Bölüm 53

42.6K 2.2K 274
                                    


İnstagram: pembekalemhikayeleri

***





Bölüm şarkısı; Yalın - Olmasa da Olur.

Tüm yorumlarınız için çok teşekkür ederim, keyifli okumalar ❤️



******

Arda arabaya bindikten sonra arkasından ben de derin derin bir nefesler alarak arabaya bindim. Arda da tedirginliğimi anlamış olacak ki beni sakinleştiricek cümleler söylemeye başlamıştı ama bana bunların pek faydası olmuyordu.

"Bebeğim biraz sakin olur musun? Eğer bu kadar korkacağın bir yer olsaydı, ben seni götürür müydüm?"

"Götürmezdin değil mi?"

"Götürmezdim tabi. Bak bir şey olmaz ama eğer en ufak bir aksilik olursa; alır seni çıkarım. Sen benim sevdiğim kadınsın, biraz cesur ol"

Gerçekten son cümlelerinden sonra cesur olmam lazımdı ama yine de korkuyordum.

Ben heyecanla nefes alış veriş denemesi yaparken, arabanın bir anda durunca neredeyse kalp krizi geçirme aşamasına gelmiştim;

"Ne oldu geldik mi?", ben panikle bunları sorarken herhalde ses tonum odun sevgilime komik gelmiş olacak ki gülmeye başlamıştı.

"Hayır bebeğim benzin istasyonuna geldik, biraz etrafını incelersen görebilirsin", etrafa baktığımda gerçekten bir benzin istasyonunda olduğumuzu gördüm, bu hallerimin tüm sebebi sendin odun herif!

"Eğer bir daha benim şu halime gülersen yemin ediyorum arabadan inerim", daha fazla Arda dalgası çekemeyecektim!

"Ne yani bir kere daha gülersem gelmeyecek misin?", anında ciddileşip gerginleşmişti, oh olmuştu ona!

"Tabi ki geleceğim ama taksiyle canım. Senin yüzünden bir de annene rezil olamam. Şu hale bak, ben gerginlikten ölüyorum, sen yol boyunca benim gerginliğimi arttıracak imalar yapıyorsun; sonra ben panik olunca da gülmeye başlıyorsun", biraz daha devam ederse tüm sinirimi ondan çıkaracaktım.

Arda çok ciddi olduğumu anlamış olacak ki "Tamam ben sustum" deyip tekrar arabayı çalıştırdı.

Yol boyu hiç konuşmamıştık, zaten şu panik halimle değil konuşmak, nefes alma işlemini bile zor yapıyordum.

Araba yine durduğunda bu sefer de sazan gibi atlamamak adına etrafıma dikkatlice baktım; iki katlı villa tarzı bir evin önünde durmuştuk. Bu sefer doğru adresteydik ve bu da demek oluyordu ki şimdi panikten bayılabilirdim!

Arda galiba neşeli bir şekilde geldiğimizi söyleyecekken benim panik halimi görünce o da panikledi;

"Elif sen iyi misin? Sanki nefes almıyorsun?", alamıyordum ki!

"Aşkım bak sakin ol, bir şey yok. Ya sen beni tanımıyor musun? Ailem de olsa, herkes benden korkar ters bir hareket yapamazlar güven bana"

İnanmaktan VazgeçmeHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin