İnstagram: pembekalemhikayeleri
**
Sonunda üç buçuk aydır hayallerimi süsleyen o an gelmişti ve partiye giriş yapmıştım. Fakat her ne kadar bunu aylar öncesinden planlasam da çok korkuyordum, dış görünüşüm değişse de ben yine aynı Elif'tim. Yanımda duran Miray bunu anlamış olacak ki elimi tutup beni Kaan' a doğru yönlendirdi.
Kaan'a doğru yürüdüğümde göz göze gelmekten kaçınıyordum, başımı kaldırıp gözlerine baktığımda gözlerinde hem şaşkınlık hem de biraz kızgınlık vardı. Açıkçası bu beni korkutmuştu; Kaan neden kızgın gibiydi ki? Adımlarımı hızlandırıp hemen yanına gittim, bu kızgınlığın nedenini öğrenecektim.
"Merhaba Kaan?".
"Merhaba Elif, görmeyeli baya değişmişsin bunda Miray hanımında katkısı var galiba" dedi, yine kızgındı.
"Kaan ne oldu ki? Neden kızgınsın?".
Kaan başını arkaya atıp derin bir nefes aldı. "Elif sana kızgın değilim zaten olamam da ama neden böyle bir şeyi benden gizlediğini anlamadım"
"Bilmiyorum sadece başaracağımdan emin değildim, o nedenle herkese söyleyip başarısız olunca da rezil olmak istemedim" dedim.
Kaan elini kaldırıp çenemi tuttu yerde olan gözlerimin gözlerine bakmasını sağlayıp "Elif ben herkes değilim ve bana hiçbir şekilde rezil olamazsın. Ayrıca her ne kadar beni bu olaydan uzak tutsan da senden iltifatımı esirgemeyeceğim; bugün çok güzel olmuşsun" deyip alnımdan öptü.
İşte bu benim sevdiğim Kaan'dı, ben de ona gülümsedim sonra arkasında bana bakan Mert'le göz göze geldim. Mert'in gözlerinde de bariz şaşkınlık ve tebessüm vardı.
Mert'e doğru yürüdük, yanında tabi ki Dilara da vardı.
Dilara'nın gözlerindeki şaşkınlık görülmeye değerdi işte bunun için ben bu kadar plan yapmış ve sonunda istediğimi elde etmiştim.
"Elif seni tanıyamadım" dedi, sesinde galiba biraz kıskançlık vardı ve bu keyfimi daha çok yerine getirmişti.
"Elif hoş geldin, çok güzel olmuşsun" dedi Mert ve Dilara'nın kızgın bakışlarının hedefi oldu.
Dilara tam bir şey demeye hazırlanırken arkadan ekibimizin dördüncü üyesi Deha geldi. Bir anda beni görünce şaşırdı ve sonra gülümseyip "Elif hanım bugün çok güzelsiniz, gelin sizi partinin sahibi arkadaşımızla tanıştırayım" deyip kolumdan sürüklemeye başladı. Bir an şaşırsam da sonra arkamdan gelen Kaan ve Miray'a bakıp gülmeye başladım. Deha hem çok yakışıklı hem de bir o kadar eğlenceli bir çocuktu. Onunla sohbet eden bir insanın sıkılması mümkün değildi.
Deha'nın arkasından sürüklenirken bir anda durduk. "Elif bak bu Eymen ve aynı zamanda partinin sahibi."
Deha'nın tanıştırdığı çocuğa döndüm, hayır çocuk mu dedim ben önce bu bildiğin bir adam hem de nefesleri kesen bir adamdı. Nefesimi kesmesi yakışıklılığında değildi, tamam yakışıklıydı ama artık Kaan ve Mert sayesinde yakışıklılara karşı bağımlılığım olmuştu. Bu çocuk da başka bir şey vardı, gözleri mavinin en korkutucu tonundandı.
O bana bakarken bir anda konuşma gereği hissederek "Merhaba Eymen tanıştığımıza memnun oldum, partin çok güzel" dedim heyecanımı bastırarak.
"Teşekkür ederim Elif, ben de tanıştığımıza memnun oldum. Kaan bana çok iyi bir yazar olduğunu söyledi ama bu kadar güzel bir yazar olduğunu tahmin etmiyordum" dedi, açıkçası Kaan'ın benden ona bahsettiğine, onun bunu hatırladığına ve de en önemlisi bana resmen iltifat ettiğine çok şaşırmıştım.
"Çok teşekkür ederim" diyebildim sadece. Yanımda olan Kaan'la muhabbete başladılar ve ben de Miray'la kendime çeki düzen vermek için lavaboya gittim.
Geri döndüğümde Kaan, Mert, Dilara ve Deha bir masanın başında sohbet ediyorlardı. Canım hiç yanlarına gitmek istememişti. Dilara'nın olduğu bir ortama girmek istemiyordum. Benim tereddütümü gören Miray "İstersen gidebiliriz" dedi.
