Alles gaat met de wil van Allah (Voltooid)

Hoofdstuk 71

Herschreven

"Dus naar waar gaan we?" Vraag ik. We zitten nu in zijn auto. Alleen ik heb geen idee naar waar we gaan, top.

"Ik weet niet, wou gewoon met jou zijn" zegt Yassine. Ik kijk hem aan en lach zachtjes. "Dus je wilt me zien" zeg ik zachtjes. Hij knikt en pakt mijn hand en geeft er een kusje op. Ik word rood en kijk naar de andere kant op. Ik hoor hem zachtjes lachen en hij knijpt in mijn wangen.

"Wat hou ik toch veel van jou" zegt hij. "Ahw" zeg ik. Hij kijkt me aan en zegt "hou jij niet van mij?" Vraagt hij. "Tuurlijk wel" zeg ik. Hij glimlacht gelijk en zet muziek op. We zingen samen en lachen.

"Strand?" Vraag ik raar. Hij knikt en zegt "ja lieverd, gewoon een wandeling maken en samen naar een restaurant gaan. Het is lekker weer vandaag" zegt hij en glimlacht. "Gezellig! Zullen we" zeg ik en ga al uit de auto. Ik hoor hem nog lachen en hij stapt uit en pakt mijn hand vast en we lopen naar de strand.

Het is zo lekker rustig. Er lopen hier paar stelletjes met kinderen of ik zie paar mensen met honden lopen of iemand is aan het hardlopen. Het is ook zo lekker weer om naar buiten te gaan.

We doen onze schoenen uit en lopen naar de zee. We gaan ergens op het zand zitten en we zijn stil. Ik kan hier echt uren zitten en nadenken over het leven.

Paar kinderen die mij pesten, omdat ik dik ben. Ongeluk van mijn 'papa' en die nu overleden is. Toen ik in de coma lag. Farah die mij heeft ontvoerd en nu is overleden. Mijn echte ouders heb leren kennen. Ik heb een broer. Zoveel dingen meegemaakt en toch sta ik nog op twee benen. Yassine heeft mij zoveel geholpen net als Dounia en iedereen. Ik ben hun zo erg dankbaar.

Yassine kijkt mij aan en veegt mijn tranen. Ik wist niet dat ik heb gehuild. "Wat is er lieverd?" Vraagt hij bezorgt. "Niks om druk te maken" zeg ik en glimlach. Hij kijkt mij aan zovan 'Je kan echt slecht liegen'. Ik lach zachtjes.

"Het is gewoon zo raar... al deze drama...  toen ik zelfmoord had gepleegd... stel je voor ik was dood geweest" zeg ik en kijk hem met tranen in mijn ogen aan. Hij veegt mij tranen en knuffelt me meteen.

"Jasmine... jij bent de sterkste persoon die ik ken. Ik weet dat jij dit aan kan ook al heb jij te veel meegemaakt. Jij hebt je ouders gevonden. Jij hebt je broer. Jij hebt je zus. Jij hebt iedereen die je steunt in je moeilijke tijden. Je moet sterk blijven, ook al heb je te veel meegemaakt. Enigste wat jij moet doen is vertrouwen in Allah en dan weten wij dat het goed gaat komen" zegt hij en knuffelt me strakker. Ik huil zacht en we praten over een ander onderwerp tot dat Yassine mij weer naar huis brengt.