İnanmaktan Vazgeçme

Bölüm 51

İnstagram: pembekalemhikayeleri

                  

***

Medya'da Elif'in ve Miray'ın elbisesi var.

Medyadaki ve bölüme de adını verdiğim şarkı Beyonce - Best Thing I Never Had, şarkıyı karaoke kısmında açmayı unutmayın :)

Keyifli Okumalar ❤️

*****

Miray'ı akşamki kızlar gecesine hazırlanması için eve yollayınca, ben de babama artık evime döneceğimi söylemek için en masum ifademi takınarak salona yavaş adımlarla girdim. Masada oturmuş önündeki kağıtlarla ilgilenen babamın yanına yavaşça oturup, onu izlemeye başladım.

"Baba sana bir şey söyleyeceğim"

Babam başını kağıtlardan kaldırıp meraklı gözlerle bana bakmaya başlamıştı;

"Baba ben artık evime dönmek istiyorum. Zaten elim de tamamen iyileşti, çok bile kaldım burada"

Babam yüzümü incelemeye başlayıp "Bunu sen mi istiyorsun yoksa Arda mı?" diye sordu ama sesinden anladığım kadarıyla her an patlayabilirdi! Valla bu adam da Arda hastalık oldu, her şeyde Arda suçlu!

"Baba ne alakası var Arda ile bu işin? Ben zaten ayrı evde yaşıyordum sadece elim yaralandığı için buraya taşındım bir süreliğine, şimdi de geri dönüyorum"

"Biz mi sıktık seni?", sıktın tabi baba ama sıkmasan da giderdim.

"Baba neden böyle düşünüyorsun anlamıyorum ki; sizden sıkılmam mümkün mü ama ben de tek başıma yaşayarak hayatı öğreniyorum"

Babam derin bir nefes alarak yüzümü incelemeye başlamıştı. Artık babamı tanımaya başlamıştım; insanların söylediklerinden emin olmak için hep yüzlerini incelerdi, ondan sonra karar verirdi.

"Tamam gidebilirsin ama haftada bir gün gelip burada kalacaksın ve en az iki akşam yemeğinde evde olacaksın"

Babamın kabul etmesinin sevinciyle ona sarılarak "Tabi ki babacığım sen merak etme, ben zaten sen söylemesen de gelirdim. Çok çok teşekkür ederim" dedim. Aklıma akşam dışarı çıkacağımız da gelince tekrar aynı masum ifadeyi suratıma takınıp kedi gibi babama sokuldum.

"Baba Miray bu aralar çok üzgün"

"Hayırdır neyi var?"

"Hayırsızın teki kalbini kırmış, çok üzülüyor. Ben de onu bu akşam dışarı çıkaracağım, biraz mutlu olsun kız"

Babam elleriyle suratımı kavrayıp biraz yüzüme baktıktan sonra "Şimdi ben sana; olmaz gidemezsin dersem, sen de bak işte bu yüzden ben gitmek istiyorum dersin değil mi?" diye tatlı bir ses tonuyla sordu.

"Derim valla", yalan da söyleyemezdim.

"İyi o zaman git ama çok geç kalma"

"Çok teşekkür ederim", 'merak etme geç kalmam' diyemedim çünkü ben de kendimden emin olamıyordum.

"Babacığım ben o zaman müsaadenle kalkıp hazırlanmaya başlayayım, birazdan Miray gelir, çıkarız"

Babam çok da gönüllü olmasa da başıyla beni onaylayınca kollarından ayrılıp koşarak odama gittim.

Dolaptan geçen gün halamın bana aldığı siyah elbiseyi çıkarıp yatağımın üzerine koydum. Ona uygun ayakkabı ve aksesuarları da çıkarınca hemen üzerimi çıkarıp hazırladığım kombini giyindim.