"Bugünlük bana yetti sanki"
"Tamam Kaan'a söyleyip çıkalım o bizi eve bırakır"
Bu gece için annemden Miray'larda kalmak için izin almıştım. O nedenle bugünlük içim rahattı; eve yetişmek gibi bir derdim yoktu. Ama bugün bir acayiplik vardı ah evet Cansu yoktu. Neredeydi ki, Kaan neden yalnızdı çok merak etmiştim.
"Miray, Cansu neden bugün burada değil?"
"Bilmiyorum ama tahmin ediyorum. Galiba Kaan'la ayrıldılar."
"Ama Kaan bana böyle bir şeyden bahsetmedi, öyle bir şey olsaydı mutlaka bahsederdi" dedim.
"Canının sıkılmamasını istemiştir belki de ama birlikte olsalardı Cansu kesinlikle burada olurdu"
Kaan neden böyle bir şeyden bahsetmedi ki, bir de bana bir şeyleri sakladım diye kızıyor beyefendi. Kendi de bana bir şeyleri söylemeyi unutmuş galiba. Bunun hesabını ondan soracaktım.
"Elif sen burada bekle ben Kaan'ı alıp geliyorum" dedikten sonra Miray kalabalığa karıştı. Bende kenarda onların gelmesini beklerken etrafı izlemeye başlamıştım.
"Parti seni pek açmadı galiba".
"Böyle partilere pek alışkın değilim" deyip bana bakan mavi gözlere döndüm, karşımda Eymen vardı.
"Partimden benimle dans etmeden gitmeyeceksin değil mi?"
"Aslında birazdan çıkmayı düşünüyordum"
"Hayır kesinlikle benimle dans etmeden buradan gidemezsin" deyip beni kolumdan tutup sürüklemeye başladı. Kilo verip hafiflemek bana yaramadı galiba sürükleyen sürükleyeneydi!
Eymen beni sahnenin ortasına götürüp "Hazırlan birazdan müzik başlayacak" dedi.
"Ama ben hayatımda hiç dans etmedim ki" diye sızlandım.
"Merak etme ben seni yönlendireceğim sen bana uy yeter" dedi gülerek.
Çok geçmeden müzik başladı hem de benim dinlerken hep dans etmeyi hayal ettiğim şarkıydı bu; Ed Sheeran - Thinking Out Loud
Eymen'in yönlendirmesiyle dansa başladık, cidden ona uymam yeterliydi, mükemmel dans ediyordu. Ben de gözlerimi kapatıp kendimi müziğin ritmine ve şarkının sözlerine bıraktım.
Ve kısa bir dansım ardından müzik değişti. Gözlerimi açtığımda Eymen'in gülen gözleriyle karşılaşmıştım, hayatımdaki ilk dansımdı ve muhteşemdi.
"Eymen ben teşekkür ederim çok güzel bir danstı ama ayağına çok bastım galiba" dedim, biraz mahcup olmuştum.
"Saçmalama ayağıma bastıysan bile ben bir şey fark etmedim ve bence de çok güzel bir danstı en yakın zamanda tekrarlamalıyız" dedi gülerek.
Kadın erkek ilişkilerinde tecrübeli olduğu belliydi ve bu benim kadar tecrübesiz birinin kaçması için bir işaretti.
"Ben gideyim Kaan'la Miray beni arıyordur, bizim çoktan buradan gitmemiz lazımdı onlara haber de vermedim"
Eymen "Seni aramıyorlar çünkü tam arkanda seni izliyorlar" deyip arkamı işaret etti.
"Ne beni mi izliyorlar?" deyip arkama döndüm ve Kaan, Mert, Miray ve Dilara'nın bakışlarıyla karşılaştım. Panikle Eymen' e iyi akşamlar dileyip Kaan'ların yanına gittim.
"Elif gecelere baya hızlı giriş yaptın" dedi Dilara, sesi baya rahatsız olmuş gibi geliyordu.
Dilara'nın suratına bile bakmadan "Eymen dans etmek isteyince reddedemedim, sizi de beklettim" deyip Kaan ve Miray' dan özür diledim.
Miray omzuma hafifçe vurarak "Saçmalama kızım ne olacak biraz bekledik sadece, hem sen eğlendiysen sorun yok" dedi.
Kaan bundan pek de mutlu olmuş gibi değildi. "Bu sefer hazırsanız çıkabilir miyiz?"
Miray'la ben de onu onaylayınca bizimkilerle vedalaşıp oradan ayrıldık.
Kaan bizi Miray'lara bıraktığında Miray önden indi, ben Kaan ile konuşmak için hemen inmedim.
"Kaan Cansu neden yoktu bugün?"
