Orli zryw |Miraculous| (Chwilowo zawieszone)

Kondolencje od Pana Czekam Na Twoje Violiny

MARINETTE*

   Granatowowłosa dziewczyna bezwiednie leżała na kolanach Alyi, która machinalnie głaskała ją po włosach, szepcząc co i raz uspokajające słowa. Obie od dwudziestu minut siedziały w gabinecie pielęgniarki, a mimo to stan Dupain-Cheng nie poprawił się nawet o jotę. Nie chodziło o zdrowie, rzecz jasna, fizyczne, z tym było w porządku, ponieważ Marinette po zasłabnięciu nie uderzyła głową w zlew ani w posadzkę, a tylko zachwiała się i ześlizgnęła po ścianie. Sprawa tyczyła się psychiki biednej nastolatki...

   W chwili, gdy Clarisse poinformowała Dupain-Cheng o tym, że Adrien ma dziewczynę, cały świat Marinette runął, rzeczywistość zadrżała w posadach, a serce stłukło się na tryliard drobniutkich kawałeczków. Jej Adrien... Jej umiłowany, blondwłosy Adrien o oczach zielonych jak dwa lśniące jadeity... Miłość jej życia, jej przyszły mąż i ojciec dzieci... Jak on mógł? Jak mógł jej to zrobić? Po tym wszystkim, co razem przeszli...

   Marinette zdawała sobie sprawę z tego, że ​​ten moment wreszcie nadejdzie... W koszmarach śnił jej się, chodząc z Chloé pod rękę, a także stojąc pod balkonem Lili i śpiewając jej romantyczne serenady. Gdyby Chloé została partnerką Adriena, byłoby to straszne, ale pod jakimś względem racjonalne. Przecież znali się od dziecka, mieli dobry kontakt, podstawa pod ewentualny związek była już przygotowana. To samo można powiedzieć o Clarisse, która nawet była już w relacji z panem jej serca, umysłu i duszy. Też przecież się z nim lubiła, ich matki musiały odwiedzać się na herbatce, a oni zajmowali się podziwianiem zdjęć Adriena. Związek z Lilą również miałby sens! Mogła go przecież oczarować, uwieść, zwodzić słodkimi słowami, jak zrobiła to Kagami!

   Przy Kagami też łamało jej się serce, ale nic nie dało się zrobić, ponieważ Japonka zaliczała się do grona jej przyjaciół. Odbicie partnera przyjaciółce byłoby niewybaczalnym świństwem. Zresztą... Gdy Kagami trzymała się z blondynem, Marinette była zajęta Luką, próbując sobie wmówić, że faktycznie była w nim zakochana, jak jej się wówczas wydawało. Przychodziła więc na próby „Kociej muzy", pomagała przy komponowaniu i szyła stroje, razem z Luką jeździła rowerem, rozwożąc zamówienia, aby mieli dla siebie więcej czasu, spędzała wieczory na jego rodzinnej barce zasłuchana w piosenki, które dla niej pisał... Miała nadzieję, że Adrien coś do niej poczuje, że zostawi Kagami, a ona nie będzie mieć już wyrzutów sumienia, że ​​tak podle wykorzystywała Lukę, który na to nie zasługiwał.

   Aż nadszedł dzień, gdy była zmuszona zerwać z niebieskowłosym. Obowiązki Biedronki zaczęły ją przerastać, a dalsze zwodzenie i oszukiwanie Luki zaczęło się robić nie do zniesienia. Naprawdę... Ten chłopak zasługiwał na kogoś lepszego. Poza tym... Czy ich związek miał jakiś sens, skoro Adrien i tak nie zwracał uwagi na miłość Marinette, będąc u boku Kagami? Co prawda, ich relacja również się rozleciała i obecnie Kagami omijała Agresta szeroki łukiem, zawsze zadzierając się głowę w górę i zajmując się podziwianiem chmur, które nigdy nie gościły na paryskim niebie. Marinette tak bardzo liczyła, że ten stan będzie trwał wiecznie, a teraz... Teraz znowu ją ranił i to z jeszcze z nieznajomą dziewczyną! Chyba mniej by bolało, gdyby wiedziała, z kim był.

   Musiała się tego dowiedzieć. Musiała ją poznać, a potem dowiedzieć wszystkiego na jej temat, zdobyć całą mądrość. Musiała wiedzieć, co ona lubiła, jak była, w co się ubierała, czego słuchała, o czym rozmawiała... Wszystko po to, aby dowiedzieć się, czego zabrakło Marinette. Jeżeli znajdzie tę rzecz i ją przyswoi, to może Adrien wreszcie ją pokocha?

- Alya! - Marinette zerwała się gwałtownie do siadu, łapiąc przyjaciółkę za ramię. Jeśli ktoś miał jej pomóc, to tylko Alya. Nie na darmo wzięła dziennikarkę za przyjaciółkę. Skoro Alya umiała wyśledzić informacje na temat Zakonu Miraculi, to znalezienie byle dziewczyny nie mogło stanowić dla niej problemu - Musisz mi pomóc!