İnanmaktan Vazgeçme

Bölüm 13

İnstagram: pembekalemhikayeleri

***

Keyifli okumalar :)

****

Cumartesi sabahı evdeki tüm eşyalarımı topladıktan sonra Kaan'ın gelip beni almasını beklemeye başlamıştım. Kaan'ın beni alacağını öğrendikten sonra babam itiraz edecek gibi olmuştu ama eşyalarımı toplu taşımayla tek seferde asla taşıyamayacağımı görünce bir şey diyememişti.

Son kez odama baktıktan sonra kapısını kapatıp oturma odasına, annemlerin yanına gidip oturdum. Annemin gözleri yavaş yavaş dolmaya başlamıştı, benim de kime çektiğim çok belliydi.

"Elif kızım bak sevmezsen, beğenmezsen gel. Burada odan hep duruyor."

Annemi biraz güldürmek için "Aman anne ya sanki kocaya gidiyorum da beğenmezsem geri geleyim. Hem itiraf et hadi; ben gidince odamı misafir odası yapacaksın değil mi?" deyip muzipçe gülümsedim.

"Yok kızım, birkaç eşya koyacağım da misafir odası yapmayacağım ama gelen misafir oturursa bir şey diyemem."

Gözlerimi devirip "Neyse ben de yemiş olayım" deyip annemi sarıp sarmaladım.

Karşı koltuktan bizi izleyen babam gülümseyerek "Hep annene sarıl hiç babana sarılma sen zaten" dedi.

"Ay babacım aşk olsun sen sarıl dersin de ben sarılmaz mıyım!" deyip yerimden hızla kalkıp, babamın boynuna yapıştım.

Babam "Dur kız öldüreceksin beni" dese de "Hiç itiraz etme baba bunu sen istedin" diyerek daha çok sarıldım.

Kapı zili çalınca babamdan ayrılıp kapıya koştum; gelen Kaan'dı. Beş dakika geçmeden ev kapısı da çalınca kapıyı açtım ve Kaan içeri girdi.

Kaan'la birlikte oturma odasına girdikten sonra anne ve banama Kaan'ı göstererek "Annecim babacım bu arkadaşım Kaan" dedim.

Annem "Hoş geldin oğlum Elif seni çok anlattı, çok yardımcı olmuşsun ona. Çok sağ ol" deyince Kaan mahcup bir ifadeyle gülümsedi.

"Ne demek efendim, lafı bile olmaz; Elif beni kardeşim, her zaman yardımcı olurum ona."

Kaan'ın 'kardeşim' demesiyle babamın Kaan gelince hafif çatılan kaşları yukarı kalktı hatta gülümsemeye de başladı. Benim ne fesat babam varmış ya!

Kaan annem ve babamla tanıştıktan sonra izin isteyip tüm valizlerimi eline alıp, aşağı indirdi. Ben de son bir kez daha anneme ve babama sarıldıktan sonra aşağıya indim. En son babamın bile gözleri dolmuştu, onun o halini görünce ben de merdivenlerden aşağı inerken ağlamaya başlamıştım. Annem ve babamın beni evde, ağlarken görmelerini istememiştim.

Aşağı indiğimde Kaan arabaya valizleri yerleştirmiş beni bekliyordu. Ben arabaya geçince ağladığımı görüp bir şey söylemedi, araba hareket edip yeni evime gelene kadar bir şey konuşmadık. Kaan'ın bana böyle zaman tanımasına hayrandım, beni çok iyi tanıyordu.

Valizleri alıp asansöre bindiğimizde "E hazır mısın yeni hayatına?" dedi tebessümle yüzüme bakarak.

"Hazırım galiba"