İnanmaktan Vazgeçme

Bölüm 71

İnstagram: pembekalemindunyasi
                  
***                  

Tüm yorumlarınız için çok teşekkür ederim, keyifli okumalar ❤️

******

Sabahtan beri evde bir hazırlık telaşı vardı ama ben dönemin son sınavlarına hazırlanmak için saatlerdir çalışma odasında çalışıyordum. Bu akşam için Yağmur ve Tamer'i akşam yemeğine davet etmiştim; onları hem evimde ağırlamak istemiştim hem de bu bahaneyle evliliklerini kutlamak. Lakin sevgili kocam ilk andan beri evhama başlayıp çok yorulacağımı düşünerek evimdeki normal bir akşam yemeği için resmen eve bir sürü günlük yardımcı almıştı. Onlar da sabahın en erken saatinde eve gelip hem evi temizlemeye hem de yemekleri hazırlamaya başlamışlardı. Bana düşen sadece kıyafetlerimi giyinip, misafirlerimi karşılamak olmuştu. Ben de yarışmanın finallerine odaklanmadan önce son final sınavımı da vermek için kendimi odaya kapatmıştım. İyi ki bu dönem çok ağır derslerim yoktu; yoksa hamilelik ve yarışmayla birlikte işim çok zor olacaktı. Proje grubumla projeyi tamamlayıp geçen  hafta jüriye sunmuştuk, hocalarımız çok beğenmişti. Ondan iyi bir not alacak olmanın rahatlığıyla son sınavıma da çalışmak çok rahat olmuştu.

"Ece'cim girebilir miyim?", başımı kapıya çevirince halacığımın tatlı yüzüyle karşılaşmıştım.

"Hala, bir de soruyor musun? Gir tabi", ben de yavaşça yerimden kalkmaya çalıştım ama halamın "Sakın yerimden kalkayım deme" demesiyle doğrulduğum koltuğa tekrar oturdum. Halam benim aksime çevik vücuduyla hızla yanıma gelip beni sımsıkı sarmıştı.

"Ya şu hale bak; sen ne kadar tatlı bir hamile oldun! Ben hayatımda böyle güzel bir hamile hiç görmemiştim"

"Hayatında yirmi yaşında bir hamile görmediğindendir o"

"Aman ne var yaşında! Boşver daha bile iyi oldu; ne güzel benim yaşıma geldiğinde yedi yaşında oğlun olacak işte"

"Sence iyi bir anne olabilecek miyim? Böyle erken olması bebeğim için kötü olur mu?", bu aralar bunu kafaya takmıştım, sürekli bebeğime yetemeyeceğimi düşünüp, moralimi bozuyordum.

Halam tuttuğu elimi bırakmadan diğer eliyle bir sandalye çekip hemen yanıma oturmuştu, şimdi karşı karşıyaydık.

"Ece'cim bazıları anne olmak için erken bir yaşta olduğunu düşünebilir ama onlar seni tanımayan insanlar, sen onlara bakma. Bak tüm ailenin sana güveni tam, sen bu işi çok iyi yapacaksın. Baban ve annen bile itiraz etmeden direk torunlarının geleceği gün için gün saymaya başladı yahu"

"Ben çok korkuyorum bu aralar, bebeğim hiçbir şeyden eksik kalmasın istiyorum"

Halam avucundaki elimi daha fazla kavrayıp bana destek olmak için güven verici bir şekilde sıkmaya başlamıştı.

"Merak etme asla eksik kalmayacak, sen ona hep yeteceksin ve ek destek istediğin her vakit biz her zaman yanında olacağız"

"Sizi seviyorum", yanaklarımdan yine yaşlar süzülmeye başlamıştı, ben galiba doğuma kadar içimdeki tüm su kaynaklarını kurutacaktım!

"Bak beni de ağlatacaksın, sil şu gözyaşlarını. Bak sonra misafirlerin karşısına zombi gibi çıkarsın"

"Aman tamam ya", ellerimle yanaklarıma düşen gözyaşlarımı silip tekrar halama odaklandım.