Hoofdstuk 17

1.6K 86 6
                                    

Herschreven

Ik kijk bang naar Rick en begin helemaal te trillen door angst. Als ik nou gewoon eerder naar huis ben gegaan dan had hij mij sowieso niet gezien, denk ik...

"Ahw! Ben je bang" zegt Rick. Ik kijk hem niet aan en kijk naar beneden. Hij pakt mijn haren en ik kijk naar zijn enge ogen. Ik schreeuw het uit. "Kijk naar me als ik tegen je praat!" schreeuwt Rick boos.

Ik kijk hem bang aan "Niet denken, dat als wij niet op school zijn. Dat wij je niet met rust gaan laten." Zegt Rick.

Ik hoor nog paar voetstappen. Ik kijk achter Rick en dan opeens zie ik. Fleur, Daan, Sara en Zeyneb. Ze zijn nu met zen vijfen. Ik kijk bang naar ze en ik tril helemaal. Ik krijg al gelijk tranen in mijn ogen.

Ik wil naar huis naar mijn veilige plek. "Hey varken" zegt Fleur blij. Ik ben echt maar dan ook echt bang.

"Je dacht zeker dat wij 'ziek' waren he" zegt Daan. "Toch!" Schreeuwt Fleur. Ik knik bang.

"W wat willen jullie van me" stotter ik bang. Zeyneb lacht en zegt "wat wij van je willen? Nou lieve schat. Wij gaan jou leven zuur maken". Ze kijken elkaar aan en lachen. Ze lopen naar me toe en dan geeft Rick mij een schop en Sara slaat mij op mijn gezicht.

Ik huil. "Stop! Alsjeblieft" zeg ik huilend. Ze stoppen niet en blijven door slaan en schoppen. "Hoe bedoel je stoppen!" Zegt Fleur lachend.

"Kom is genoeg geweest" zegt Rick. Ze knikken allemaal en lopen dan weg alsof er niks is gebeurt. Ik lig op de grond en huil hard. Mijn buik doet zoveel pijn. Mijn benen doen pijn en mijn gezicht overal doet pijn. Ik kan niet eens normaal opstaan.

Ik wil naar huis gaan, maar ik wil niet dat mijn moeder mij zo ziet. Ik pak mijn telefoon en bel dan iemand.

Alles gaat met de wil van Allah (Voltooid)Where stories live. Discover now