Kaan bir anda gelen sorum karşısında şaşırmıştı. "Biz Cansu ile ayrıldık, üç hafta oluyor"
"Üç hafta oldu ve bana bir şey söylemedin mi Kaan? Birde bana bir şeyler saklıyorum diye kızıyorsun."
"Cansu konusunun bu kadar önemli olacağını düşünmemiştim."
"O senin sevgilindi, insan sevgilisinden ayrılınca destek görmek için arkadaşlarının yanında olmasını ister. Sen demek ki başka arkadaşlarına söylemişsin beni arkadaş olarak pek benimseyemedin galiba."
"Elif saçmalama, bana böyle saçma bir konunun tribini mi atıyorsun. Cansu ile ikimizde birbirimizi sevmiyorduk öylesine sürüyordu ilişki, biz de bitirmeye karar verdik ve vurgulayarak söylüyorum ikimizde bunu dert edip düşünmedik. Bitti gitti."
"Yine de bana söylemeliydin, ben sana kendimi yakın hissediyorum ama anlaşılan sen pek öyle hissetmiyormuşsun" deyip arabanın kapısını açıp koşarak apartmana girdim. Önceden Miray'lara geldiğim için evlerini iyi biliyordum, hemen dairenin olduğu yeri bulup, Miray'ın benim için açık bıraktığı kapıdan girdim.
"Elif ne oldu?"
"Hiç bir şey galiba az önce Kaan'a saçma bir trip attım ve arkama bakmadan koştum" deyip Miray'a konuşmamızı anlattım.
"Allah iyiliğini versin Elif, gerçekten en son böyle mi söyledin?" dedi hala gülüyordu.
"Ya gülme bak ben de güleceğim şimdi ya, ne yapayım bana Eymen'i soracaktı galiba ve o konuyu da açmasını istemedim. Ben de onu köşeye sıkıştırıp kaçtım."
"Elif kızım senden korkulur. Bu arada iyi hatırlattın Eymen bey ile ne var aranızda, kollarında pek bir rahattın da."
"Ne rahatı ya ben dans etmeyi bilmediğim için ona uymaya çalışıyordum, rahat değil gayet tedirgindim."
"Valla dışarıdan öyle gözükmüyordu Elifcim."
"Hadi ya, ama sencede çok tatlı çocuk değil mi?"
"Evet öyle ama o çocuktan sana yar olmaz unut onu haftada bir sevgili değiştiriyor".
Eymen'den o anlamda hoşlanmamıştım ve bu yüzden umurumda değildi ama Miray'ın bunu söylerken bile yüz ifadesi değişmişti. Sanki o üzülmüş gibiydi.
"Yok canım ya öyle bir şey yok merak etme, peki sen nerden biliyorsun bunları?". Onun bana bir şeyleri anlatmasını istiyordum.
"Kaan ve abimle yakın arkadaşlardı lisedeyken ordan biliyorum"
Miray'ın abisi Yiğit Kaan'ın lisedeyken en yakın arkadaşıymış. Üniversiteye geçince Yiğit Amerika'da bir üniversiteye gitmiş ama tatillerde hep görüşüyorlarmış. Bunları bana Miray anlatmıştı ama Eymen'den bahsetmemişti. Eymen'le bir derdi vardı ama şimdi bunu sorup da onun canını sıkmak istemiyordum.
Miray'la pijamalarımızı giyip, Miray'ın annesinin bizim için hazırladığı yataklarımıza geçtikten sonra gecenin son dedikodularını yaptık. Tabi ki gündemimiz Dilara'nın şaşkın suratıydı ve hala aklımıza geldikçe gülüyorduk.
"Elif seninle beraber eve çıksak çok güzel olmaz mı?"
"Çok güzel olurdu, hayal etmesi bile güzel."
"Belki de hayal gerçek olur, ailelerimizi ikna edersek belki eve çıkabiliriz. Hem senin evin okula çok uzak bahanen de var bence olur bu iş" dedi hevesle.
"Belki ailem ikna olur ama ayrı evin çok masrafı olur onu bizimkiler ödeyemez" dedim ümitsizce.
"Hemen ümitsizliğe kapılma belki bir çaresini buluruz"
Miray'ın ev hayalini düşünürken onun telefonu çaldı, galiba mesaj gelmişti. Miray hemen telefonu eline alıp okumaya başladı.
"Elifcim yarın sabah hazır ol Kaan bey bizi kahvaltıya götürecekmiş, sence neden acaba" deyip kıkırdadı.
"Bana kesin bu gecenin hesabını soracak" deyip yorganla yüzümü kapattım.
"Hadi uyuyalım sabah erken kalkacakmışız baksana" deyip Miray gözlerini kapattı ama benim uykum kaçmıştı. Acaba ayrı ev işi bir hayal miydi? Bir yol bulabilir miydim?
****