Alles gaat met de wil van Allah (Voltooid)

Hoofdstuk 55

Herschreven

We zijn al een paar minuten verder en we hebben al dat eten op gegeten. "Uhg ik zit vol en ik heb zo erge buikpijn van het lachen om dit" zegt Yunus en zakt onderuit en doet zijn hand op zijn buik.

Ik ben nu echt moe en ik wil vanavond naar Jasmine. Ik wil weten wat ze aan het doen is. Ze heeft zo een vertrouwd gevoel.

Ik ben het nu wel zat aan het worden van al dat geruzie en sta dan op. "Stop maar weer" zeg ik rustig. Ze stoppen niet en blijven gewoon door schreeuwen. "Hallo stop dan" zeg ik weer. En raad eens... ze stoppen niet. Ik zucht hard en pak mijn pistool en schiet naar de plafond. Ze schrikken allebei en deinzen naar achter.

Ik hoor Amine en Yunus grinniken. "Luister! Nu is het genoeg! Wij zijn hier alleen gekomen voor dat geld! Wij willen binnen die 3 dagen dat geld! Als je die €2000 niet hebt gegeven schiet ik jullie allemaal neer hebben jullie dat begrepen!" Schreeuw ik boos. Jan knikt bang en Romy ook.

"Okay, auf Wiedersehen!" Zeg ik in het Duits. Ik kan best goed Duits. Gewoon goed luisteren in de les, he.

Amine en Yunus staan op en als we net naar buiten wouden lopen hoor ik Amine nog "wacht" zeggen. Ik kijk hem raar aan en hij loopt weer terug naar binnen.

Hij komt weer terug en ik zie eten. "Wauw" zeg ik en schud mijn hoofd en loop naar de auto en ga achterin zitten. "Ja wat eten is belangrijk" zegt Amine en we rijden weer naar het gebouw.

Pov Jasmine

Ik wil naar huis. Ik mis Mina. Ik mis Yassine. Ik mis Dounia. Ik mis Omar. Ik mis iedereen.

Ik verveel me en heb honger. Ik krijg amper wat te eten. Enigste wat ik krijg is een klein brood en water. Dat vonden zij "genoeg". Maar voor mij is dat niet genoeg.

Liam is er ook niet... waarom denk ik aan Liam? Hij heeft een vertrouwde gevoel, ik weet niet wat het is. Maar ik skip het. Ik wil gewoon naar huis. Ik kan nergens heen. Ik heb hier alleen een badkamer waar een wc is en dat soort dingen in zitten en een bed en een lampje. Thats it. Ik zucht en loop naar de badkamer en kijk naar de spiegel. Wat ben ik lelijk zeg. Ik doe wat water over mijn gezicht heen en loop dan weer terug naar mijn 'bed'.

Zoekt Yassine mij? Zoeken zij mij eigenlijk wel? Zoveel vragen maar nul antwoorden. Ik zucht voor de zoveelste keer.

Ik hoor dat iemand de deur opent en ik kijk wie er binnen komt. Mijn moeder komt met een grijns naar me toe en ik kijk haar raar aan.

"Zo dametje. Hoe is het?" Vraagt ze. Ik zeg niks en ze kijkt me boos aan. "Praat!" Schreeuwt ze. Ik schrik en stotter "g goed" zeg ik. Ze glimlacht en kijkt naar de deur "jongens kunnen jullie heel even komen!" Schreeuwt mijn moeder. Twee jongens komen naar binnen en ze zien er eng uit. Ik kijk bang naar hun. "M mama wat gaan ze bij mij doen?" Vraag ik stotterend.

Ze rolt met haar ogen en zegt "ik ben jou moeder NIET! Begrijp dat nou is zekeertje! Neem haar mee naar kamer 24" zegt ze grijnzend. De jongens nemen mij mee naar een kamer en ik kijk rond en zie een stoel in het midden en aan de muur hangt een normale kast. Ze zetten me neer op de stoel en ze binden me alweer vast. Ik huil zachtjes.

"Doe maar wat jullie willen. Maarrrrr...." zegt ze lachend. "Maak haar niet dood, ik heb haar nog nodig" zegt ze en glimlacht naar me.  Ik kijk mijn moeder aan en ik roep haar om mij te helpen. Ze doet de deur dicht en ze is weg gegaan.

De jongens kijken mij eng aan en een jongen loopt naar een kast. Als hij hem opent zie ik allemaal stokken en nog veel meer. Ik hap naar adem en ik kijk ze bang aan. "A alsjeblieft d doe me niks aan" huil ik. Ze kijken me lachend aan en ze slaan me met een zweep en dan met een stok. Ze snijden me bij mijn armen en benen, overal. Ik zie overal bloed en ik schreeuw het uit door de pijn. Ik voel verder niks meer en ik zie alles zwart.