İnanmaktan Vazgeçme

Bölüm 5

İnstagram: pembekalemhikayeleri

***

Ertesi gün telefonumdan gelen mesaj sesiyle uyandım. Alarmım çalsa muhtemelen erteleyip yeniden yatardım ama bu saatte gelen mesaj sesine pek alışkın olmadığım için daha gözlerimi tam aralayamadan telefonumu elime aldım. Merakla mesajın kimden olduğuna baktım ama kimden olduğunu anlayamamıştım; gelen mesaj rehberime kayıtlı olmayan bir numaraya aitti.

Mesajı açıp baktığımda daha ilk satırdan mesajı kimin attığını anlamıştım; Kaan'dı.

'Günaydın Elif. Ben Kaan. Dün numaranı almayı unutmuştum ben de Ege hocadan istedim. Bugün yarışma için okulda buluşmak için sözleşmiştik ama bence dışarıda bir kafede buluşsak daha rahat oluruz. Ne dersin?'

Kaan'ın mesajını görünce az önce yarım açtığım gözlerim şaşkınlıktan fal taşı gibi açılmıştı. Benim bile bu saatte aklıma gelmeyen yarışma onun aklına gelmiş, üstelik bir de çalışmak için plan yapmıştı. Kaan hakkında hissettiğim tüm tereddütler bir anda kaybolmuştu; bu çocuk ekip için cidden iyi olacak gibiydi. Doğrusunu zaman gösterecekti ama şimdilik onun bu ilgisi beni çok mutlu etmişti.

Kaan'ı daha fazla bekletmemek için numarasını telefonuma kaydedip, bekletmeden cevap attım.

'Günaydın Kaan. Bence de kafede buluşmak daha iyi olur. Aklında belli bir yer var mı?'

Cevap çok geçmeden geldi;

'Benim her zaman gittiğim, Yeniköy'de bir kafe var, oraya gideriz. Ancak senin için geliş zahmetli olabilir. O yüzden sen dersten çıkınca bana mesaj at, ben seni okul çıkışından alırım.'

Kaan beni okuldan almak istiyordu!

Önce sevinmiştim ama sonra biraz düşününce afallamıştım; daha önce asla bir erkeğin arabasına binmemiştim, bu kişi arkadaşım dahi olsa. Arabasına binebilir miydim? Eğer binmek istemezsem, bu durumu ona nasıl izah edebilirdim ki? Biraz düşününce aslında arabasına binmenin çok da kötü olmayacağını düşündüm. Sonuçta zaten uzun bir süre beraber çalışacaktık ve illa ki o arabaya birçok kez binecektim. Böyle düşünerek içim rahat bir şekilde mesaj attım.

'Tamamdır. Ben dersten öğleden sonra 2 gibi çıkarım. Okul çıkışında görüşürüz'

Cevap yine gecikmeden geldi. Galiba telefon elinde bekliyordu.

'Saat 2'de okul çıkışında olacağım, görüşürüz.'

Kaan'ın son mesajını okuduktan sonra telefonu yatağımın yanındaki komidinin üzerine koyup, hızla yataktan kalktım. Mutfağa girip annemle birlikte kahvaltı yaptıktan sonra odama geri dönüp okul için hazırlanmaya başladım. Çantama dün gece 'The Writers' hakkında internetten bulduğum tüm bilgileri not aldığım defteri atmayı da unutmamıştım. Defter artık bizim seyir defterimizi olacaktı. Nasıl ki gemi kaptanları yolculuklarında yaşadıklarını seyir defterine not alırlardı, ben de bu yolculukta her yaşadığımı bu deftere not alacaktım.

Evden çıkıp okula gittiğimde saatleri sayma işkencem başlamıştı. Buluşma için sabırsızlanırken, saat 2'ye kadar okulda zaman geçmek bilmemişti. Sonunda saat 2 olduğunda hoca dersi bitirir bitirmez, hızla masa üzerinde ne kadar eşyam varsa hızla çantama atıp, İlkay ile birlikte sınıftan ayrılıp, çıkışa doğru beraber yürümeye başladık.