliseo irritates you when he texts and calls Mira?”
Nagsalubong ang mga kilay ni Jacob. “Yeah. Like that.”
Na-gets ko na. Bobby was jealous of Rome. Nasabi na niya ito sa akin noon.
I smiled at Cobi. “Thank you for the heads up.”
“And finally he’s here…” Cobi informed me when he saw Bobby running towards us.
Gusto ko siyang komprontahin kung bakit ang tagal niya. Pero umalingawngaw sa isipan ko ang sinabi ni Jacob.
Ashley Grace, believe me when I say na hindi mawawala sa ‘yo ang best friend ko. He’s deeply and crazy in love with you. Marami s’yang plano sa buhay na kasama ka na. He doesn’t live for himself anymore but for you, too,
Nang malapit na siya sa amin ay patakbo rin akong lumapit sa kanya. I cupped his face and kissed him on the lips. Nagulat man siya sa ginawa ko, alam kong nagustuhan niya dahil iniyakap niya ang mga kamay sa beywang ko.
And then he kissed me back. Deep and passionate.
“Sige, public display of affection pa,” tukso ni Cobi. “Sige, mang-inggit pa kayo!”
We were both chuckling when our lips parted. Pareho kaming natawa sa sinabi ni Cobi.
“Bakit ang tagal mo?” nagmamaktol kong sabi.
“Inihatid ko na sya sa unit niya.”
“Tch…”
“Sorry na… Naihiya akong iwan lang s’ya sa lobby, eh.”
“Tuwang-tuwa siguro ang impakta sa ginawa mo.”
He laughed quietly. “Sshhh… Kiss mo na lang ulit ako.”
I touched his cheek so gently. “Pasalamat ka at mahal kita kaya pinagpapasensyahan kita.”
A sexy smile crossed his lips. “Hindi ba dialogue ko ‘yan?”
“Whatever!” I met his gaze. “I love you,” madamdamin kong sabi. “I don’t want to lose you. I can’t afford to lose you…”
I was beginning to be emotional. Si Cobi kasi kung anu-ano ang pinagsasasabi tungkol sa best friend niya.
“You’re not going to lose me. I’m here to stay. I am your sidekick, ‘di ba?”
I cupped his face. “I won’t hurt you, my Robert Aldus. I promise you that.”
He kissed both my hands and placed them on his chest. “My heart is happy to know that.”
Then he stooped down to meet my lips with his.
“Hoy, tama na ‘yan! May bukas pa!” natatawang tukso ni Cobi.
“Don’t mind him. Inggit lang ‘yan,” Bobby whispered against my lips. “Just continue kissing me. My heart is happy when you do that.”
And I did just that while Cobi laughed while watching us.