İnanmaktan Vazgeçme

Bölüm 67

İnstagram: pembekalemhikayeleri
                  
***                  

Bölüm şarkısı; Phillip Phillips - So Easy

Tüm yorumlarınız için çok teşekkür ederim, keyifli okumalar ❤️

*********

Kafeye girdiğimizde sonunda insanların arasına karışmanın mutluluğunu yaşamıştım. Kaan'a neşeli bir şeyler anlatarak keyifle yerimize ilerlerken onunla göz göze gelmiştim, bir anda şaşkınlıktan tüm ifadem donmuştu.

"Elif ne oldu?"

"Kaan bu kız burada, ben buraya giremem. Bebeğim de ondan etkileniyor"

Kaan şaşkınlıkla ne olduğunu anlamak için bana bakarken kız çoktan bize görmüş, keskin bakışlarıyla beni süzmeye başlamıştı.

"Kaan, Dilara burada ve bana dik dik bakıyor", az önce baktığım tarafa bakıp gözleriyle kontrol yapmaya başladı.

Korkumu anlayan Kaan elleriyle çenemi tutarak şefkatle gözlerime bakıp "Elif sakin ol, o sana hiçbir şey yapamaz. Eğer yapmaya teşebbüs ederse de burada ben varım, sana asla dokunamaz" dedi ama benim içimde hala korkular vardı.

"Arda onu gözlerimin önünde kovdu, ya bana birşey yaparsa. Ya saldırır, bebeğime zarar verirse, çok korkuyorum"

"Merak etme bana güven, sence 1.95'lik adamı geçip sana ulaşabilir mi o?", sözleri beni gülümsetmiş,  Dilara'nın varlığını bana biraz olsun unutturmuştu.

"Hadi gel çocukların yanına gidelim, daha yapacağımız çok plan var"

Kaan'a cevabımı gülümseyip kafa sallayarak verip onun yönlendirmesiyle Dilara'dan uzaktaki masalardan birine yürümeye başladık. Yürürken öyle bir halim vardı ki resmen Kaan'ı kendime kalkan yapmıştım.

Masaya geldiğimizde Deha ve Defne koyu bir sohbet içindeydiler, ikisi de bizi fark edince neşeyle ayağa kalkıp bana sarılmışlardı. Mert gidince sadece dördümüz kalmıştık, aramızdaki bağ da zaman içinde biraz daha kuvvetlenmişti; ikisi de ben hastanedeyken her gün arayıp hatrımı sormuşlardı.

Kaan beni cam kenarındaki sandalyeye oturtup kendi de hemen yanıma geçmişti, gerçekten Dilara buradan asla bana ulaşamazdı.

"Ee sevgili yazarımız hazır mısınız elemelere?"

"Ben doğuştan hazırım Defnecim de yarışma bana hazır değildi, umarım artık hazırdır"

"Hazır hazır merak etme sen. Hem artık sen dünyaca ünlü bir yazar sayılırsın"

"Yazar demeyelim de işte blogger gibi bir şey diyelim daha doğru olur ama bu yazı işi cidden işime yaradı. Artık insanlar Kerem'i ağızları açık izleyip beni de kulak arkası etmezler"

"O kesin zaten. Kerem bu yıl büyük düşüşe hazır olsun", Defne'de öyle bir heyecan vardı ki benden bile daha fazla olabilirdi. Aslında benim de çok heyecanlı olmam lazımdı ama bebeğimi kaybetme tehlikesi atlattığımdan beri önceliklerim değişmişti, ben bir anneydim ve bebeğim için daha sakin olmak zorundaydım; hele ki en ufak üzüntüden bile etkilenebiliyorken.